Uit: in de voetsporen van de Boeddha
Van Tich Nath Hahn
ONDER DE PIPPALABOOM BUNDELDE kluizenaar Gautama heel zijn formidabele concentratievermogen en keek in diepe aandacht naar zijn lichaam. Hij zag dat iedere cel van zijn lichaam net een druppel water was in een eindeloos stromende rivier van geboorte, bestaan en dood, en hij kon in het lichaam niets vinden dat onveranderd bleef of waarvan je kon zeggen dat het een afzonderlijk zelf bezat. Vermengd met de rivier van zijn lichaam was de rivier van gevoelens waarin elk gevoel een druppel water was. Ook deze druppels verdrongen elkaar in voortdurende geboorte, bestaan en dood. Sommige gevoelens waren prettig, andere onprettig en weer andere neutraal, maar al zijn gevoelens waren vergankelijk: ze kwamen en gingen, net als de cellen van zijn lichaam.
Als ik zo n stukje lees vind ik dat zo n openbaring. Een klein begin om inzicht te krijgen in de vergankelijkheid van alle bestaan. Niet om bedroefd van te worden maar om blij mee te worden en ruimte te creëren in het vastgeroeste denken. Voor alle mogelijkheden die er altijd zijn. Want zonder die vergankelijkheid van al het bestaande en de veranderlijkheid daarvan zou het leven zelfs onmogelijk zijn.
De impact die dat heeft is zo groot, het kleine begin van het inzicht daarin krijgen, is heel groot en nauwelijks te bevatten of te overzien. Iets waar ik me dagelijks mee uiteen probeer te zetten en waardoor ik altijd weer op vastgezette ideeën stuit in mezelf die daardoor onderuit worden gehaald en niet zijn wat ze lijken te zijn door het alles vast zettende denken.
In de beoefeningen en overdenkingen leer ik dan altijd weer dat het zeker niet over nihilisme gaat. Het gaat niet over niets over dat er totaal niets zou zijn. Verre van dat. Maar de dingen bestaan niet zo vaststaand op de manier waarop ik gewend ben te denken. Ze gaan over het afhankelijk bestaan van alle dingen. Er is niets dat op zichzelf bestaat en in onafhankelijkheid is.
Als ik dat goed tot me door laat dringen geeft het me alle ruimte om me in die ruimte van veranderlijkheid te bewegen en me te ontwikkelen. Het geeft zelfs ruimte om te creeeren en inventief nieuwe oorzaken uit te zetten. Er is niets dat niet losgelaten of veranderd kan worden. Ook in mijzelf opent dat veel mogelijkheden.
En als mijn brein dat een klein beetje gaat beseffen kom ik tot de ontdekking hoe moeilijk dat is om het ook bewust te leven want o o o wat zit ik vast in mijn ideeen over mezelf en over van alles en nog wat. Zo mateloos boeiend wordt het leven vol mogelijkheden en eigen verantwoordelijkheid om een heel leven aan te werken en me bewust van te worden.
Alles mag er zijn, alles is mogelijk omdat alles net als ik in doorlopende verandering is.
Het leven en alle ervaringen is bijzonder, alomvattend en mooi. Ook al zijn er moeilijkheden er is altijd verandering en vergankelijkheid.
De digitalis. Zo giftig en toch leven reddend wanneer het op de juiste manier wordt toegepast
Geen opmerkingen:
Nieuwe opmerkingen zijn niet toegestaan.