Blij blijven

Nee, ik ben Niet van plan te stoppen met bloggen. Maar zo af en toe staan er andere dingen op het programma waar ik dan weer even heel intensief mee bezig ben. Allereerst werd mijn 9 “ tablet te klein om er nog op een behoorlijke manier een pdf mee te kunnen lezen. Ja , natuurlijk kun je het dan vergroten maar dan moet je doorlopend heen en weer schuiven over de regels met die koeielrtters. En Fer had een 11 8nch tablet voor zijn dingen. Dus hebben we geruild. Maar voor die hele bestanden handel en apps zijn omgeruild etc., dat is even heftig. Het had heel wat voeten in de aarde. Maar ik geloof dat we het nu aardig op een rijtje hebben. 

En verder deze week weer veel contact sessies met de zoom. Vanavond ook weer en dan mis ik Flikken Maastricht maar dat haal ik wel weer in. 

Mijn hulp kwam vanmorgen ook niet en ik mis dat gepoets niet zo erg. Het heeft niet mijn interesse. Dat zul je nu wel begrijpen maar ik ben wel heel blij dat mijn hulp zo enthousiast tekeer gaat en dat mis ik wel en ook die knuf bij vertrek. En de praatjes tussendoor. Maar…

Ik had een leuke compensatie. Na het bed verschonen en de Koffie haalde ik een stylus pen die werkt op de tablets die er geen van zichzelf had. Zo leuk. Dan kan ik ook daarop tekenen met ‘infinitief printer'. En drie tubus gele verf want die had ik niet meer om fysiek te schilderen. Mijn weekend kan niet meer stuk. 

Geen wonder toch als je alles hebt wat je hartje begeert.

Maar levenskunst is iets anders. Dat is tevreden en blij kunnen blijven ook als je niet alles hebt wat je hartje begeert.

Dit is een digitaaltjeop tablet. Ik hoop dat zulke dingen nu ook op dit  tablet mogelijk zijn met die goedkope  stylus pen 

Rataplan

  Vorige week moesten we de nieuwe modem voor schoonmama ophalen. Ze had ons 's avonds al gebeld en Fer was gaan kijken. Het apparaat gaf geen krimp meer en de volgende dag contacteerde hij de kpn en moest er een nieuwe komen.

De dag daarop kon hij hem ophalen en schoonmama baalde. Zonder tv is voor iemand van 95 bijzonder moeilijk. Maar helaas het ding was er nog  niet en Fer moest de volgende dag weer terug. Ma in zak en as.

De dag daarop haalden we hem samen op en trakteerde ik mezelf op een rondje Rataplan. De kringloopwinkel waar we het apparaat afhaalden.

Vroeger vond ik dat zo heerlijk samen met mijn vriendin naar de grote hallen in Cuick scheuren met mijn piepkleine Suzuki busje waar ik ook mijn schilderijen in kon bergen voor exposities en dan in die hallen  heerlijk rondsnuffelen.

Voor een riks een LP kopen of twee kristallen glaasjes waar we bij thuiskomst een likeurtje uit dronken om het te vieren

Als ik daar aan denk, wat is het leven dan veranderd. Mijn vvriendinis  beginnend Alzheimer en ik liep zelf nu als een soort zombie door Rataplan. Ik vond het wel leuk daar even rond te kijken . Ik was er niet eerder geweest. Wel in andere kringloopwinkels maar ik merk dat mijn interesse nu naar heel andere dingen uitgaat. Dat is maar goed ook want het is vreselijk vermoeiend dingen te willen zien en herkennen, wat in veel gevallen onmogelijk is. Door cd'tjes bladeren gaat niet want het is niet meer te zien wat erop staat in die bakken. Prijskaartjes zijn niet meer leesbaar. Daar komt bij dat ik nu geen spullen meer nodig heb en eerder spullen kwijt moet. Ik koop er hooguit nog een mooie kop en schotel als ik die toevallig tegenkom.

Maar goed... Wij met modem naar schoonmama die al dacht dat we niet meer zouden komen. Dan dat ding installeren en gelukkig deed hij het automatisch goed zonder moeilijke paswoorden.

Thuisgekomen was ik hondsmoe. Net zo moe als vroeger wanneer ik 's morgens boodscgappen voor het weekend  had gedaan en dan 's middags nog even een stadje pikte en daarna moe en verzadigd thuiskwam .

