Hollen of stilstaan

 Soms denk ik dat ook. 'Ik ben een druk baasje'

Maar als je me hier in huis zou zien rondhobbelen zou je zeker niet die indruk hebben want lijfelijk voel ik me altijd bijzonder lui. Poetsen bijvoorbeeld is mijn ding niet zo en ik ben danook  ontzettend blij met mijn hulp.  En dan word ik ook nog vaak door mijn lief in de watten gelegd die altijd onmiddelijk voor me klaar staat. 

Ja ik hang liever op de bank en achter de tablet voor mijn studie groepjes  en lees erop en niet te vergeten, ja ik doe er ook spelletjes op, ik schilder, fotografeer en bewerk de fotootjes die ik maak dat het een lieve lust is. En alleen al het feit dat het mogelijk is, is zo bijzonder.  Bijzonder dat ik me daarmee bezig kan houden. Eigenlijk doe ik intussen letterlijk alles op mijn tablet. Tot wekelijkse boodschappen bestellen toe.

 Ik ealiseer me vaak dat het leven niet zo vanzelfsprekend is als het lijkt. Alleen al het feit dat ik er mag zijn zoals ik ben en daar ook zelf vrede mee kan hebben is iets om dankbaar voor te zijn.  Zeker als ik rondom mij zie hoeveel mensen problemen hebben of ontevreden zijn over hun moeilijke situatie die  mijn kleine wissewasjes ver te boven gaan. Ja dan ben ik heel dankbaar en die houding geeft ook weer levensvreugde. Het is een bron van vreugde wanneer ik me daar iedere keer weer  aandachtig bewust van word.

Natuurlijk zijn er ook nog dingen die ik wel moet doen. De was,, overhemden strijken, etenkoken, opruimen. Er is nog genoeg over waarmee ik wel een beetje in beweging ben. En als ik eenmaal ben begonnen aan die huishoudelijke klusjes ach dan heb ik er vaak ook alweer lol in.  Ook het fotograferen vergt op de oude dag veel vermoeiendere lichaamsbeweging dan vroeger.  

Als we in Burgers Zoo het eerste heuveltje oplopen, ik met mijn rollator dan ben ik blij dat we het eerste rondje even zonder teveel bergop rond kunnen lopen richting kleine aapjes en dan kunnen we  wat insecten en bloemen  fotograferen die daar aanwezig zijn. Die aapjes laten we links liggen, die hebben we wel gezien. Veel leuker vind ik dan   de zeldzame  parelmoervlinder. wat een gelukje is dat. Zo'n leuke opsteker zoiets aparts hem  te opntdekken. 

Waar ik vroeger mijn hand niet voor omdraaide dat kost nu allemaal energie.  En door allerlei oorzaken heb ik daar kennelijk niet zoveel van en ben gauw moe. 

Ik herinner me wel dat mijn moeder me als kind af en toe al een dag thuis hield van school omdat ik dan zo moe was. Tja ik heb ook maar  één nier en dat zal ongetwijfeld ook invloed hebben alhoewel ik daar verder weinig weet van heb omdat ik dat mijn hele leven al heb. 

Het is toch heel geweldig dat ik volgend jaar hopelijk al tachtig mag worden terwijl mijn ouders  toen ik twee jaar was al bang waren me kwijt te raken. 

Voorlopig hoop ik nog een poosje door te mogen gaan ook al wordt het steeds op een kleiner vlammetje. Maar dat vlammetje wakkert nog altijd flink voor wat het waard is en heeft er plezier in. 

Zo en nu ga ik me dit weekend echt weer eens verdiepen in de onderwerpen die op stapel staan.  Heel vreemd ik moet mezelf ook daar iedere keer weer toe aansporen en als ik dan over een onderwerp lees of in gesprekken bezig ben(dat alles tegenwoordig op zoom, heerlijk) dan weet ik niet van ophouden.  Dan lijk ik onvermoeibaar zo lang het maar geen lijfelijke energie kost.  Bij mij is het geloof ik altijd hollen of stilstaan .