Gisteren en vandaag

 

Ik kan wel iedere week hetzelfde blijven zeggen. 'De weken vliegen me door de vingers'. Zo is het maandag en zo is het weer vrijdag.  En vrijdagmorgen komt mijn hulp altijd. Daar ben ik zo blij mee. Ik zat nog met het tablet in mijn hand en zij was al druk aan het poetsen geweest. Ze zet altijd een fles drinkn op tafel en neemt daar af en toe een paar slokken  uit. Ze stond er zo mooi bij met de fles aan de lippen. Ik kon het niet laten er snel een schetsje op de tablet van te maken. 

Wat zij voor elkaar krijgt. Nee dat zou mij niet meer lukken. Ze weet alle hoekjes en gaatjes te vinden en heeft enorm veel pezier in het werk  en niet te vergeten, vaak hebben we ook het grootste p[ezier samen. 

En dan een telefoontje van een michtje. Of ik 'smiddags tijd had. Ja natuurlijk. Het huis is aan kant en we kunnen samen oude koeien uit de sloot halen. Altijd leuk om even in het verleden te duiken. Maar in de tegenwoordige tijd is gelukkig ook nog van alles te beleven en uit te wisselen. Ze bracht paastakken voor me mee. Die heb ik al jaren niet meer neergezet maar nu staan ze er weer. Hartstikke leuk. Helemaal blij. 

 

Intussen was het heel hard aan het sneeuwen gegaan . Wat een winterse toestand . Dat hoeft voor mij nu echt niet meer. Maar vanuit de warme kamer is het wel leuk om naar te kijken. Toch word ik altijd weer nlij van sneeuw als ik er niet uit hoef. Mijn micht ging er warm ingepakt weer vandoor. Gelukkig rijdt ze auto. 

Vanmnorgen lag het er nog een klein beetje maar het zsonnetje scheen lekker en het was toch iets minder koud.  Dus zijn we vanmiddag even naar Elst gereden. 

En toen we later thuis aan de koffie zaten konden we ons gaan verheugen op een heerlijke Indische maaltijd, straks als diner, die we vanuit Elst mee hadden genomen. Lekker niet koken en toch genieten.

Maar een ding weet ik zeker. Een verre busreis met uitgebreide  excusies gaat het voor mij niet meer worden. Potverdikke wat gaat die leeftijd voor dat soort dingen die vroeger peanuts waren een grote rol spelen. En dat allemaal na 3 jaar alles op een laag pitje door corona, dat ik tot nog toe niet eens zelf kreeg, gelukkig.  Ik was hondsmoe na een wandelingetje achter de rollator (en rechtop he😏🤣) door Elst.  Maar  ik geniet  dubbel en dwars van ales wat nog wel kan.