De donkere dagen voor kerst en overal komen de kleine lichtjes tevoorschijn. In huis is het lekker warm en gezellig. Er valt veel te overdenken en het lijkt of deze periode van het jaar als vanzelfsprekend overdenkingen met zich mee draagt. Het geeft mij een gevoel van stabiliteit en rust.
Aan de ene kant komen er veel droeve dingen naar boven en aan de andere kant realiseer ik me hoe mooi het leven is en daar tussenin midden in die polariteit beweegt mijn leven zich. Ik kom soms tot de ontdekking dat het niet het een of het ander is maar beide dat is het wat leven is.
Meestal staan we of aan de ene kant van de gebeurtenissen in ons leven en worden blij of aan de andere kan en zakken in voor sommigen een bodemloze put. Maar juist met de kerst in de rust in het donker met al die ontelbare lichtjes wordt het mij duidelijk dat het er allemaal is. Dat die twee polen onderdeel zijn van het geheel. En als ik een HEEL mens probeer te zijn kan ik alles in mijn leven integreren. Dan raken die twee polen elkaar in mijzelf en creëren rust en ruimte.
Die rust en die ruimte voor alles wat er is, is ook schoonheid. Dat middelpunt in mezelf is als de diepte van de oceaan. Aan de oppervlakte spelen de emoties en laat het water zich meeslepen in de speelsheid van wind wolken regen en onweer. In de diepere lagen mag alles er zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten