Ik realiseerde me dat je zonder een lens in je oog helemaal niets ziet. Alleen maar het licht dat naar binnen valt. En dat oog functioneert zonder lens helemaal niet meer waarvoor het bedoeld is. Wat zou mijn wereldbeeld dan anders zijn dan nu, nu ik de wereld ken zoals ik hem zie.
En dan heb ik het alleen maar over een oog. Nee nee, niet een oog, alleen een lensje Zo'n klein glazig ding dat zomaar vanaf voor de geboorte in het oog ontwikkelt wordt. Is het niet prachtig hoe het leven in alle organen van het lichaam zijn functionaliteit vindt en ontwikkelt. En daardoor ook vormgeeft aan de wereld om ons heen.
En dan nog verder terug. Zo bijzonder dat uit het niets de potentie tevoorschijn komt om eitjes, zaadjes en andere mogelijkheden tot leven te brengen en het tot volle wasdom weet te brengen onder de juiste omstandigheden. Als de oorzaken er voor rijp worden gemaakt en de omstandigheden goed zijn dan kan het allemaal gebeuren. Als een boomzaadje in de woestijn zonder water terecht komt, zijn de omstandigheden niet juist en gebeurt er niets. Als een kind waar dan ook op de wereld geboren wordt, het zal een ander kind worden onder de omstandigheden waarin het geboren wordt.
Toch weer even terug naar het 'begin'. Weten we al hoe het 'begon' ? Onmogelijk voor ons om een naam te geven aan het uiteindelijke niet iets, dat NIET IETS van vóór ons kennen. Daar waar alleen de mogelijkheden aanwezig zijn. Noem het even een chaos van potentiële mogelijkheden ongedifferentieerd. Waarover misschien alleen in abstracties over gedacht kan worden. zonder dat als zekerheid te zien. Kwaliteiten die het mogelijk maken vorm tot ontwikkeling te brengen. Abstract denken dat niet iedereen gegeven is, is ook de reden waarom er in de tradities vorm aan wordt gegeven, bedoelt als hulpmiddel, waardoor het onmiddellijk weer een beperking oproept van de onnoembaarheid. Velen putten er hun kracht uit ook al is het beperkend met de bijkomende problemen en bijverschijnselen zoals in de bijsluiter van een medicatie. In dit geval zou dat kunnen zijn dat gedacht wordt de enige waarheid in pacht te hebben dat zelfs kan leiden tot oorlogen en de onmogelijkheid van verder onderzoek maar voor velen voldoende.
In het christendom noemen ze het dus god. En daarmee krijgt het vorm en kristalliseert onbeweeglijk.
In de islam wordt er geen beeltenis aan gegeven. Wat doorgevoerd wordt voor menselijke heiligen als Mohamed . Alles wat eruit voortkomt wordt vastgezet en en als waarheid geponeerd. Uiteindelijk net als in het christendom en zaait daardoor tweespalt.
De joden noemen het onkenbaar, onnoembaar en spreken de naam niet uit en hebben ook onwrikbare ideeën.
Zo denken we het allemaal bij het rechte eind te hebben. En worstelen we verder omdat we willen weten of denken te weten wat er niet te weten valt. Er is voor ons hier en nu alleen de levende werkelijkheid en de werkelijke persoonlijke ervaring is voor iedereen anders.
Waarmee ik niets af wil doen aan de spirituele ervaringen die mensen kunnen hebben binnen welke religie of traditie dan ook. Want alle stromingen hebben de mogelijkheid tot het bereiken van meer inzicht en openheid voor diegene die daar werkelijk voor open staan.
Er is een weg. Het is een lange weg van inzicht wijsheid en liefde in een land zonder paden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten