Gisteren vierden we de verjaardag van schoonmama. Ze werd 94 en we waren bij schoonzus uitgenodigd. Daar zijn we van 16.00 uur tot 22.00 uur uur geweest. En vannacht heb ik dus de halve nacht wakker gelegen met darmverkramping zoals ik daar nu na twee weken dacht vanaf te zijn. Het is voor mij onbegrijpelijk hoe anderen die ouder zijn dan ik dat opbrengen en volhouden.
Door omstandigheden was het niet mogelijk eerder te vertrekken want toen moest ook schoonmama nog naar huis en begeleid worden door mijn lief die zo ontzettend voorkomend en zorgvuldig zorgt dat ze weer goed op haar plek terecht komt. Om elf uur waren we thuis.
Na de paracetamol en in de ochtend viel ik weer in slaap en was om tien uur weer 'bij de les'. nee zo'n marathon gaat het voor mij niet meer worden. Ik heb meer rust nodig. Kan me niet meer acht uur lang bezig houden met zoveel mensen tegelijk. Het was overigens heel gezellig en ik hoop dat ma ervan genoten heeft maar ze vertelde van te voren al dat dit ook voor haar de laatste keer was dat ze het zo wilde vieren. Ik vind het knap dat ze het volhield. Maar eerder vertrekken zat er voor haar als feestvarken ook niet echt in.
Ik ben op mijn grote rablet veel aan het spelen en met-samenstellen van verschilldende fotootjes. Er zijn zoveel mogelijkheden met filters en dubbelen. Zo kan ik hele verhalen bedenken.
Ik heb veel foto opslag van de computer nu op de tablet staan en kan alles van daaraf bewerken.
Ook blader ik veel door de jaargangen en heb nu alle vakanties bij elkaar in een map gezet onderverdeeld in de verschillende landen waar we waren. Met die fotootjes is ook nog zoveel te doen of aan te verbeteren. En natuurlijk heerlijk om die herinneringen op te halen nu we niet meer zulke reizen kunnen maken. en ook niet meer willen maken. Ik geniet van al het moois dat ik op mijn 14" tablet met een prachtige beeldkwaliteit kan bekijken. Ideaal voor mijn slechte ogen ivm brillen en afstand.
Als het toch nog eens zal lukken om echt op stap te gaan dan wordt het waarschijnlijk allemaal wat dichterbij en rustiger . Niet meer zo vroeg eruit voor het meedoen aan excursies enzovoort. En een wat rustiger leven is helemaal goed. Ik geniet van de rust die er nu is en dat wil ik graag zo houden.
Dat was een zware tol die je moest betalen. Kijken naar wat de ander nog wel kan is niet zinvol, maar dat weet je zelf ook wel. Ik begrijp wat inleveren betekent, maar het kan ook prettig voelen dat wel te doen als je daar wel bij vaart. Nou ja tot die conclusie was je al.
BeantwoordenVerwijderenHeel herkenbaar, Elly. Ik vind zo'n lange dag verjaardag wel erg lang en vermoeiend. Lijkt me voor je schoonmoeder eigenlijk ook. Een tijdje geleden had ik ook een bijeenkomst die eigenlijk niet meer ging. En ik heb besloten dat niet meer te doen. Met mijn energie verdelen kan ik nog een heleboel. Wat naar dat je er dan zo voor moet boeten.
BeantwoordenVerwijderenIk herken het,een stapje terug doen. En het soms even bijna jaloers naar die energieke mensen kijken. Maar het vermogen,om binnen je mogelijkheden veel moois te zoeken,is het belangrijkste.Jammer,dat je zo vervelend teruggefloten werd.
BeantwoordenVerwijderenHeel moeilijk om stappen terug te zetten zeker als sommige dingen zo fijn zijn. Maar ook leuke dingen zijn vermoeiend. Heb dit jaar al mijn yoga gestopt en durf geen auto meer te rijden. De afgelopen jaren ook al veel dingen uit mijn leven en dan vooral mensen. Geeft rust absoluut maar leuk is anders. Ben nu 2 dagen op stap geweest met nog 2 stellen en ben uitgeput, geestelijk en lichamelijk maar gelukkig was het wel heel leuk.
BeantwoordenVerwijderen