Niets menselijks is ons vreemd.

Ik ben weer fijn aan het lezen geweest en het liefste zou ik alles wat ik dan lees hier willen kopiëren  en plakken/ Maar ja dat heeft dan nog maar heel weinig te maken met het eigenwijze blogje.  Het is me wel duidelijk, waar het om gaat is; het in je eigen leven in praktijk te leren brengen. Er is namelijk geen pad of geen leraar die dat voor je kan doen. Door anderen of leraren  kan alleen maar gewezen worden naar de maan en zelf moet je leren die maan te zien met je eigen ogen en je eigen werkelijkheid.  Het is niet voor niets dat spiritualiteit een land zonder paden wordt genoemd. Maar daar schuilt in mijn idee ook wel gevaar in en is natuurlijk nooit vrij van eigen interpretatie die misschien niet atijd heilzaam is.

Daarom vind ik het wel belangrijk om ook naar degenen die naar de maan wijst te kijken en  te leren zien of hij leeft naar wat hij of zij verkondigt en eerlijk in zijn of haar vel steekt naar mijn eigen normen en waarden. Zo vind ik het bijvoorbeeld niet plezierig als er een beroep wordt gedaan door een leraar op een of andere overdracht vanuit een astrale wereld. Het kan natuurlijk heel goede dingen in zich dragen maar ik kan dat niet verifiëren. En ik ben ervan overtuigd dat er in die astrale wereld zowel goede als minder integere krachten aanwezig. zijn.   Nee ik baseer  wat ik lees en in me op wil nemen liever op iets tastbaars. Overleveringen van mens op mens bijvoorbeeld. Dat lijkt mij toch iets steviger. Dan kan ik ook al is het maar in de geschiedenis verefiëren hoe zo iemand geleefd en gewerkt heeft en wat daar de resu;taten van zijn.

Veel verhalen en filosofiën vanuit een ver verleden zijn dan in mondelinge overdracht doorgegeven. Maar de grootste controle ben je natuurlijk altijd zelf. Helpt het je en verrijkt het je in de zin van een spirituele weg die je wilt gaan en is jouw ervaring dat je er jezelf beter door leert kennen. Dat is voor mij in ieder geval  echt belangrijk.

Mens ken uzelf, want niets menselijks is ons vreemd en het beste wat ik kan doen is mijn wel en wee leren kennen en erkennen zonder daar schuldgevoelens over te produceren. Daar heb ik niets aan, maar als ik erken en doorvoel dat er iets anders kan of verbeterd kan worden dan pas kan ik er iets mee doen, kan ik werken aan mijzelf.
Ik ben niet zo van alles met de mantel der liefde bedekken voor mijzelf.
Misschien wel voor mijn medemens als dat nodig is maar er is ook  rechtvaardigheid nodig voor kwade zaken.  Zonder mezelf te veroordelen en liefst met de nodige humor wil ik graag eerlijk naar mijzelf leren kijken/ En dan maar opletten zodat ik de volgende keer niet weer in de zelfde val loop. Maar ja.... Ik zei het al, niets menselijks is ons vreemd.