Maar nou vraag ik me af of er toch geen dingen zijn die voor alle mensen gelden die een spiritueel pad willen volgen, Er zijn heel veel mogelijkheden en wegen te gaan om te ontwikkelen maar universeel lijkt mij dat als je zo'n weg wilt gaan er naar binnen gekeken moet worden en dat je je zelf moet leren kennen. In de verre ougheid werd al gezegd: mens ken uzelf. https://nl.wikipedia.org/wiki/Pausanias_(schrijver)
Mezelf kennen. Niet als een onveranderlijk vaststaand object. Niet op een manier dat je kunt zeggen 'zo ben ik ' want ik denk dat je onder alle omstndigheden ook anders zou kunnen denken en handelen. Dus ben je nooit gelijk aan dat wat je denkt te zijn. Want dat denken gebeurt steeds onder de omstandigheden van dat moment en is nooit vaststaand. Het is de bedoeling als ik mezelf wil leren kennen om opmerkzaam te zijn op wat ik denk en voel. Iedere keer weer dat onderzoeken.
In het Boeddhisme kennen we 52 mentale factoren. https://www.jewelheart.org/digital-dharma/how-the-mind-works/ Een boehddistisch organisatie die ook in Nijmegen is gehuisvest. En zo zijn er meer in Nederland. Waarin tot in detail het functioneren van de geest, het denken voelen, wordt besproken.
Interssante stof voor de liefhebber om een beter inzicht te krijgen in het functioneren van de geest. Dat soort dingen kan enorm behulpzaam zijn als ik meer wil weten over mijn eigen zijns toestand. Meer inzicht wil hebben in mijn eigen voelen en denken want dat je daar meer over te weten kunt komen en daardoor meer inzicht krijgen, is mij door ervaring duidelijk geworden.
Vaak hoor je mensen zeggen dat verstand en gevoel niet altijd samengaan. Daarvoor is het nodig je in jezelf te keren en te analyseren wat er onder de diepere lagen van je denken voelen verborgen gaat. Hoe in feite het een na het ander als een soort zwaan kleef aan oppopt en al je emoties in het werk stelt. Een andere manier van wetenschap dan we hier in het westen gewend zijn maar zeker niet minder proefondervindelijk bewezen en werkbaar.
Dat is dan het theoretische gedeelte. De praktijk is echter zeker zo belangrijk want de theorie is uit de ervaringen in de praktijk en het gewaarzijn daarvan opgebouwd.
Dat is dan het theoretische gedeelte. De praktijk is echter zeker zo belangrijk want de theorie is uit de ervaringen in de praktijk en het gewaarzijn daarvan opgebouwd.
De weg naar binnen is belangrijk en onder de diepere lagen van het denken voelen kan ik mezelf werkelijk leren kennen. Kan ik zien hoe het een na het ander naar boven komt en ik misschien al iets eerder in kan grijpen als mijn functioneren niet loopt zoals ik het zou willen. Maar het belangrijkste blijft het opmerken. Daar gebeurt het.
Dat is allemaal uitdiepen van het vorige blogje van Krishnamurti. Dat gedeelte van zijn boek dat een heel verhaal vertelt over de weg naar binnen.Om wat inzicht te krijgen in dat wat hij leegte noemt. Over de lagen die ik eerst moet leren kennen de opgebouwde lagen liggen ahw over of in die leegte. Nee zeker niet zomaar even te realiseren om dat te kennen of te herkennen maar iets om nieuwsgierig, aandachtig dagelijks naar te kijken om er lol in te krijgen en er zo mee te werken.
En dan besluit hij zo mooi:
Deze leegte gaat tijd en ruimte te boven; het gaat voorbij denken en voelen.
Het komt zo stil, onopvallend, als liefde; het heeft geen begin en einde. Het is onveranderlijk en onmeetbaar.
Zou die alle ideeën oversteigende ruimte of leegte dan gevuld zijn met een liefde die wij ons nog niet voor kunnen stellen of is liefde slechts een metafoor?
Ach ja. Ik leer iedere dag weer op nieuw van alles en nog wat..
De lelies staan op springen.
Vanaf een heel grote afstand lijk ik mezelf te kennen...Mijn werk kan daarentegen extreem verschillen. Mijn oudste zoon had destijds mijn werk gered, mijn huis werd geplunderd door het Slingedael beleid...Maar het was een kostbaar geschenk toen mijn zoon mij vertelde dat in al mijn werk mijn hand te herkennen was. Eigenlijk kan ik zo ook naar mezelf kijken.Wie of wat ik ook ben, mijzelf herken ik er altijd in.
BeantwoordenVerwijderen