Met een lastig lijf word ik steeds luier. Natuurlijk is dat niet echt waar want tussen de pijnlijkheden door is het fijn in beweging te zijn.
Jaren geleden had ik me niet voor kunnen stellen dat ik zonder te balen mijn rust zou kunnen nemen. Wanneer ik vroeger klaar was met het een stond het ander alweer te wachten zodat ik weer verder actie kon ondernemen.
Nu is het gewoon mogelijk om te zitten, hangen of liggen en mijn aandacht gericht te houden op ontspanning zonder gedwongen door mijn denken afleiding te zoeken En dat helpt. In ieder geval voor het lijf, al gaat de kwaal daar niet mee over. Dan zijn al die jaren beoefeningen in ieder geval niet voor niets geweest.
Maar dat wist ik natuurlijk al lang. En nog steeds haal ik zoveel moois uit de lessen die ik volg. Niet alleen voor het lijf maar ook mentaal geeft het zoveel. Een(noem het) blijdschap die onder alles wat er is altijd aanwezig is.
Helaas is mijn leraar overleden maar er is een grote nalatenschap van zijn werk voor handen waar ik samen met anderen nog steeds uit kan putten.
Twee nachten heb ik goed geslapen en als ik komende nacht weer goed slaap voel ik me morgenmiddag hopelijk goed genoeg om de laatste keer voor de vakantie te gaan schilderen. Dat zou fijn zijn. En het fijnste zou zijn als er dan meteen een periode van enkele weken pijn afgesloten zou worden of in ieder geval op een lager pitje gezet zou zijn.
Ik wacht op een oproep van de mdl specialist. Kan wel even duren, maar na tientallen jaren problemen toch maar weer de molen in want tien jaar geleden was ik er ook al voor in het ziekenhuis maar daar ben ik de daaropvolgende tien jaar niets mee opgeschoten. En nu stond het water me afgelopen weken aan de lippen.
Het is toch te warm voor actie dus gewoon maar een beetje meebuizen .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten