Als ik bijvoorbeeld zeg dat ik als vrijwilliger natuurlijk geen volwaardige relatie heb met een bejaarde die lichtelijk dementeert. Wil ik daar eigenlijk mee zeggen dat die licht dementerende niet helemaal volwaardig is. Ik haal niet alles uit zo'n relatie wat ik van een goede relatie verwacht. Toch kan ik me heel blij voelen met het contact dat ik had en de manier waarop wij samen spraken of bezig waren. Noem dat maar niet volwaardig...? Maar als ik zeg het is niet een volwaardige relatie dan is dat eigenlijk een oordeel over de staat van zijn van die persoon. En doe ik ook mijn eigen handelen te kort.
Als ik daar goed over nadenk, klopt het niet helemaal. De ander is wel degelijk volwaardig ieder mens is volwaardig in de staat waarin hij of zij verkeert. Maar de uitspraak zegt meer over mijzelf. Ik ben niet in staat de ander als volwaardig te erkennen of te aanvaarden. Misschien zijn mijn verwachtingen anders. en dan zegt het misschien meer over mijzelf want het is ook niet volwaardig de ander niet als volwaardig te kunnen zien met alle beperkingen die een mens kan hebben. In ons menszijn zijn we allemaal volwaardig mens. Daar hebben beperkingen niets mee te maken. Of je nou een arm mist of wat dan ook het mens zijn is er niet minder om.
Uiteindelijk zijn we allemaal mensen met onze beperkingen en hebben we vaak beelden van onszelf waaraan anderen zich zouden moeten aanpassen. Maar zo zit de wereld niet in elkaar. En het is maar de vraag of ons zelfbeeld klopt. Anderen zien ons meestal heel anders.
Ja dan zijn er natuurlijk weer een heleboel mitsen en maren zoals gewoonlijk. Er zitten grenzen aan wat wel en niet kan en aan welke normen en waarden een mens moet voldoen maar dan komen we al snel in een heel andere discussie terecht.
Het gaat hier gewoon even over volwaardig. Vaak gebruiken we dat woord in relatie tot anderen te lichtvaardig en is het een soort beoordeling van de ander ten opzichte van mijn eigen zelfbeeld en ik vergeet dat ik daaraan zelf de invulling geef naar eigen normen en waarden die even beperkt zijn als van iedereen en dus ook niet altijd de volle werkelijkheid omvatten. Misschien denk ik wel te makkelijk dat ik het bij het rechte eind heb en vergeet dat mijn rechte eind ook door mijn persoonlijkheid wordt gekleurd.
Ik denk dat ik alle relaties maar eens als volwaardig ga leren accepteren. Dat geeft meer kleur aan het leven dat zo geweldig gedifferentieerd is. Prachtig.
Wat is bewustwording toch belangrijk.
Heb je schrijven met interesse gelezen....en ja, bewustwording is heel belangrijk'
BeantwoordenVerwijderenOns oordeel over anderen 'moeten' we altijd laten bezinken. Dat blijkt niet onmogelijk te zijn! Sterker nog, voor mij s dat een gewoonte geworden. Want natuurlijk trek ik altijd conclusies, dus dan oordeel ik! Toch heb ik geleerd niet te VEROORDELEN.En dat bleek een lange weg te zijn. Hoe trots zijn we om dat te kunnen bekennen?