Blij blijven

Nee, ik ben Niet van plan te stoppen met bloggen. Maar zo af en toe staan er andere dingen op het programma waar ik dan weer even heel intensief mee bezig ben. Allereerst werd mijn 9 “ tablet te klein om er nog op een behoorlijke manier een pdf mee te kunnen lezen. Ja , natuurlijk kun je het dan vergroten maar dan moet je doorlopend heen en weer schuiven over de regels met die koeielrtters. En Fer had een 11 8nch tablet voor zijn dingen. Dus hebben we geruild. Maar voor die hele bestanden handel en apps zijn omgeruild etc., dat is even heftig. Het had heel wat voeten in de aarde. Maar ik geloof dat we het nu aardig op een rijtje hebben. 

En verder deze week weer veel contact sessies met de zoom. Vanavond ook weer en dan mis ik Flikken Maastricht maar dat haal ik wel weer in. 

Mijn hulp kwam vanmorgen ook niet en ik mis dat gepoets niet zo erg. Het heeft niet mijn interesse. Dat zul je nu wel begrijpen maar ik ben wel heel blij dat mijn hulp zo enthousiast tekeer gaat en dat mis ik wel en ook die knuf bij vertrek. En de praatjes tussendoor. Maar…

Ik had een leuke compensatie. Na het bed verschonen en de Koffie haalde ik een stylus pen die werkt op de tablets die er geen van zichzelf had. Zo leuk. Dan kan ik ook daarop tekenen met ‘infinitief printer'. En drie tubus gele verf want die had ik niet meer om fysiek te schilderen. Mijn weekend kan niet meer stuk. 

Geen wonder toch als je alles hebt wat je hartje begeert.

Maar levenskunst is iets anders. Dat is tevreden en blij kunnen blijven ook als je niet alles hebt wat je hartje begeert.

Dit is een digitaaltjeop tablet. Ik hoop dat zulke dingen nu ook op dit  tablet mogelijk zijn met die goedkope  stylus pen 

Rataplan

  Vorige week moesten we de nieuwe modem voor schoonmama ophalen. Ze had ons 's avonds al gebeld en Fer was gaan kijken. Het apparaat gaf geen krimp meer en de volgende dag contacteerde hij de kpn en moest er een nieuwe komen.

De dag daarop kon hij hem ophalen en schoonmama baalde. Zonder tv is voor iemand van 95 bijzonder moeilijk. Maar helaas het ding was er nog  niet en Fer moest de volgende dag weer terug. Ma in zak en as.

De dag daarop haalden we hem samen op en trakteerde ik mezelf op een rondje Rataplan. De kringloopwinkel waar we het apparaat afhaalden.

Vroeger vond ik dat zo heerlijk samen met mijn vriendin naar de grote hallen in Cuick scheuren met mijn piepkleine Suzuki busje waar ik ook mijn schilderijen in kon bergen voor exposities en dan in die hallen  heerlijk rondsnuffelen.

Voor een riks een LP kopen of twee kristallen glaasjes waar we bij thuiskomst een likeurtje uit dronken om het te vieren

Als ik daar aan denk, wat is het leven dan veranderd. Mijn vvriendinis  beginnend Alzheimer en ik liep zelf nu als een soort zombie door Rataplan. Ik vond het wel leuk daar even rond te kijken . Ik was er niet eerder geweest. Wel in andere kringloopwinkels maar ik merk dat mijn interesse nu naar heel andere dingen uitgaat. Dat is maar goed ook want het is vreselijk vermoeiend dingen te willen zien en herkennen, wat in veel gevallen onmogelijk is. Door cd'tjes bladeren gaat niet want het is niet meer te zien wat erop staat in die bakken. Prijskaartjes zijn niet meer leesbaar. Daar komt bij dat ik nu geen spullen meer nodig heb en eerder spullen kwijt moet. Ik koop er hooguit nog een mooie kop en schotel als ik die toevallig tegenkom.

Maar goed... Wij met modem naar schoonmama die al dacht dat we niet meer zouden komen. Dan dat ding installeren en gelukkig deed hij het automatisch goed zonder moeilijke paswoorden.

Thuisgekomen was ik hondsmoe. Net zo moe als vroeger wanneer ik 's morgens boodscgappen voor het weekend  had gedaan en dan 's middags nog even een stadje pikte en daarna moe en verzadigd thuiskwam .

Ja, het leven is wel veranderd maar ik kan niet zeggen dat het er slechter door is geworden. Integendeel. Het lijf is dan niet beter maar wel minder geworden maar ja ik ben niet alleen mijn lijf he. 

De geest heeft het zo goed.

