Ik slaap al langer niet zo goed meer. Ik lig veel wakker en slaap regelmatig niet meer dan 4 of 5 uurtjes in de nacht. Nou vind ik dat niet zo erg want ik heb er geen hekel aan om wakker te liggen en gelukkig heb ik ook geen last van rondtollende nare gedachten. Zo af en toe haal ik wel in de middag een halfuurtje slaap in. Veel langer wil ik overdag niet slapen want dan word ik vreselijk duf en dul wakker en moet lang bijkomen.
Ool als ik 's morgens wakker word wanneer ik wel hoed heb geslapen of nadat ik in de vroege morgen weer in slaap ben gevallen heb ik tegenwoordig veel tijd nodig om bij te komen. Nooit word ik meer uitgerust wakker zoals vroeger. Tja het hoort allemaal bij de leeftijd zullen we maar zzeggen.Daar schuif ik alle jkleine ongemakken maar op af.
Gisteravond kwam ik tot de ontdekking dat ik al meer dan 10 dagen geen blogjes meer heb geschreven. Bij mij is dat ook hollen of stilstaan en onbelangrijk dat dar geen discipline in zit. Dat is dan weer het vpoordeel van het oud zijn, dat er nog maar weinig dingen zijn die moeten. In ieder geval veel minder dan wanneer de maatschappij en het gezin nog veel van je vragen. Nu ik oud ben mag ik alles zelf invullen zoals ik het goed vijnd. Mooi is dat.
Zo jammer dat ik niet mijn hele leven op deze manier in het leven heb gestaan en me zo vaak afhankelijk heb gevoeld van de goed of afkeuring vn anderen. Of afhankelijk van bepaalde normen en waarden die algemeen in mijn omgeving aanvaard waren.
Natuurlijk wil ik daar niet mee zeggen dat ik dan maar een losbol had moeten zijn of worden maar het geeft me wel te denken. Want aan de andere kant is het natuurlijk ook zo dat ik van veel oorzaken en omstandiogheid heb kunnen en mogen leren. En ik merk dat ik nog lang niet uitgeleerd ben.
Iedere keer ontdek ik weer nieuwe dingen waarop ik nog meer oplettend wil zijn omdat ik me door mijn eigen gevoel van normen en waarden vast laat zetten die voor een ander heel anders kunnen liggen.
Waar ik het bijltje bij neer zou gooien wil een ander misschien doorvechten en zo zijn er veel meer omstandigheden te bedenken waar iedereen zo zijn of haar eigen invullingen aan geeft. Voor de ander soms onbegrijpelijk maar niet minder reëel. Om de ander dan in de iegen waarden te laten en te respecteren in zijn of haar beslissingen is niet altijd makkelijk vooral wanneer je je erg betrokken bij diegene voelt. We zijn al gauw geneigd om onze eigen ideeën min of meer dwingend ten toon te spreiden.
En inderdaad zo ervaar ik dat ook nu weer aan de lijve. Een mens is nooit te oud om te leren.
Hoe anhders ik zelf ook zou denken of reageren . De ander als waardevol ervaren is belangrijk omdat in de elatie het eigen functioneren duidelijk wordt.
De tamme kastanjes zijn in de maak
