Ik lees seizoenen van het hart.
Een pdf over vorming vanuit de karmellitaanse traditie. . Ik vond het lang geleden op internet en zette het in mijn digitale boekenkast..
Ik heb veel over de oorsprong van de traditie van de karmelieten gelezen. 'De innerlijke burcht' van Theresa van Avila en haar biografie. Ik heb hap snap gelezen in het werk van- en vooral in de gedichten van Johannes van het Kruis en de biografie van Theresia van Lisieux. En niet te vergeten de lezingen die ik bijwoonde van het Titus Brandsma instituut bij de Theosofische vereniging. Allemaal mateloos boeiend.
Nu raakte ik weer verzeild in seizoenen van het hart en vond zoveel overeenkomsten in het pad dat ik beoefen in het Boeddhisme. Natuurlijk de terminologie is verschillend maar daar heb ik geen moeite meer mee.
Jarenlang verzette ik me tegen de christelijke traditie vooral door de dogmatische benadering waarbij me nog steeds af en toe de haren overeind gaan staan.
Maar de eeuwige zoektocht naar de vrede en liefdevolle menselijkheid in het eigen hart die als niet iets in al onze harten verborgen ligt wil geoefend worden in een vorm van aandacht en contemplatie dat is een weg en beoefening die te vinden is en waarmee ik kan leven met alles erop en eraan zoals ik altijd zeg
Misschien wat te kort door de bocht omdat ik in geen van beide tradities voldoende inzicht heb maar het 'Niet Iets: is voor mij de grootste gemene deler die ik lees bij de karmellieten en die ik beoefen in het Boeddhisme.
Die inzicihten maken het mogelijk me aan geen van beide vast te klampen als zalignakend maar wel als een eeuwige eindeloze weg om te gaan vanwege de alomvattende werkelijkheden.
Een pad een levensvisie die afstand doet van alle vastzittende ideeën en me in een volle ledigheid laat staan
Me geborgen wetend in mijn eigen hart
Want daar woont wat al mijn bedenksels en overwegingen oversteigt dat wat meestal verborgen is maar waarvan ik weet dat het bestaat.
Een mooi schrijven want ook ik zoek daar naar....De juiste vorm vinden is soms moeilijk.
BeantwoordenVerwijderenOoit was voor mij een boek van Tony Parsons een openbaring en tegelijk moeilijk te vatten met het verstand
BeantwoordenVerwijderenJe beschrijft een mooie weg. Ik heb ooit ook zulke boeken gelezen. Ik las er nooit dogma's in zoals die in de kerk gelden. Mij staat nog iets bij over de natuurlijke wetten die je kunt volgen om geestelijk en zielkundig te groeien. Niets moet maar als je wilt groeien dan kan dat alleen langs die weg. Eigenlijk is het niet moeilijk te begrijpen. Het is alleen de botsing tussen de wetten en het ego die het moeilijk maakt.
BeantwoordenVerwijderen