Het begin

Het is tropisch warm. 

Maar voor mij was het een goede dag. Heel langzamerhand zijn de meest heftige klachten op hun retour en blijft er een standaard buikpijn over die ik herken en altijd wel heb. Als de endeldarm darm  leeg is zijn er weinig klachten maar dat is slechts tijdelijk. Een mens moet toch eten 😀

 Hoe dan ook, deze dag stond in het teken van minder pijn. Dat is dan zo’ n opluchting. 

Gister was de laatste schildermiddag voor de vakantie.  Die wilde ik liever niet missen en het lukte tussen twee aanvallen door  toch te gaan. Nu vanmorgen vergaderden we in de bieb over het komende seizoen en wat we willen organiseren voor het kunt/cultuur café n ook dat hoefde ik niet af te zeggen. 

Eigenlijk schrijf ik veel liever over de dingen die me boeien dan over mijn lastig lijf. Zo las ik in het boek van Joseph Campbell over mythologie ' de held met de duizend gezichten' de volgende Upanishad.  Hieronder een klein stukje.

Het begin 

Uit: Brihadaranyaka Upanishad

 ‘In het begin was dit universum slechts het Zelf, in menselijke vorm. Hij keek om zich heen en zag niets dan zichzelf. Toen, aan het begin, riep hij uit: “Ik ben hij.” Daarvandaan komt het woord Ik en daarom zegt iemand ook nu nog als hij bij zijn naam wordt aangesproken eerst “dat ben ik”, en noemt dan de andere naam waaronder hij bekend staat.

Hij was bang. En daarom zijn mensen nog steeds bang om alleen te zijn. Hij dacht: Waar ben ik eigenlijk bang voor? Er is hier niets anders dan ik. En daarop was zijn angst verdwenen

Al die mythologische verhalen zijn zo mooi omdat ze allemaal over bewustzijn gaan. Dat betekent dat ze ook alles over mijzelf vertellen. Een mens in zichzelf is een heel universum.

Dat heeft veel implicaties want als die verhalen over bewustzijn gaan dan vertellen ze  iets over mijzelf en  bewustzijn hebben we allemaal.

Maar uiteindelijk kan ik alleen maar vanuit mijn eigen bewustzijn om mij heen kijken en alles wat ik zie, voel en ervaar kan niet anders dan mijn ervaring zijn. Dat ben ikzelf. 

Mythologische verhalen  hebben de mogelijkheid (soms met een schok) me bewust te maken van iets heel bijzonders dat nog nooit eerder tot me door is gedrongen. Als ik ze lees en me afvraag: hoe werkt dat dan bij mij, zijn ze, als ik er open voor sta, in staat me heel nieuwe perspectieven te bieden. Me beter bewust te worden dat ik met mijn eigen ogen zie, met mijn eigen lijf voel en ervaar. Ze kunnen me soms even boven mijn aanvankelijk misschien wel bedreigende bedachte  ideeën uittillen. Boven de angst voor oorzaken en omstandigheden die ik me in mijn hoofd haal   en me  over die gedachten blokkades heen laten kijken..

Ik denk ook dat ze daartoe dienen en zulke verhalen… je vindt ze overal.