Liefde, compassie en wijsheid

 Izerina vroeg me laatst hoe ik zo bij het boeddhisme was  uitgekomen . Daar maak ik dan maar een blogje van.

liefde, compassie en wijsheid, dat is waar spiritualiteit voor mij over gaat en daar zijn hele boekenkasten vol over geschreven. Dus hoef ik daar niets aan toe te voegen. Maar als ik me met spiritualiteit wil bezighouden zal ik toch op zijn minst een klein beetje een idee moeten hebben waar het over gaat. Welke inhoud die woorden vertegenwoordigen. Ik kan er mijn eigen ideeën op los laten maar ik denk dat dat heel beperkt blijft. Ik merk het wel in gesprekken met anderen, waardoor mij nieuwe impulsen bereiken die ideeën daar over kunnen verbreden. Want er is zoveel meer dan ik in eerste instantie denk dat er is. Ik ben in ieder geval blij dat ik nog steeds de mogelijkheid heb dingen op te nemen die me goed doen en die me ook eigen te maken. Ik leer er veel van.

Jaren geleden ben ik op zoek gegaan en vond een foldertje in de bieb. In die periode was ik erg nieuwsgierig naar allerlei wonderbaarlijke buitengewone verschijnselen. Daar las ik veel boeken over en toen las ik over een cursus in De Geheime Leer. EUREKA.dacht ik.

Maar dat pakte toch anders uit dan ik me voorstelde omdat ik tot de ontdekking kwam dat voor allerlei verschijnselen die zo bovennatuurlijk leken, een raamwerk was waarbinnen ik ze kon plaatsen. Die structuur maakte veel duidelijk en gelijktijdig bleef het open. Zoals binnen stijgers veel verschillende huizen gebouwd kunnen worden.Er was nooit zoiets als: Dit is het en zo is het.

Langzamerhand ontstond er ook weer een gevoel vanuit mijn christelijke kindertijd. Een meer en anders willen leren over religie omdat het: zo is het uit het christendom me altijd al persoonlijke vraagtekens had bezorgd.

Zo belandde ik in de oosterse traditie en specifiek het Tibettaans Boeddhisme omdat het daar over studie en beoefening ging en ik mijn eigen brein kom gebruiken om te leren, denken, mediteren analyseren en te toetsen aan mijn eigen ervaringen. Wat een passende manier voor mij om ermee om te gaan en ik kreeg ook nog eens te horen dat er niets vast staat en er dus ook niets is om je aan vast te klampen in dat Boeddhisme. Dan blijven alle mogelijkheden openstaan. Het gaat om een structuur om iets op te bouwen. Dezelfde cobstructie als bij de steigers hierboven. Maar zonder steigers is het onmogelijk een huis te bouwen.  En dat is dus wel belangrijk.

Intussen leerde ik door de Boeddhistische lessen, die zo mooi zijn opgebouwd ook anders te kijken naar het Chistendom en specifiek nnaar de mystieke teksten zoals Meister Eckhart,Johannes van het kruis e Theresa van Avila.

Wat ee wereldenvan rijkdom om van te smullen.

Vanmorgen las ik weer een les voor aanstaande donderdag. De drie hoofdzaken van de Lamrim, een van de eerste les transcripten van de van weilen Geleg Rimpoche. Maar het is nooit o 'ja, nu weet ik het wel', want de menselijke mogelijkheden zijn eindeloos. Het is zo knap opgebouwd waardoor ik de noodzakelijkheid leer van me verdiepen in de gegevens en daardoor duidelijk krijg wat het belang is om er op een inzichtelijke manier mee om tegaan. Met compassie bijvoorbeeld dat vaak zo lastig is om niet zelf in het gedrang te raken. Wat het precies inhoudt en hoe ik het stapje voor stapje kan leren realiseren in mijn eigen leven. 

Soms denk ik na 35 jaar. Ik ben pas begonnen met leren. 

Heerlijk nooit te oud dus.

Onderweg in een eindeloos landschap

Gelukkig., Ruimte

O wat ben ik gelukkig met google docs.

Ik zit te schrijven naar hartelust en kan het makkelijk coppieeren 

Goed, ik ga proberen te vertellen wat mij boeit en wat ik het liefste zou willen schilderen. Dat lukt me niet altijd en ik vind het ook leuk om huisje boompje beestje en landschappen te schilderen maar net als met schrijven wil ik ook graag delen wat me het meest bezighoud en waar ik me graag in verdiep

Dit is zoiets oneindige Ruimte.

Als er geen ruimte is, kan er helemaal niets zijn dus ruimte is fundamenteel. Ruimte is leeg van zichzelf, zoals een kopje leeg van koffie kan zijn. Oneindige Ruimte is leeg van huisje boompje beestje, van jou, van mij, leeg van dit, leeg van dat. In ruimte zit niet iets maar in ruimte zit alles wat er toevallig is.

