Er is oorlog in Oekraïne. Poetin is er binnengevallen omdat ze daar voor een pro westerse president hebben gekozen etc. Onder het mom dat hij de Russische bewoners daar wil beschermen tegen alle oneigenlijke dingen die hij beweert, heeft hij na veel dreigingen met mobilisaties en oefeningen langs de grenzen toch het besluit genomen om er binnen te vallen. Het is vreselijk. Dat gaat vele mensen levens kosten en dat kost het ook al. Het is plotseling geen ver van mijn bed show meer.
Wereldwijd zijn we gewend aan oorlogen maar nu zo dicht bij dat lijkt bijna surrealistisch maar het is waarheid, Ik vraag me af hoe al die zogenaamde positieve denkers er nu in staan. Ik hoor al dat ze niet eens naar het nieuws willen kijken omdat ze er niet tegen kunnen. Logisch toch. Ja als je positief wilt denken dan leef je langs de werkelijkheid heen en durf je die niet onder ogen te komen. Hoe kun je dan iets veranderen aan de ellende die er aan de orde is als je er niet eens naar durft te kijken en al bij voorbaat zegt dat je er toch niets aan veranderen kunt?
Ja ik weet het dat klinkt hard maar zo is het wel. Maar ik weet ook drommels goed dat ook ik al kijk ik er wel naar, niet zoveel aan veranderen kan. Ook al ben ik in veel opzichten een doemdenker en zie ik eerder dat het misgaat dan dat het goed gaat. Maar wat mij erdoorheen helpt is juist door ernaar te kijken ik weet dat er dingen werkelijk te veranderen zijn en dat ik als het ware van binnen een motivatie opbouw die graag zou willen helpen om de wereld te veranderen.
In ieder geval kan ik zo in mijzelf hopelijk iets opbouwen waardoor ik me beter uiteen kan zetten met de dingen die er werkelijk zijn omdat ik in mijzelf ook gewoonten vind die niet altijd even mededogend zijn omdat ik mezelf wil afschermen van wat ik niet wil. Dezelfde patronen als in een grote oorlog het enige verschil is dat ik er niet voor hoef te vechten en bloedvergieten omdat ik in gunstige omstandigheden verkeer.
Ik vind dat een groot goed dat ik de mogelijkheid heb en er naar te durf te kijken om ervan te leren hoe ellendig alles ook is en heb me nooit verbonden gevoeld met uitspraken dat we een betere wereld zouden krijgen terwijl ik rondom me heen en in mezelf ook zie hoe moeilijk het is om buiten de eigen egocentrische perspectieven te kijken. We blijven mensen die onze grenzen af willen afschermen en als de dood zijn dat iemand aan onze autonomie en privacy komt. Wie of wat ben ik anders nog? Dat is de grote angst. Het is de vraag wat er dan verloren gaat als het leven gewoon doorgaat in ons welvarend landje met alle mogelijkheden die er zijn.
Het blijft een dilemma en Poetin gaat overduidelijk alle grenzen te buiten. Heeft geen respect voor andersdenkenden dan alleen voor degene die hem klakkeloos volgen. En zelfs daar zal hij geen respect voor hebben want de achterdocht bij dictators wordt steeds groter naarmate ze ouder worden. Het kwaad groeit overnacht.
Toch zijn het dezelfde menselijke mechanisme die bij iedereen naar boven komen. Ook al willen we die liever onder het vloerkleed schuiven met de woorden: Ja maar zo ben ik niet! Nee dat klopt omdat het vuur me niet aan de schenen ligt. Met deze woorden wil ik Poetin niet goed praten maar openingen vinden de wereld te verbeteren door op mezelf te passen. De vraag is hoe ik me gedraag wanneer iemand werkelijk over mijn grenzen gaat.
Nee ik zie het allemaal niet zo rooskleurig en weet dat ook ik uit mijn dak kan gaan en denk dat er nooit een wereldvrede tot stand kan worden gebracht. Maar hoe meer mensen zichzelf in de kleine dingen onder ogen willen komen zonder zichzelf daarvoor te veroordelen maar proberen daar zicht op te krijgen des te meer mensen ook rust en vrede vanbinnen zouden krijgen en meer ruimte voor anderen omdat dan duidelijk wordt we allemaal dezelfde dingen in elkaar tegenkomen. Alleen de omstandigheden zijn anders.
Daar bij mezelf van binnen is de enige vrede en rust te vinden die er is en dat is een lange weg om te gaan want dan kom ik als ik eerlijk kijk iedere keer weer nieuwe valkuilen tegen. Niet bij de ander maar in mezelf. Want ook het goede groeit overnacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten