De kracht van boosheid II

Ik vind het heel belangrijk me betrokken te voelen bij de wereld, de aarde, de maatschappij en al wat leeft ennin net bijzonder mijn medemens. En wat  dat betreft kan ik me ook als Boeddhist overal voor inzetten en xelfs de kracht van boosheid  leren gebruiken. Maar daar moeten wel weer kanttekeningen bij geplaatst worden.

In het Boeddhisme kennen we krachten die er boosaardig uitzien en zij kunnen als kwaliteit gebruikt worden als realisatie in onszelf om het kwaad te vernietigen 

Het probleem met ons mensen is dat, hoe rechtvaardig we ook proberen te denken of te zijn, er zit altijd of meestal een addertje onder het gras van eigenbelang. En zo wordt een verwoestende kracht om het kwaad te vernietigen tot een onheilzame en soms vernietig3nde kracht om het eigen heil te verdedigen. Een kracht die zich zelfs tegen lns kan keren.

 Het is de kunst dat te leren zien en herkennen in onszelf. En dat is niet eenvoudig omdat we altijd vanuit ons eigen perspectief kijken en ons eigenbelang niet altijd willen of kunnen erkennen. Vaak wordt binnen de context van het geheel waar we ons voor willen inzetten ook ons ikje aangevallen en komen we in verweer. Niet dat dat niet mag maar het leren zien van het feit dat ook mijn eigenbelang een rol speelt en ik me onderuitgehaald voel, dat is de kunst. De boosheid die dan opkomt wordt opgeroepen door ego. Boosheid zonder een ikje kan dus heilzaam zijn maar met een ikje kan het averechts werken. Dan is het  zelfs mogelijk dat IK dagen in de boosheid te blijft hangen.

Als dat idee van me aangevallen voelen verminderd en dat kan al gebeuren door het op te merken, kan in conversaties de toon van boosheid nog wel dwingend zijn maar de agressie erin zal minder worden en heilzamer. De al te scherpe randjes zijn er dan af. 

Op die manier probeer ik  dus met boosheid om te gaan. Dat betekend dat ik in eerste instantie heb moeten leren dat het niet nodig is onmiddelijk te reageren op het moment dat ik me geraakt voel. Die oefening heeft mij al vaak geholpen bij problemen die op mijn weg kwamen. 

Anderen kunnen dat misschien precies andersom ervaren omdat ze juist dichtklappen wanneer ze zich aangevallen voelen. 

De volgende stap voor mij is dan de aanval analyseren en mijn eigen rol in het geheel proberen te herkennen. Pas daarna kan ik bepalen hoe ik ga reageren. Of niet.

Niet dat daarmee mijn geraaktheid, positief of negatief verdwenen is maar het geeft wel wat meer rust.