De werkelijkheid

In de filosofie van het Boeddhisme kwam ik De Leegte tegen. Het zei me nog niet zoveel maar het was wel interessant. Alles bestaat uit afhankelijkheid. Er is niets dat op zichzelf bestaat.   HHHHMMMM. Welke consequenties kun je daaruit trekken? En klopt de stelling?Nou ja daar kan je lang mee nezig zijn. Hoe zit dat dan. En ik las er zo een en ander over. Ik volgde toen nog geen cursussen en lessen van Gelek Rimpochee.

Op een dag verdween mijn totale houvast en ontstond er een zwart gat. Mijn wereld stond op zijn kop. De houvast die ik dacht te hebben verdween en dat was beangstigend. Durfde ik los te laten? Hoe heftig kan het zijn. Wat xou er van mijn zelf of mijn zelfbeeld overblijven? Want ook daar ging het over.Toch kwamen er steeds weer andere perspectieven waar ik houvast aan dacht te hebben en toen ik lessen en cursussen in het Boeddhisme ging volgen kreeg ik regelmatig te horen dat het DAT ook niet was als ik dacht te begrijpen wat Leegte was. Iedere keer weer was het loslaten van alle ideeën en stukjes houvast die ik zocht. Het werd steeds weer op losse schroeven gezet. Iedere keer werden de poten onder mijn stoel weggezaagd.
Als een drenkeling die zoekt en een plank vindt waarmee hij kan drijven kwam ik  tot de ontdekking dat ik geen plank vast hoefde houden maar mijn eigen arm kon  omklemmen  dat alles wat ik denk en dacht in mijzelf aanwezig moest zijn. Want ik bleef gewoon functioneren ondanks moeilijk te bevatten inzichten., In stilte  voelde en  zag ik  hoe alles op zijn plek viel. De eenheid van alle bestaan was een werkelijkheid en ik was er een  deel van. Een geheel ermee. Het werd mijn ervaring.  Het was zoals het is. De wereld in en  om mij was prachtig Een bijzondere ervaring waarbij alle puzzelstukjes op de plek vallen.

Na die tijd had ik  wel vaker zulke momenten van inzicht en eenheid beleving met een alles overheersend gevoel van blijdschap, dat ook altijd weer verdwijnt . Maar voor mij is het belangrijkste dat de wereld niet meer hetzelfde is als daarvoor . Ik kijk er anders naar.  Toch is alles er nog net zo. Maar ik zie meer schoonheid  in alles. Ik ervaar meer rust van binnenuit, zie ook helderder het verdriet en de narigheid dat er ook is.

 Nu zie ik dat alles wat ik ben denk en doe allemaal afkomstig is uit mijn eigen geest en denken. Ik ben daar  zelf verantwoordelijk voor en kan daarmee werken en groeien in het dagelijks leven in de manier waarop ik ermee omga. 

Het verabsoluteren  en tot de waarheid bombarderen van ideeën die  ontstaan zorgt voor  grote ellende en narigheid die we elkaar aandoen. We kunnen de dingen geen waarheid noemen die we zelf in het leven hebben geroepen inclusief religies die niet vanuit de afhankelijkheid van alle bestaan opereren. Alles wat vorm aanneemt is werkelijkheid en we moeten er een weg van liefde en mededogen in leren vinden. Waarheid is  niet aan de orde. Als we het verlagen tot MIJN of een waarheid  is vrijheid ver te zoeken. Er is alleen werkelijkeheid daar hebben we het mee te doen. Daarbinnen mogen we opkomen voor onrecht onderdrukking en andere ellende. Maar het kan nooit absolute waarheid zijn maar wel mijn werkelijkheid en die kunnen we net zo ruim maken als de omstandiheden toelaten. Met respect en  zien dat alles een geheel is en prachtig in de differentiaties en vormen waarin het zich uitdrukt.

De wereld is niet maakbaar daar komen we ook in Corona tijden weer achter maar we kunnen er wel mee om leren gaan onze  verantwoordelijkheid nemen met liefde en mededogen voor elkaar.
Ook in deze tijd geld dan zeker het gaat niet om mij maar om ons allemaal en het geheel.