Wandeltje

 

Na een paar dagen die te warm waren voor de tijd van het jaa, is het plotseling 10 graden kouder. Met een wollen cape en een warme lange broek wandelde ik achter mijn rollator het parkje in. Het voelde heerlijk en ik loop lekker fit te stappen omdat ik dat ding niet nodig heb voor mijn spieren maar meer als een soort blinde geleidehond om niet uit evenwicht te raken of me te verstappen. Wel zie ik gelukkig meer dan blind zijn en dat is geweldig. 

Bij de bankjes die in een kringetje staan, zitten de mensen met honden die vrolijk rondrennen. Ik nam het heuveltje naar het verpleeghuis en aan de andere klant erlangs weer naar beneden. Af en toe groette een voorbijganger.  

De eerste bloesems zitten aan de bomen en ik stopte om ze met het telefoontje te fotograferen. Waarom neem ik toch niet altijd gewoon mijn toestel mee zodat ik in kan zoomen. Want … was dat niet het ijsvogeltje dat voorbij vloog naar het eilandje in het water. 

Ik zette mijn rollator op het heuveltje erboven en ging zitten hopend nog een glimp op te vangen van de heldere blauwe kleuren zodat ik meer zekerheid zou hebben over mijn determinatie, maar waarschijnlijk zat dat er niet meer in al zou hij voorbij vliegen dan nog is de zoom van mijn toestel het enige medium dat nog duidelijkheid aan de ogen kan geven. 

Uren zou ik daar in mijn eentje kunnen zitten. 

Twee ganzen kwamen een kijkje nemen en waterhoentjes zaten te wachten op de gunstigste omstandigheden voor het komende voorjaar. Het water was donker spiegelglad en donker weerspielelend de hoge boomstammen rondom. De blauwe wolkenlucht straalde erboven en liet met regelmaat de zon op de bloesemstruik vallen.

Toch wel koud en dus tijd om verder te wandelen. Dan kom ik een 100 jarige oude buurman tegen. Hij herkent me van vroeger als kind en we praten even over 70 jaar geleden . Ik merk dat hij toch niet alles 100% duidelijk heeft, want kennelijk weet hij niet meer dat ik nu al 20 jaar in de volgende flat woon, maar dat lijkt voor hem geen probleem, ik ga daar gewoon niet verder op in.Hij zoekt regelmatig nog contacten in het parkje.

Ik heb het rondje weer gelopen en neem me voor de volgende keer mijn echte fototoestel mee te nemen. Er zit toch niet voor niets een tas op de rollator.