Ze zei dat het heel menselijk was om tegen dingen aan te lopen die je niet wilt en dat Darma beoefening ermee te maken heeft dat juist in de confrontatie de beoefing is. Als alles op rolletjes gaat kom je je ego niet tegen maar juist in de dingen waar je tegenaan loopt kun je jezelf leren kennen.
als je nergens meer tegenaan loopt is dat verdacht.
Ik vertel het natuurlijk niet zo goed al zij maar zo ongeveer. Ik herken dat wel en ben daar ook altijd heel intensief mee bezig geweest. Evenals met dat willen veranderen. Het heeft me veel opgeleverd. De laatste jaren ga ik er toch wat anders mee om. Nu ligt de nadruk meer op aandachtig opletten wat ik denk en doe en niet meer zo in de zin van vechten of hard werken om iets te veranderen. Wat ik kan veranderen zal ik niet nalaten maar gewoonte patronen zitten zo diep ingesleten dat het al heel wat is wanneer je bepaalde dingen waarme je geconfronteerd wordt, ziet. Ten eerste geeft dat meer rust en mag ik er als uitgangspunt zijn zoals ik ben en ten tweede heb ik minder last van mijn darmen want ik MOET niet meer en ben gewoon oplettend. Dat geeft meer ruimte in de confrontaties want die zijn er echt nog wel maar ze gaan meer als wolkjes voor de zon voorbij en ik kan me hooguit voornemen een volgend keer er anders mee om te gaan of het te leren voorkomen door bijvoorbeeld geduldiger te zijn of andere kwaliteinen erop los te laten.
Als ik het zo opschrijf zie ik dat de handelingen hetzelfde blijven maar de nadruk heeft zich verlegd. Er is daardoor meer rust gekomen. Ik hoef niet meer iets te zijn of te bereiken. En de confrontaties zijn vaak minder confronterend waardoor het leven rustiger wordt en het idee bestaat dat er nauwelijks nog confrontaties zijn. Een enkele keer kan het nog heftig zijn maar ook daar weet ik al snel een weg in te vinden omdat ik weet dat al die grote of kleine confrontaties allemaal met ego te maken hebben en dat ego is niet meer en niet minder dan het gereedschap om mee te werken.
