Ja DAT.

Ik schrijf graag. Zoals ik ook graag schilder en fotografeer.. Heerlijk is dat je eigen  ding doen.

Daarbij heb ik door de jaren heen veel blogjes gemaakt. Schilderijen in het schilderijen blog, fotootjes in het foto blog en zelfs mijn hele levensverhaal zette ik op een blog. 

Toch is er aan de motivatie waarmee ik al die dingen doe veel veranderd. Op een of andere manier is het steeds minder belangrijk geworden of iemand mijn brouwsels wel of niet ziet of leest. Zo langzamerhand ben ik daar helemaal vrij van. Natuurlijk vind ik het ook leuk als ik merk dat iemand plezier vindt in wat ik er neer zet maar als niemand zou kijken of lezen dan is dat ook prima. Ik vind het gewoon heerlijk woorden en kleuren aan mijn leven te geven en kijk er zelf ook graag op terug. Ook al zie ik soms dingen in heel oude blogjes waar ik nu iets anders in sta of mee omga. Leuk om zo ook mijn eigen proces en veranderingen op te merken.

Het is me wel duidelijk dat er  niet veel over is van de Elly die kind was, later tiener werd en nog later jonge moeder. Toch heb ik nog steeds het idee dat ik dezelfde ben. Het klopt niet. Uiteindelijk kwam ik er achter dat ieder moment nieuw is en daarmee komt mijn hele leven in een open ruimte te staan waarin alles mogelijk is. En waarin ook alles er mag zijn zoals het is. En hoop ik mijn eigen interpretaties zoveel mogelijk te doorzien als gekleurd door mijn persoonlijkheid van dit moment.

Ik ken de gedachte die me op een gegeven moment angst inboezemde dat niets was zoals ik dacht en er misschien helemaal geen bescherming was zoals ik dat vermoedde. Dat ik de enige was die voor de volle honderd procent verantwoordelijk was voor alles wat ik ben en doe en ook voor wat mij zogenaamd overkomt. Toen ging ik wel door een diep donker dal maar daar ben ik gelukkig vrij snel doorheen gekomen door het recht in de ogen te kijken. Ik merkte dat ik niet verdween maar opener kon worden en dat alles wat ik als zekerheid ervoer er niet was en er ook niet hoefde te zijn om toch gewoon te kunnen bestaan. 

Tot nu toe heb ik daar geen last meer van gehad en ik zeg tot nu toe omdat er altijd weer nieuwe onverwachte dingen naar boven kunnen komen. Want niets is zeker. Maar het geeft me nu een enorm gevoel van vrijheid dat ik er ieder moment kan zijn zoals ik ben. Zonder dat het betekent dat ik me niet aan afspraken zou willen houden of andere morele verplichtingen vaarwel zou zeggen.  

Het belangrijkste in dit leven vind ik het ontwikkelen van liefde- mededogen. De vogel heeft twee vleugels nodig om te vliegen. De ene vleugel is het loslaten van alle vaste ideeën die ik heb ook over mijzelf en alles en iedereen zoals hierboven door mij beschreven en zoals ik het ervaar en de andere vleugel is liefde mededogen. Waarmee ik door me daar steeds meer bewust van te worden en het  te ontwikkelen,  doe wat gedaan moet worden in dit leven.