 

Ik zette in die ruimte op mijn schildering verschillende kleuren maar dat is natuurlijk niet de ruimte op zich. In die ruimte is het toch wel vol met dit en dat en van alles maar het blijft leeg op en van zichzelf. Zelfs hele universa verblijven in oneindige Ruimte. Maar Ruimte doet niet meer dan er een plek, een verblijfplaats aan geven. Aan alle dingen die voorbijgaan. Ze komen en gaan zonder ophouden.

En hier zijn wij dan in mijn schilderij onder het dakje in die onmetelijke Ruimte en we proberen met z'n allen 10.000 dingen te produceren en er allerlei ideeën op los te laten en we scheppen met z'n allen onze kleine wereld. We verliezen de ruimte uit het oog. De ruimte waar we uit voortgekomen zijn in een eeuwig doorgaande beweging. We beperken ons onder ons kleine dakje en zeggen dit ben ik. 

Prima

Zo boven, zo beneden. Zegt Hermes Trismegistus. Om het behapbaarder en minder abstract te maken wordt er wel gezegd: we zijn gemaakt uit sterrenstof. Een mooi symbool voor oneindig veel meer mogelijkheden waar we meer vertrouwd mee zouden kunnen worden.

Zelf zijn we in micro ook die ruimte waar van alles in en uit gaat en waarin alles altijd doorlopend verandert. Ook daar verliezen we de ruimte die we zelf zijn uit het oog de ruimte die in wezen niet verschilt van die macro Ruimte.

Dat lijkt een grote sprong, maar die vind ik zo belangrijk. Want we staan in een eenheid relatie met die oneindige Ruimte die ook doorlopend in beweging is. (Panta rei). Net als wij met onze binnenruimte.

Want ons kleine huis isstaat ok nog eens aan alle kanten in verbinding met de macro Ruimte om ons heen en we hebben de keuze uit onze comfortzone te stappen waarin we ons zo beperkt hebben. Of de keus ons af te sluiten en binnen te blijven zitten zoals ik fysiek graag doe terwijl ik me open stel voor de enorme ruimte die ik zou kunnen zijn . 

Een heldere geest die niets te maken heeft met goed kunnen nadenken maar meer lijkt op een open mind heeft een grotere relatie met die oneindige Ruimte en is een mooi menselijk begin om uit te kunnen groeien tot een volledig mens met alle mogelijkheden die binnen ons bereik liggen .  

Daar is ie weer: Een volledig mens worden met alles erop en eraan. Een mens die alle mogelijkheden durft te benutten.

  Alle mensen. Pfffff is het zo beter? Maar het zit nog niet soepeltjes in mijn systeem. Maar oefening baart kunst. Zo is het met alles he.

Compassie met mezelf.

 Evenals geduld en andere kwaliteiten is het niet zo dat je plots zegt... nu kan ik het!Nu weet ik het en overkomt het me niet meer!

Nee, zo werkt dat niet. Het is eindeloos in de gaten krijgen dat je het de ene keer wel hebt en de andere keer volkomen mist.

ZO blijft het leven boeiend en blijf ik mezelf verbazen. Zo heb ik het gevoel dat ik het hier en daar een beetje doorkrijg en het volgende moment wordt ik met mezelf geconfronteerd en weet ik weer dat niets menselijks me vreemd is. 

 Gelukkig duren wanhoop momenten niet zo lang meer. Vroeger kon ik er dagen of soms 2 weken in blijven zitten. Nu blijf ik er niet meer in hangen maar ze zijn er af en toe gewoon. 

Misschien ga ik mijn blogjes zo verkleinen om het leuk te houden

Was dat niet zoiets als bakens verzetten?

Bedankt Nicole voor je mooie hint. Ik hoop dat het nu toch beter word.

Het park . Ik hoop binnenkort daar weer in het zonnetje te wandelen. Deze maakte ik digitaal op mijn tablet gezeten op mijn rollator.

Nooit te oud en geduld

 Ik stoor me aan mijn slecht geschreven blogjes.  Het wordt steeds moeilijker  evenals het lezen in het algemeen om de teksten ook terug te lezen en fouten te herkennen.  Al kijk ik het vaak na er ontgaat me zoveel. 

Ik ben benieuwd hoelang ik dit volhoud samen met mijn ongeduld en ergernis nadat ik dacht dat het goed was. Met meer geduld zal vast de ergernis ook verminderen.

Al leer ik nu niet  meer bete mijn teksten te schrijven door de handycap en een tekort aan kwaliteit voor de taal, geduld leren hebben met mezelf en accepteren dat het is wat het is, is op zich ook al een hele toer.

In ieder geval bedank ik de lezer voor het geduld.

Een mens is nooit te oud om te leren. En leren kan ik  van alles wat er op het pad komt.

Gekroond

Het raakt me.

