Geen vertrouwen in de mensheid

 Ik schreef in een reactie:

Nee, ik heb niet zoveel vertrouwen in de mensheid als geheel. 

Door de eeuwen heen is er niet zoveel veranderd we blijven oorlogen voeren en alle menselijke kwaliteiten zoals kracht, onderscheidingsvermogen, angsten, liefde, enzovoort worden iedere keer weer ingezet en omgebogen voor eigen gewin. \

 Zo wordt kracht de mogelijkheid om te heersen, onderscheidingsvermogen kunnen we verkeerd gebruiken om er ons voordeel me te doen en anderen af te wijzen, racisme en andere vormen van anderen minderwaardig vinden, angsten worden haat en jaloezie en liefde kunnen we misbruiken om onze gehechtheid bot te vieren. En van deze prachtige eigenschappen en verworvenheden wordt dus door de eeuwen heen volop misbruik gemaakt. Er is door de eeuwen heen wat gemoord, onderdrukt en misbruikt op allerlei manieren met het idee het bij het rechte eind te hebben. Pas zag ik nog de documentaire over de gebroeders de Witt. Nou daar word je ook niet vrolijk van. Achteraf bezien is het duidelijk hoe de mens voor eigen hachje gaat en tot afschuwelijke dingen in staat is, maar als we er middenin zouden zitten denken we allerlei rechten te hebben en dat idee zorgt ervoor dat we ons meer toeeigenen en bevechten dan noodzakelijk is. Wanneer we niet behandeld worden zoals ons goeddunkt en slecht benadeeld worden slaat de wijzer soms al te gemakkelijk door en wordt er door emoties van alles bijgehaald wat niet ter zake is.

Pas wanneer ik diep in mijzelf  graaf en mezelf vragen ga stellen om ze in alle eerlijkheid te bezien kom ik regelmatig tot de conclusie dat ook ik me ermee inlaat en maar zelden het geduld opbreng om de dingen werklijk goed te doorgronden en mezelf recht in de ogen te kijken. Het is zo spannend om in een goede groep samen die dingen te bezien en tot de ontdekking te komen dat er ook in mij dingen schuil gaan die ik nooit als een valse ombuiging van mooie kwaliteiten in mezelf zou beschouwen maar die  wel in een vertrouwelijke samenspraak met elkaar duidelijk worden 

Dat opent nieuwe perspectieven en ik weet ook dat ik mezelf daar niet voor  hoef te veroordelen maar ernaar kijken scheelt al een stuk en maakt milder in het oordeel naar anderen. Een beetje humor komt daarbij ook goed van pas. Mezelf niet al te serieus nemen is een goed ding. Alles mag er zijn en ik ga opletten waar ik weer de mist inga met een lach op mijn gezicht

En op die manier werkt het dan ook weer door naar mijn idee over mijn slechte vertrouwen in de mensheid als geheel.  Dat is er nog steeds maar het doet niets af aan mijn eigen welzijn. Ik mag er zijn zoals ik ben en heb vrede met mezelf. Op die manier mag de wereld er ook zijn. Door mij is daar  weinig aan te veranderen. Ik kan alleen mezelf veranderen en eigenlijk  is veranderen ook een verkeerd woord. Het is gewoon diepgaand opmerkzaam zijn hoe ik en de wereld werkelijk in elkaar steekt. Zoals Krishnamurti zegt: de wereld, dat ben jij. En daarmee kan de vrede van en met mezelf uitstralen op mijn omgeving in de hoop dat het  voldoende is. 

En dat vertrouwen heb ik.