De laatste tijd kijk ik veel naar het heel oude werk dat ik heb staan in de kelder en naar wat verkocht is. Dan kijk ik in dat oude werk naar de foto's die ik ervan heb en vraag me af of ik nog wel zo zou kunnen schilderen. Zo direct en spontaan na zoveel jaren. Gisteravond in een schrijven en met wat zelfreflexie daarover nagedacht en zo ontstond er voor mij wat meer duidelijkheid in de manier waarop ik daar nu mee verder wil. De inspiratie vliegt me op zulke momenten om de oren en ik ben meteen aan het werk gegaan.
Er ligt ook nog eens ontzettend veel schilderwerk op papier op verschillende schappen. Daartussen vind ik ook veel werk waar ik nog wel een en ander aan veranderen wil. Ik kan nog jaren vooruit wat dat betreft maar ik denk niet dat ik daar nog de tijd voor krijg. Maar dat is niet zo erg. Daar kan ik goed mee leven. Happiness is the way en iedere dag is een cadeautje onder alle omstandigheden.
Dan lees ik vanmorgen weer in de krant over drones die nu vannacht weer boven België vlogen. Het is een vreselijke toestand in de wereld. Zoveel dreiging en agressie. Ik volg het op de voet en kan dat ook omdat ik me daarin gelukkig niet mee laat nemen. Ik heb geleerd me niet te veel met mijn emoties te verbinden en te ontdekken dat ik ze heb maar niet ben. Want ze komen en gaan in zoveel verschillende vormen.
Wat ik dan wel ben, probeer ik dagelijks te ervaren als een open ruimte die doorlopend verandert door alle input van binnen en van buiten. Ook daar geldt voor mij: Ik heb een zelf als een gereedschap om mee te werken maar ik ben het niet. Ook daar moet ik me iedere dag opnieuw bewust van leren worden totdat het me moeiteloos eigen is geworden want dat grijpgrage ikje plakt zich o zo gauw vast aan: zo ben ik nu eenmaal.
Wat een onzin, denk ik dan.
Alles wat ik ben is goed en dat is ruimte en vrijheid. Vrijheid zit niet in de omstandigheden maar in mijzelf. De diepste geest (mind) is vrij als het universum.
Alles stroomt
Ook ik
Geen opmerkingen:
Een reactie posten