 Afgelopen donderdag bracht Fer me zoals gewoonlijk naar Veroni. Iedere twee weken zien we elkaar. Zoals gewoonlijk reed hij langs de oude wijk waar ik woonde voor ik met Fer in zijn huis ging samenwonen. We hadden toen 10 jaar gelat.

Zou Eric nog leven vroeg ik me hardop af. En zou hij daar nog wonen zei Fer.

Ik was goed bevriend met hem en ik was een hele tijd zijn eerste contactpersoon voor als het weer mis ging met zijn psyge.  We hadden mooie fijne gesprekken vaak over spiritualiteit. 

Na mijn verhuizing kwam hij nog regelmatig langs en waren er ook nog wel eens dingen waar ik wat voor hem kon doen.  Of ik bracht hem voor een opvang of begeleiding weg. Langzamerhand verloren we elkaar toch uit het oog.

Nu kreeg ik bericht en zocht ik het op in google.en vond het volgende berichtje. Diezelfde  donderdag dat ik het me afvroeg was hij oberleden aan zijn verwondingen.

Zien, focussen of overspoelen

 Ik heb de glasgordijnen nu standaard toch maar dicht gedaan. Ze zijn tot nu toe altijd open geweest want ik heb altijd moeite gehad met geblokkeerde ramen. Ik wil weg kunnen kijken.  Niet opgesloten zijn.

Maar tijden veranderen en ik krijg steeds meer last van overstralend licht. Daardoor ga ik mog slechter zien dan ik al doe en als ik dan ook nog eens het bezoek in tegenlicht heb is het gezicht niet meer te herkennen. 

Dus als het tij keert moet je de bakens verzetten. 

Het zal wel weer wennen. Wn naar buiten kijken doe ik al heel lang niet meer.  Het gaat sllemaal zo langzaam dat ik het alleen maar realiseer als ik terugdenk aan wat ik kon zien en nu niet meer. 

Het gaat langzaam gelukkig en ik merk ook hoe het lezen al is het met korieletters op de tablet soms erg labzaam gaat omdat mijn hoofd de wegvallende letters in moet vullen. 

Dus ben ik al aan het oefenen met voor laten lezen.  Door Google.  Maar dat is ook wennen. 

Intussen heb ik de NOS app ontdekt en kan ik daarop veel achtergronden achter het nieuws en meer info vinden om rustig te lezen want de ondertiteling van het nieuws lukt ook niet meer . En er wordt vaak in vreemde talen geïnterviewd.   Maar die app is heerlijk. Ik ben weer helemaal op de hoogte . 

 Velen hoor ik zeggen dat ze liever geen nieuws meer kijken. Ja ik heb het hier op de blog ook wel eens over het je mee laten nemen door emoties. Dat gebeurd zonder dat je daar invloed op lijkt te hebben. Maar het is echt te oefenen met kleine simpele dingen die je jezelf voorstelt en iedere keer weer terug gaat naar dat waar je je wel echt op wilt richten.  Een vast punt.

Een lange weg maar het heeft mij geholpen me wel sterk betrokken te kunnen voelen maar me er niet door te laten overspoelen. 

Ik plyk er nu de vruchten van.

Familie reunie

 En plotsklaps stonden mijn twee zoons en vrouwen voor de deur. Wat een fijne verrassing, zo vaak gebeurd dat niet in verband met hun wissele de diensten  en als vrachtwagenchauffeur in het buitenland. En ook hun eigen kinderen en kleinkinderen want ik herinner me maar al te goed hoe ik zelf ook mijn aandzcht moest verdelen tussen mijn ouders en mijn kinderen en kleinkinderem. Een regelrechte kleine familie reunie.  Lekker samen gekletsts en gegeten. 

Zo fijn dat de twee broers dan ook weer eens even contact kunnen hebben. 

En verder, morgen weer gaan schilderen. Hopelijk komt door het doen de inspiratie vanzelf weer. Erop gaan zitten wachten helpt niet. Gewoon aan de gang gaan. 

Bijzonder en blij

Ik ben blij dat ik deze serie nu ook hier kan gaan volgen.

Meer dan 10 jaar volgde ik de cursussen daarover van weilen Ineke Vrolijk die dezelfde achtergrond had als Kees  van wie ik ook andere lezingen en cursussen volgde Hij belicht deze Stanzas weer op een heel eigen wijze.  Heel interssant steeds weer en altijd vernieuwend.

Er komt geen eine aan. Iedere keer weer nieuwe inzichten die vanuit verschillende perspectieven benaderd kunnen  worden.

 En het belangrijkste: dat het altijd de eigen mogelijkheid van ieder persoonlijk is om het vanuit het eigen perspectief tot een levende ervaring te maken.

 https://www.radiolila.nl/blog/het-ontstaan-van-de-kosmos-kees-voorhoeve-over-de-geheime-leer