Motivatie

 Het begon met het schoonmaken van de diepvriezer. We hadden hem in verband met de aanleg van de airco even moeten verplaatsen en hij was nog steeds niet op de juiste plek teruggezet. Toen we dat deden, vielen we van het een in het ander. Het ijs zat tot tegen de deur. We moesten hem echt eerst eens ontdooien.

Dus ik moest me over mijn vermoeidheid van daaaaaagen heen zetten en aan de gang. Het was een stevige klus omdat het elektrische oude kacheltje erop blies ging het op een gegeven moment razend snel. Ik moest de vloer droog houden, zoveel mogelijk het water opvangen. en doeken uitwringen. Gelukkig zit ik soepel in mijn spieren, bewegen bukken en dergelijke gaat me goed af maar zoals ik al schreef was ik al dagen erg vermoeid en op mijn  76 ste vraag ik me dan toch af of dat normaal is. Zijn mijn medeleeftijdgenoten niet veel energieker en ben ik lui, zit het tussen mijn oren of hoe komt het nou dat ik regelmatig mij zo oververmoeid voel, Moet ik dan toch eens naar de dokter?  Een paar jaar geleden kwam ik vitamine D tekort. Dat scheelde wel. Daaraan kon het dus nu niet meer liggen.

Ik vind het heel belangrijk mijn eigen lijf goed te kennen en ik denk dat ik dat ook wel goed ken maar ja...Het leven is ook wel heel anders geworden, nu in Corona tijd. Zou dat mentaal ook inwerken waardoor ik de laatste tijd veel vermoeider ben.?

De dag   na de vriezer was ik helemaal onderuit. Soms zijn er ook nachten dat ik slecht slaap en dat was ook nu weer het geval. Alles bij elkaar met dat wat de afgelopen dagen ook al aan de hand was, is het niet zo gek dat er van die dagen zijn waardoor ik moe ben maar vaak vergeet ik alweer wat er eerder was  en dan vertelt Ferry mij dat wel. Is toch niet zo vreemd zegt hij dan. Dit en dat is er gebeurd en heb je gedaan. Ik moet dan gewoon even uitrusten. Maar dan... daarna...

Ik denk dat daarna me vaak de motivatie ontbreekt om weer plezier te krijgen in lichamelijke activiteiten. Ik kan helemaal verzinken in een bepaald soort luiheid. Niet dat ik niets doe maar alles wat ik doe heeft niet zoveel met beweging en dergelijke te maken. Schilderen, lezen, zoals nu achter de laptop of tablet zitten, bezig  met schrijven of met mijn fotootjes. Het is allemaal heel leuk om te doen maar gemotiveerd in actie komen met het lijf, dat is er niet bij. En ik merk dat alles valt of staat met motivatie.

Dat is gewoon een stappenplan. Eerst me bewust worden hoe het zit onderzoeken of er een bepaalde luiheid is om iets wat je niet zo aantrekt leuk te gaan vinden dat is op zich al lastig. En als je er geen last van hebt al helemaal dan blijf je toch lekker hangen in de dingen die je wel doet en misschien liever doet dan dat waar je min of meer weerstand tegen hebt. En vooral die dingen die een gewoonte worden en daardoor minder aantrekkelijk. Daar zit mijn vermoeidheid vaak. De ;usteloosheid die grenst aan weerstand en op zich al vermoeiend is, te vermoeiend om in beweging te komen buiten mijn comfort zone.

Het valt me op dat het voor alles in mijn leven geld. Het geld voor klussen, voor hobby's, voor  werkzaamheden, vriendschappen en relaties. Alles wat ik doe, alles waar ik me mee bezig houd staat en valt met motivatie. Dat gaat heel ver zeker als je gedisciplineerd met iets aan de gang wilt gaan dan zul je iedere keer weer de motivatie op moeten roepen en je bewust moeten worden van dat wat belangrijk is of waar je je aan verbonden hebt enzovoort enzovoort. 

Ik moet dan bijvoorbeeld denken aan een Krisjnamurti. Waar haalde die man zijn energie vandaan om altijd maar weer al die mensen te wijzen op hoe belangrijk het is om zelfonderzoek te doen en iedere keer weer een richting aan te geven waarin je kon analyseren hoe je functioneerde en waar de haken en ogen zaten. Dat  moet toch af en toe stom vervelend worden. Zo vervelend dat hij er niet veel vertrouwen in had dat de mensheid ooit zou veranderen in zijn totaliteit. En toch iedere keer weer de motivatie oprakelen en doorgaan met dat wat belangrijk was. En hij is niet de enige krachtpatser die zijn leven inzette om werkzaamheden te doen waar anderen in deze tijd allang een burnout van hadden gekregen.

Motivatie, altijd maar weer mezelf bewust maken wat belangrijk is voor mij en daar de energie voor opwekken. Het is mogelijk, ik zie mensen om mij heen die dat ook kunen. In allerlei disciplines. Of het nu de werkers in de hulpverlening zijn in binnen en buitenland nu tijdens Corona en armoede ziekte en zorg , politici , ook in de sport wat is daar ook een enorme motivatie nodig. En vooral om dat allemaal vol te kunnen houden. Voor iedereen ligt het op een ander vlak. Voor mij is het belangrijk om me bewust te worden die motivatie af en toe eens goed onder de loep te nemen en me dan te herinneren hoe enthousiast ik me in het begin op iets gestort heb. Die vreugde oproepen in mijn herinnering maakt motivatie zoeken tot een blijde bewust wording. En het helpt vermoeidheid overwinnen.

Maar soms ben ik ook echt moe en na die vriezer heb ik een dag af moeten kicken en dan is gewoon bijkomen nodig als je ouder bent.