Ja, het leven is wel veranderd maar ik kan niet zeggen dat het er slechter door is geworden. Integendeel. Het lijf is dan niet beter maar wel minder geworden maar ja ik ben niet alleen mijn lijf he. 

De geest heeft het zo goed.

Liefde, compassie en wijsheid

 Izerina vroeg me laatst hoe ik zo bij het boeddhisme was  uitgekomen . Daar maak ik dan maar een blogje van.

liefde, compassie en wijsheid, dat is waar spiritualiteit voor mij over gaat en daar zijn hele boekenkasten vol over geschreven. Dus hoef ik daar niets aan toe te voegen. Maar als ik me met spiritualiteit wil bezighouden zal ik toch op zijn minst een klein beetje een idee moeten hebben waar het over gaat. Welke inhoud die woorden vertegenwoordigen. Ik kan er mijn eigen ideeën op los laten maar ik denk dat dat heel beperkt blijft. Ik merk het wel in gesprekken met anderen, waardoor mij nieuwe impulsen bereiken die ideeën daar over kunnen verbreden. Want er is zoveel meer dan ik in eerste instantie denk dat er is. Ik ben in ieder geval blij dat ik nog steeds de mogelijkheid heb dingen op te nemen die me goed doen en die me ook eigen te maken. Ik leer er veel van.

Jaren geleden ben ik op zoek gegaan en vond een foldertje in de bieb. In die periode was ik erg nieuwsgierig naar allerlei wonderbaarlijke buitengewone verschijnselen. Daar las ik veel boeken over en toen las ik over een cursus in De Geheime Leer. EUREKA.dacht ik.

Maar dat pakte toch anders uit dan ik me voorstelde omdat ik tot de ontdekking kwam dat voor allerlei verschijnselen die zo bovennatuurlijk leken, een raamwerk was waarbinnen ik ze kon plaatsen. Die structuur maakte veel duidelijk en gelijktijdig bleef het open. Zoals binnen stijgers veel verschillende huizen gebouwd kunnen worden.Er was nooit zoiets als: Dit is het en zo is het.

Langzamerhand ontstond er ook weer een gevoel vanuit mijn christelijke kindertijd. Een meer en anders willen leren over religie omdat het: zo is het uit het christendom me altijd al persoonlijke vraagtekens had bezorgd.

Zo belandde ik in de oosterse traditie en specifiek het Tibettaans Boeddhisme omdat het daar over studie en beoefening ging en ik mijn eigen brein kom gebruiken om te leren, denken, mediteren analyseren en te toetsen aan mijn eigen ervaringen. Wat een passende manier voor mij om ermee om te gaan en ik kreeg ook nog eens te horen dat er niets vast staat en er dus ook niets is om je aan vast te klampen in dat Boeddhisme. Dan blijven alle mogelijkheden openstaan. Het gaat om een structuur om iets op te bouwen. Dezelfde cobstructie als bij de steigers hierboven. Maar zonder steigers is het onmogelijk een huis te bouwen.  En dat is dus wel belangrijk.

Intussen leerde ik door de Boeddhistische lessen, die zo mooi zijn opgebouwd ook anders te kijken naar het Chistendom en specifiek nnaar de mystieke teksten zoals Meister Eckhart,Johannes van het kruis e Theresa van Avila.

Wat ee wereldenvan rijkdom om van te smullen.

Vanmorgen las ik weer een les voor aanstaande donderdag. De drie hoofdzaken van de Lamrim, een van de eerste les transcripten van de van weilen Geleg Rimpoche. Maar het is nooit o 'ja, nu weet ik het wel', want de menselijke mogelijkheden zijn eindeloos. Het is zo knap opgebouwd waardoor ik de noodzakelijkheid leer van me verdiepen in de gegevens en daardoor duidelijk krijg wat het belang is om er op een inzichtelijke manier mee om tegaan. Met compassie bijvoorbeeld dat vaak zo lastig is om niet zelf in het gedrang te raken. Wat het precies inhoudt en hoe ik het stapje voor stapje kan leren realiseren in mijn eigen leven. 

Soms denk ik na 35 jaar. Ik ben pas begonnen met leren. 

Heerlijk nooit te oud dus.

Onderweg in een eindeloos landschap