Er is lijden. De eerste edele waarheid die de Boeddha onderwees toen hij de verlichting bereikt had. Het begin van een heel pad dat hij begon te onderwijzen nadat hij de bevrijding. van lijden had bereikt.
De eerste edele waarheid maar misschien kun je ook zeggen het eerste feit. Dat hoorde ik Han de Wit zeggen in een van de lessen die hij gaf. Het feit dat er lijden is daar hoef ik niet aan te twijfelen. Er zijn drie dingen waar we aan lijden en volgens de Boeddha is dat
- lijden aan verandering,
- lijden aan pijn en
- het alles doordringende lijden
en daar zijn uitgebreide verklaringen en lessen in gegeven. Die ik hier niet allemaal uitspit. Daarvoor schiet mijn kennis ook tekort. Maar hoe komen we dan van dat lijden af? Want dat zouden we allemaal lijkt mij toch wel willen.
Ja dat is misschien niet de juiste vraag 'ervanaf willen komen' zoals we zo vaak de verkeerde vragen op de verkeerde momenten stellen en daardoor niet tot duidelijkheid kunnen komen. De Boeddha gaat ook vooral uit van de feiten die er liggen in ons dagelijks leven. De feiten van de problemen die we tegen komen en hij geeft een pad aan hoe daar inzicht in te verkrijgen en er daardoor een andere manier van leven mee te hebben. Dat inzicht kan dan leiden tot een andere manier van ernaar kijken en er anders mee omgaan en het daardoor te overstijgen .
Ach het zijn allemaal maar woorden want daar kun je je niet zomaar iets bij voorstellen en het gaat hier niet om de woorden maar om je eigen levende ervaring wat er gebeurt als je je erin gaat verdiepen en jezelf ermee uiteen zet. Dat kan voor ieder persoonlijk weer anders ervaren worden. Want er zijn geen twee mensen gelijk. Het gaat dan ook om een basis gegeven waar iedereen in zijn of haar eigen leven mee om kan leren gaan. En daarvoor geeft hij vele behulpzame aanwijzingen.
Het er vanaf proberen te komen impliceert een verkeerde kijk op de feiten die aanwezig zijn. Het is een feit dat er lijden en pijn is. Het verzet daartegen maakt het slechts moeilijker. Er vanaf willen komen is verzet ertegen. Vaak zijn we ons verzet ertegen nauwelijks bewust en denken :Het is toch normaal dat ik er gewoon vanaf wil. En als we dan even niet lijden lijken we wel verlicht. 😁 Maar ook de Boeddha had pijn vertelde diezelfde Han de Wit mij.
(En natuurlijk heeft de medische wetenschap genoeg mogelijkheden om een goed en gezond leven te creëren eventueel met allerlei medische geneesmiddelen en daar kunnen we dankbaar gebruik van maken. Dat heeft niets te maken met geboden of verboden die in de boeddhistische leer en filosofie nooit op een dominerende manier voorkomen.)
Veel dingen weten we wel zoals het feit dat alles vergankelijk is maar we leven er niet mee. Dat is ons grootste probleem. De oplossing gaat dan ook verder dan de psychologische invalshoek. Het geeft een heel andere kijk op dat wat is en hoe we ons ermee uiteen kunnen zetten of ons er mee kunnen verzoenen of er zelfs ook tegen in opstand kunnen komen
Intellectueel weten we dat er vergankelijkheid is maar zo leven we niet. Misschien gaan we naarmate we ouder worden er iets meer mee leven met die vergankelijkheid maar dat wil niet zeggen dat er geen verdriet is en natuurlijk is dat er ook als een geliefde ons ontvalt en dat verdriet mag er zijn. Er is niets dat er niet is. En het kan voor mij iets met de leeftijd te maken hebben waardoor vergankelijkheid meer bij het leven gaat horen maar ook meditatie en de lessen van de Boeddha laten zien dat het op een bepaalde manier een meer open ruimte kan scheppen Het er anders mee om leren gaan.
Het alles doordringende lijden heeft te maken met de manier waarop we in de wereld staan als iets dat op zichzelf staat. Ik die mezelf in allerlei situaties moet veilig stellen. Daardoor schermen we ons af van de ander en van wat er gebeurd. We trekken ons als het ware terug. We durven niet in de open ruimte te staan. De open ruimte van de ervaring.
De grondeloosheid van het bestaan de open ruimte die te maken heeft met het al doordringende lijden omdat we dat niet aankunnen. Datgene dat het gevoel oproept van geen grip hebben op helemaal niets in ons leven. Het volkomen onafgeschermd zijn in de wereld en in de open ruimte staan. Het kan voelen als een afgrond. Een wereld waarin we ons geplaatst voelen dat kan een enorm lijden oproepen. Dat is niet eenvoudig.
Maar door mezelf te vereenzelvigen met alles wat er is en ermee en mede daardoor met alles erop en eraan te leren leven in volle overgave . Met al deze dingen ook met de bijna onoverkonelijkheden te leren leven, te werken en te handelen is er niets waar we niet volkomen één mee kunnen zijn. Dat is een weg die gegaan kan worden die uiteindelijk steeds meer ruimte creëert .
Het pad dat begint met het lijden en een weg toont hoe ermee om te gaan en eruit te komen is mogelijk om te gaan. Het geeft steeds meer ruimte en laat me die ruimte ervaren in het dagelijks leven. Het leven met alles erop en eraan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten