Regelmatig lees ik, over mensen die een stilte dag in de week inplannen. Waarbij ze de rust nemen om bij zichzelf te komen. Soms wordt daar heel gedisciplineerd mee omgegaan door bijvoorbeeld een getijdenboek te volgen en stukken in de bijbel te lezen. Ze dieper tot je door te laten dringen om meer rust te krijgen in de dagelijkse beslommeringen of meer bewust te worden van waar je mee bezig bent. Een mooie manier om ook even aan de dagelijkse hectiek te ontsnappen.
Het zette mij aan het denken want het lijkt me wel lastig om daar op een gedisciplineerde wijze mee om te gaan als er dagelijks mensen om me heen lopen en er afspraken zijn waar ik me ook mee bezig wil houden. Hoe ga ik daar zelf dan mee om. Want ik vind het zeker heel belangrijk om rust in te bouwen of in ieder geval me dagelijks bewust te zijn van waar ik mee bezig ben. Dat alles bij elkaar heeft voor mij te maken met spiritualiteit. De dagelijkse dingen staan daar niet los van. Allereerst vind ik het belangrijk om te weten wat ik versta onder spiritualiteit en voor mij is dat een weg in mezelf naar wat en wie ik ben en waar ik naar op zoek ben en dat laatste is zoals dat bij alle mensen is: ik ben op zoek naar geluk. Daar is niet zoveel bijzonders aan. Uiteindelijk zijn we dat allemaal hoe je het ook went of keert. Zelfs misdaden worden door een vreemd en soms een onbegrijpelijk gevoel van ik wil gelukkig worden, aangezet.
Nou mag ik niet mopperen en oppervlakkig gezien heb ik alles wat mijn hartje begeert en juist dat geeft me de ruimte om er dieper op in te gaan. Ik ben ervan overtuigd dat ik mede daardoor alle gelegenheid en de ruimte heb om daar aandacht aan te besteden maar zoals de suggestie al aangeeft in deze maatschappij is er zoveel dat over ons heen rolt dat alles wat we aan geluk hebben verzameld in een klap verdwenen kan zijn. Dus ben ik niet zomaar op zoek naar geluk maar naar dat wat overstijgend is.
In de rust en de ruimte van de stilte komen er soms andere dingen naar boven die het dagelijkse geluk van 'het hebben' kunnen overstijgen. Een rust stabiliteit en aandacht die essentieel is om de dagelijkse hectiek aan te kunnen gaan zodat ik een beter gebruik kan maken van mijn dieper liggende menselijke kwaliteiten die overigens in iedereen aanwezig zijn maar veel beter gebruikt zouden kunnen worden. En op die manier gaat spiritualiteit voor mij over mijn dieper zelf waar onder de oppervlakte die rust, stabiliteit en aandacht aanwezig zijn die ik in het dagelijks leven kan gebruiken.
Allereerst ben ik jaren geleden begonnen met dagelijks op mijn kussentje rust te krijgen door me te focussen op mijn ademhaling maar dat 'lukte' dus van geen meter. Hoe vaker ik zat hoe meer ik merkte waar en hoe mijn gedachten van hot naar haar vlogen en ik totaal geen rust kon ervaren. Maar ook de lessen in het Boeddhisme die ik intussen volgde maakte me nieuwsgierig naar mijzelf. Hoe werkte dat dan bij mij?
Dat kussentje was een noodzakelijk startpunt en het begon echt héél langzamerhand vruchten af te werpen. Mijn geest kwam meer tot rust maar ook nu ik onderweg ben, brengt het zitten me dagelijks weer rust, stabiliteit en aandacht die ik voor een deel door de dag heen mee kan nemen.
Een stiltedag ja het spreekt ook mij wel aan en ik heb ook meerdere retraites met lessen en stilte gedaan. Maar het dagelijkse rustpunt zoeken in mijzelf houdt dat wat ik beoefen in stand. Me bewust worden dat het mogelijk is de geest er gewoon aan te laten wennen ook door de dag heen in rust te blijven, geeft me zo verwonderlijk meer levensvreugde. En niet te vergeten her helpt me door chaos of paniek heen. Zeker als ik terug kijk hoe mijn leven in hektiek altijd was en hoe ik er, natuurlijk mede dankzij het ouder worden mee om kan gaan. En ook dat is volgens mij niet vanzelfsprekend. Bij meer ouderen die ik om mij heen zie, wordt de hectiek door verminderde vermogens alleen maar erger.
In spiritualiteit is het voor mij duidelijk. Het gaat alleen maar over mijzelf. Ik ben de enige die zichzelf kan ontwikkelen. Ik kan leren in rust stabiliteit en met aandacht in het leven te staan. Het is een dagelijkse oefening want het wil niet zeggen dat ik het ooit volkomen beheers maar oefening scheelt een slok op een borrel en de Boeddha zegt dat de weg gaan geluk betekent en dat weet ik nu uit eigen ervaring. En dan hoop ik dat mijn omgeving daar ook nog een beetje profijt van kan hebben. Hoe? Dat maken ze zelf wel uit. 😄
Geen opmerkingen:
Een reactie posten