Ik gun het mezelf

 Ik doe het niet meer. 

Jarenlang ben ik regelmatig over mijn pijn en beroerdvoelgegrens heen gegaan omdat ik zo graag allerlei dingen wilde blijven doen. Vakanties, uitjes, boodschappen, bezoekjes cursessen en maar dorstiefelen.  Nu blijf ik thuis in rust en wacht tot het over is voor ik iets aanpak. Dat voelt voor mij zoveelbeter.

Gelukkig gaat het altijd wel over dat lastige en pijnlijke onderlijf  soms duurt het kort soms wat langer soms een dag of nog langer  maar als het even kan wacht ik het af, gewoon thuis op de bank  en soms  in rust op bed.

Alleen  al dat voornemen geeft meer rust. Vanmorgen  stond ik al klaar om verschillende boodschappen te doen  en  voelde al dat het nietgped zat. Ik had slecht geslapen en dat was ook al een voorteken. En het werd alleen maar erger. Dus nee ik ga even niet. De planning gaat niet door en moet aangepast worden. Zo heerlijk dat Fer daar geen problemen mee heeft want met boodschappen en ergens heen gaan  ben ik van hem afhankelijk.

Ik gun het mezelf om me aan mijn lijf aan te passen en daardoor ook rust te creëren in mijn geest zodat ik kan accepteren wat er is.  Mijn aandacht juist naar de pijn   toe brengen en er warme aandacht aan geven. Dan voel ik wat ik voel zonder er allerlei ideeën en gedachten op te plakken en dan is het draaglijker. 

Gelukkig wordt het nu al minder en kan ik vanmiddag wer gewoon zoomen zoals gepland.

En de opnieuw gestoffeerde stoel kwam gisteren. Daar ben ik heel blij mee.