Weer een blogje schrijven ipv schilderen

Soms vind ik het wel jammer dat ik geen twee dingen tegelijk kan doen. Als ik schrijf kan ik niet schilderen en omgekeerd. Dus daarmee bedoel ik niet dat wat ik vroeger wel kon, bijvoorbeeld een ander gesprek volgen terwijl ik zelf in gesprek was. Want dat kan ik inderdaad ook niet meer. Voeger wel. Multi tasken noemen ze dat tegenwoordig geloof ik.

Als ik dus opschrijf : ik kan geen twee dingen tegelijk doen, is dat voor meer uitleg vatbaar. En zo is het met heel veel dingen. Daarom is communicatie ook zo lastig en zeker als je dan over iets wilt schrijven. Dan is het altijd weer de vraag of dat wat ik schrijf duidelijk genoeg is.  Gelukkig schrijf ik voor mezelf en ik weet natuurlijk wel wat ik ermee wil zeggen. Toch vind ik het ook belangrijk om goed te leren verwoorden en duidelijkheid te geven als ik iets opschrijf.

In dit blogje schrijf ik over dingen die net even iets meer onder de oppervlakte liggen van de gewone dagelijkse dingen, De gewone dagelijkse dingen hebben er wel mee te maken want dat is de wereld waarin we leven en samen met dat wat zich onder de oppervlakte van het dagelijkse bevindt,  vormt het de hele mens. Maar hoe ik met het leven omga en hoe ik daar zelf  bij betrokken ben ja, dat gaat iets dieper en is niet altijd duidelijk weer te geven. Daarom gebruik ik soms andere woorden dan de standaard.

Zoals in het vorige blogje had ik het bijvoorbeeld over eigenwilligheid en daarmee bedoel ik dus net even iets anders dan eigenwijsheid. Eigenwijsheid past voor mij bij het dagelijks leven en dat kan handig zijn, goed of soms heel lastig maar dat heeft allemaal te maken met de manier waarop ik in het leven wil omgaan met de dagelijkse dingen. Het zegt iets over mijn persoonlijkheid die overigens net als alles veranderlijk is. In ieder geval de mogelijkheid heeft te veranderen wanneer ik dat zelf wil en daaraan zou werken.

Wat dieper en over andere dingen gaat eigenwilligheid. Dat is een term die ook wel in de christelijke mystiek gebruikt wordt. Dat heeft met overgave te maken.

Ons mens zijn bestaat uit meerdere lagen waarin ik in meditatie meer van doordrongen kan raken en waarover in vele tradities wordt gesproken in symbolen als De Innerlijke burcht , het boek van Theresa van Avila, De joodse Kabbala en ook in de vormen van reisbeschrijvingen, De Stroom Ingaan en De Zeven Sferen en vele andere bewoordingen worden eraan gegeven. Ze geven allemaal een weg aan tot zelf onderzoek en meer diepgang.

Daar. in stilte, onderzoek of meditatie kan een meer onbewuste laag naar boven komen. In de stilte van het diepste zelf. Daar waar ik het hoofd in de handen laat rusten, stil kan worden en puin ruimen. In alle tradities kom je tegen dat er meerdere lagen zijn  in mijn  diepte of moet ik zeggen in de hoogte van mezelf, daar is het mogelijk meer zicht te krijgen op het hele mens zijn. In stil zelfonderzoek kijken naar hoe eigenwilligheid te maken heeft met een overgave aan het grotere dat overstijgt. In de christelijke traditie wordt gezegd, niet mijn wil maar uw wil geschiede.

Waar ik in het dagelijks leven niets aan kan veranderen. Wat is zoals het is. Me daartegen verzetten en vastklampen om er iets anders van te maken en het niet met rust te kunnen laten omdat het me niet zint waardoor ik in een soort gevechtshouding blijf staan. Bijvoorbeeld ziekte, narigheid ellende, vergankelijkheid en dood. Daar waar mijn ikje last van heeft en het tegen wil en dank wil aanvechten, dat is voor mij eigenwilligheid. Dat gaat tot op het bot. Daar kan ik me dagelijks bewust van worden van mijn weerstanden tegen van alles en nog wat. Dingen die van me gevraagd worden en die ik moet maar waar ik zelf geen heil in zie maar ze onmogelijk kan veranderen. Dingen die me zogenaamd overkomen en ik niet zo heb gewild. Zolang die eigenwilligheid een grote rol speelt veroorzaakt het strijd, kan er geen rust en vrede in de diepste lagen ontstaan.
Tenzij ik de persoonlijke strijd aan kan gaan tegen onrecht, voor zover dat binnen mijn beperkt oordelend vermogen ligt,  en ik daarbij  in volle overgave in  rust kan blijven.
Tja... Dat is een enorme oefening.

Na het feest komt de afwas. zegt Jack Kornfield in zijn boek. 
'Verlichting is bereikbaar. Maar wat betekent het vervolgens voor je dagelijks leven? Ook de Zenmeester heeft thuis vrouw en kinderen. Ook de mysticus gaat winkelen. Na het feest moet je toch gewoon de afwas doen'.

Dat heeft alles met het puin ruimen van Etty Hillesum te maken. De ruis en het lawaai komt niet van buiten. Het zit in de eigenwilligheid.


Zo en nu ga ik niet afwassen want daar heb ik een apparaat voor maar lekker eigenwijs schilderen. in alle rust.

er is weer veel om over na te denken en stil te worden.