Ik ben heel blij dat ik op deze manier weer contact heb met mede bestudeerders van het Boeddhisme en enkele uit de groep ken ik al net zo lang als ik er lid ben vban de Sanga in Nijmegen. Iedere keer ben ik weer verbaast over bepaalde uitspraken die er gedaan worden. En zo ookm over mijn eigen bijdrage daarin. Nu ik daarover wat op wil schrijven, mijn gedachten onder woorden wil brengen, merk ik pas hoe verschrikkelijk moeilijk ik dat vind en misschien is het dus ook handiger om met deze stof veel meer anoniem om te gaan.
Het mooiste dat ik geleerd heb en wat ik me graag eigen wil maken is de filosofie van de leegte en de daaraan gekoppelde leer van liefde mededogen. Maar ja, wat is dat dan. Nou daar ben ik dus 30 jaar mee bezig en om dat een beetje te doorgronden en een heel klein beetje meer inzicht in te krijgen tja dat is niet iets van vandaag op morgen, Je m,oet het je helemaal eigen maken wil je iets meer begrijpen.
Al jaren zijn we er dus mee bezig om door te krijgen dat er niets is dat op zichzelf bestaat. Alles is gebaseerd op afhankelijk ontstaan en vergaan. Dat is een principe dat heel ver gaat en misschien hier en daar merkbaar als oorzaak en gevolg maar als het dan over jezelf gaat en je gaat nadenken over: wie ben ik, dan wordt het heel wat lastiger. Als we aandachtig daarover mediteren merk je hoeveel raakvakken er zijn. Dingen waar we ons mee verbinden en waarvan we denken dat we het zijn. Onze emoties onze kwaliteiten. onze hebbelijkheden en onhebbelijkheden. Maar het woord 'hebben' zegt het al: We hebben het allemaal maar zijn het niet.
Gisteravond hoorde ik het weer. En vandaag dringt het pas goed tot me door. Ik BEN nogal depressief". Waarop[ ik antwoordde, ik gelukkig niet.
Maar wat is dat dan, ik BEN depressief en ik BEN het gelukkig niet?. Waarom klampen we ons er zo aan vast en denken we dat we dat zijn? Of juist NIET zijn. We HEBBEN het allemaal. De een wat meer en de ander wat minder misschien. Het enige wat we op basis van de leer van de leegte en liefde mededogen kunnen doen is. Ook lief zijn voor onszelf en ons nergens aan vastklampen en zeker niet aan wat we denken te zijn. Het denken dat we het zijn houdt ons in dat kringetje vast.
Kunnen we uit dat kringetje stappen en ons bevrijden van ideeën die ieder moment als wolkjes voor de zon kunnen verdwijnen. Ook al blijven ze soms wat langer hangen. Karma dat zich heeft genesteld in onze mentale factoren is maakbaar.
Wat stellen we ons voor van Boeddhaschap ? En klopt dat plaatje? Ook een Boeddha heeft Karma. Verdienste verzamelen om een Boeddha te worden? Maar staat er ook niet dat we de verdienste allemaal weer weeggeven voor welk goed doel dan ook of opdragen in onze beoefeningen.
Volgens mij is het hele leven overgave en werken met alles erop en eraan.
