En
Over moe zijn.
Ja, ik ben snel moe en heb weinig lijfelijk uithoudingsvermogen. Maar daar staat tegenover dat ik mentaal praktisch nooit moe ben. Maar eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik ook daar langzaam aan het inleveren ben.
De enige periode die ik me herinner en ik mentaal af en toe moe was, was als ik weer eens bedreigd werd toen ik pas gescheiden was met veel narigheid op mijn bordje. Dan MOEST ik slapen en stopte waar ik mee bezig was, ging op de bank of waar dan ook liggen en sliep een half uurtje. Daarna ging het dan wel weer.
Toen ik als alleenstaande moeder ging werken met twee pubers in huis en nog steeds werd bedreigd, werkte ik op woensdag een halve dag. Ik ging 's middags naar de parttime opleiding arbeidstherapie tot 's avonds 10 uur en had dan het gevoel dat ik nog wel uren door wilde gaan met interessante onderwerpen.
Zo is het eigenlijk altijd geweest. Als iets me interesseert weet ik niet van ophouden, duik er diep in en als ik er eenmaal in zit vind ik het vervelend eruit gehaald te worden.
Je zou denken dat het doodvermoeiend is en dat zou het ook wel zijn geworden op den duur als ik niet had geleerd, na een harde leerschool, er beter mee om te gaan. Ik bedoel daarmee, vooral met dat pratertje in mijn hoofd waar ik vroeger ook altijd mee werd geconfronteerd. De honderdduizend dingen die ik steeds weer op een rijtje moest zetten. Dat moest allemaal tot rust gebracht worden. En ik moest leren hoe ik mentaal met die energie om kon gaan.
En precies dat, daar heb ik hard aan gewerkt door de mindfulness oefeningen. Ik deed dat binnen de traditionele boeddhistische context. En ik weet hoe belangrijk het is om daar mijn hele leven verder bewust mee om te gaan. Me bewust worden hoe mijn mind werkt en hoe ik ervoor kan zorgen door aandachtig te zijn, dat mijn denken- voelen mij niet beheerst maar ik zelf invloed heb op mijn mind.
Je moet niet denken dat dat 100% werkt. Daarvoor heb je misschien wel meer dan één leven nodig, maar dat pratertje is er niet meer rn er zijn veel meer rustgevende voordelen ontwikkeld.
Als als ik hoor hoe velen last hebben van hun eigen gedachten en aak kampen met overweldigende ideeën en gevoelens vooral als ze s nachts wakker liggen en hoe dat door de jaren heen alleen maar erger wordt, dan weet ik zeker dat ik dat ook zou hebben en veel meer mentaal moe zou zijn. Nog afgezien van de onrust en het tekort aan stabiliteit onder moeilijke omstandigheden.
Nu geniet ik van alles wat er op mijn pad komt. Weet waar ik me wel en waar ik me niet druk over hoef te maken en werk daar aan door zo aandachtig mogelijk te zijn door de dag heen. Want als je het eenmaal een beetje door hebt zijn het kussentje, de stilte, de ademhalingsoefeningen en dergelijke nog steeds goede hulpmiddelen, maar de echte oefening is het hele leven zelf.
Als 75 jarige herken ik er veel in...vandaag schreef ik op mijn Spijkerbed...
BeantwoordenVerwijderenP.S. Een prachtig blog van je..Dank daarvoor, Elly!
VerwijderenIk ben een beetje jaloers op jouw manier van "stemmetje beheersen". Wit jaloers hoor :-). Ik wilde soms dat ik die weg ook meer begaan was. In de 80-er jaren zat ik helemaal in de Tarot, I Ching etc. Nu allemaal weg. Ik lig gelukkig niet s'nachts wakker. En ik heb een andere methode om met het stemmetje om te gaan. Toch bewonder ik jou zeer. En ja, wat een mooi blog, Elly
BeantwoordenVerwijderenDank je wel voor je reactie Anoniem. Misschien fijn om je 'hobbu' van toen en aandachtig zijn door de dag heen weer op te pakken.
BeantwoordenVerwijderenMomenteel zit ik in omstandigheden dat er nogal wat op een rijtje gezet moet worden. Ik merk zodra ik iets heb afgehandeld dat dat rust in het kopje geeft en dat is heel prettig. Neemt niet weg dat ik dagen heb dat ik 's avonds om 22.00 uur moe ben en lekker mijn bed op zoek. Heeft duidelijk ook met emoties te maken. Slaap prima!
BeantwoordenVerwijderenGoed om te horen dat je je er aardig doorheen slaat. Petje af.
VerwijderenLieve Elly, het is hard werken om je door het leven te slaan en ik bewonder de mensen die dat kunnen . Wat die aardbei betreft; ik gebruik (volgens mij) meer mijn zintuigen dan vele mensen. Voelen, ruiken ,kijken, luisteren, proeven. Ik kan zomaar heel blij worden van een foto van kopje koffie of van een aardbei. Dat voor het eerst aardbeien kopen, gisteren dus is echt een geluksmoment. Stel je voor zo een hele grote volmaakte aardbei. haha. Feestje toch?
BeantwoordenVerwijderen