The sky is the limit

  Ik heb  toen Carmen er was mijn boekenkast opgeruimd. Verleden jaar had ik verschillende mensen uitgenodigd om in de boekenkast te grasduinen en mee te nemen wat ze wilden. Ik kan de boeken  niet meer lezen en doe nu alles op tablet. Mooie hoge contrasten en alles is te vergroten. 

Intussen stond dus mijn hele boekenkast niet meer op de juiste volgorde. Ik heb ze weer gesorteerd op onderwerpen zoals. Literatuur, Theosofie, Boeddhisme, Kabbala, Gnbosis en Christelijke mystiek. Sommige dingen overlappen elkaar maar dan heb ik toch een globale indeling waardoor ik als ik iets zoek het makkelijker terug kan vinden . 

Ik wist ook echt niet meer wat ik nog wel of niet had en nu is dat beter te controleren. Ik kwam tot de ontdekking dat het ooekje dat ik nu uit de bieb aan het lezen ben van Han de Wit, ' Boeddhisme voor denkers' , gewoon bij mij   in de kast heb staan.  Een heel mooi boekje waar ik veel aan heb. Het gaat op een heel authentieke maar westers georienteerde manier om met het filosofische gedachtengoed waardoor het ook iets duidelijker kan worden wat cultureel bepaald is en wat filosofisch is. 

Van Han de Wit heb ik ooit ook binnen Jewel HeartHet, het studiecentrum in Nijmegen lessen gevolgt en het is een leraar die veel te nieden heeft. Pas volgde ik nog Zoom lessen van hem met weer nieuwe en mooie eye openers. 

In  filosofische Boeddhistische teksten die ondersteund worden door de cculturel getinte symbolen kan ik die oefeningen vinden die door  het erover denken, annaluseren en mediteren  me eigen worden gemaakt. Het gaat een rol spelen in mijn dagelijks leven en daar haal ik ontzettend veel profijt uit.  Het is namelijk heel lastig en vaak een lange weg om dat wat je logisch leert te bedenken ook als een levenservaring te gaan zien en gebruiken. Het je zo eigen te maken dat je er uiteindelijk ook naar gaat handelen.. Veel dingen zijn we al snel weer vergeten. Dat zie je vaak met goedevoornemens tijdens het nieuwe jaar.  En vaak denk ik ook dat het de reden is waardoor herdenkingen  niet echt bekljven in het dagelijks leven en er dan toch maar weinig veranderd in de mense4lijke manier van handelen.  

Het Boeddhistisch  filosofische aspect zit zo ingenieus in elkaar en kan het denken overstijgen  zodat er voor veel begrippen meer nodig is dan woorden. Dan  zijn er symbolen en die kunnen een overstijgende rol spelen. Als het ware  In vorm gegoten begrippen waardoor het geheugen en en het leren wordt vergemakkelijkt omdat woorden tekort schieten. 

Zo kom ik iedere keer  weer tot hernieuwde conclusies binnen mijn eigen ervaringen.  Die Boeddhistische weg die ik ga, is  doorvlochten met cultureel getinte beoefeningen. Ik zou die natuurlijk achterwege kunnen laten maar dan mis ik een groot stuk innerlijke ervaring die zonder synbolische begrippen niet te verwoorden zijn.  Ais  ik door de cultureel bepaalde vormen heen leer kijken, kan ik ze leren kennen als kwaliteiten die ik in mijzelf kan verwerkelijken door aandachtig te zijn. Zo kan ik ze  leren ervaren in mijzelf en ermee werken door ze andachtig water te geven kan het groeien (Weer zo'n symbolisch idee) en merk ik datdie  beoefeningen en beeldvorming ook kan  functioneren in mijn eigen leven.  

Er zijn mensen bij wie  die juist de culturele kant meer aanspreekt dan de filosofische as[ecten  en dan staat dat meer op de voorgrond. Uiteindelijk heb je beiden nodig als je er echt iets van wilt leren begrijpen en binnen wilt laten komen. waar het werkelijk in je eigen leven om gaat en waar je voor wilt staan . Het boek ban Han de Wit werpt voor mij   op beide vlakken weer nieuw licht. 

Dus is het allemaal niet zo zwart wit gescheiden het filosofische en het culturele met de oefeningen net als in mijn boekenkast lopen onderwerpen ook door elkaar en wil je werkelijk iets over een onderwerp weten zul je er alles van moeten weten en binnen je eraringswereld brengen om er iets mee te kunnen. Meer van te leren begrijpen en vooral om er profijt van te hebben. Wat je erin stopt haal je er ook uit. 

Om n er iets mee te kunnen doen is het belangrijk  het een deel van mezelf te maken . Bij alles wat ik tegenkom is de vraag dan ook . Klopt het is het logisch, Hoe werkt  dat bij mij?. De vraag waar ik al doende steeds weer mee bezig ben,. Hoe werkt dat bij mij?. Heb ik dat ook?. Want  bij mijzelf begint het pas werkelijke een eigen ervaring te worden als ik het ga kennen en herkennen binnen mijn eigen manier can leven en functioneren. Het kennen van hoe mijn zelf functioneert, speelt een grote  rol.

Ik las een citaat van een Japanse  leraar die schreef.

Als we onszelf werkelijk zouden kennen, zouden we niet afhankelijk meer zijn van oude leraren  Ryounkai 1758-1851.

Ik heb geleerd dat er eindeloos veel te ontdekken is in het eigen zelf dat nooit hetzelfde is en altijd veranderlijk.Er zijn  zo onnoemelijk veel mogelijkheden in ons aanwezig.  Dat weten en ervaren geeft een enorme vrijhed. Mijn leraar Gelek Rimpoche zei: The sky is the limitl.

Er is geen einde aan de ontdekkings tocht die mateloos boeiend is.