Wat enorm veel mogelijkheden om te oefenen biedt deze lastige en voor velen zware tijd als je er voor open wilt staan. Oefenen daarmee bedoel ik dan het leren omgaan met de omstandigheden. We zijn hier in net westen erg verwend met zóveel mogelijkheden dat we geneigd zijn te denken dat er overal een oplossing voor is. En dat is niet zo.
In het boedhisme hebben we het dan over beoefeningen en in het christendom gaat het meestal om overgave. Het is natuurlijk niet hetzelfde omdat de uitgangspunten van deze twee verschillend zijn. Al wordt tegenwoordig het goddelijke ook in het christendom verweven met dat wat ook in de persoon zelf aanwezig is , is er toch een iets andere benadering.
Hoe dan ook en wat er dan ook in onszelf aanwezig is, want ik denk dat we alle mogelijkheden zowel heilzaam als onheilzaam in ons hebben, je kunt aan alle innerlijke mogelijkheden, onze eigen kwaliteiten niet altijd zomaar raken. Ons eigen verhaal, alles wat we bedenken staat het gefluister van wat diep in in ons hart verborgen is in de weg.
Ons eigen alles overheersende verhaal van dit wel en dat niet en alle fenomenen van etiketjjes voorzien Alle wat ons aantrekt en alles wat ons afstoot , de weerstanden maken ons moe, doodmoe soms. En dat is wat we in deze tijd veel zien gebeuren.
Dan denk ik: waar is mijn energie gebleven. Waarom voel ik me toch zo moe. Ik heb goed geslapen, ik heb het goed, hoef niet hard te werken en toch ben ik moe. Met heel veel opmerkzaamheid kom ik er dan achter dat het komt door, soms zelfs minimale weerstanden. Dingen die ik in eerste instantie niet eens in de gaten heb. Dingen die nog moeten, een telefoontje, iets regelen, een afspraak afzeggen, noem maar op, waar ik geen zin in heb of waar ik een beetje tegenop zie. Nou gewoon dat soort prut dingen die kennelijk mijn energie ondermijnen. En dat klopt dan wel want als ze gebeurd zijn keert mijn innerlijke blijdschap en energie wel weer terug. Laat staan als ik me door grotere problemen mee laat nemen. Jonge jonge, moe word ik daarvan. Als er lijfelijk niets aan de hand is, hondsmoe.
En toch kom je er niet omheen. Het is wat het is en we zullen ondanks al dat gepruttel moeten leren omgaan met wat we zelf niet kunnen veranderen. Als de omstandigheden heel zwaar zijn en moeizaam maar niet te veranderen, is het zinvol een weg in onszelf te zoeken.
En dan wordt het hoog tijd mijn eigen midden op te zoeken zodat ik er toch weer zonder frustratie kan zijn voor mijn medemens.
In stilte verblijven, rustig ademhalen en de weerstanden los laten , in het Christendom overgave. In het Boeddhisme het eoefenen in bijvoorbeeld het inzicht van de vergankelijkheid. Weten dat al die wolkjes aan de hemel voorbijgaan. Terug in het eigen midden met als aandachtspunt de ademhaling in ontspanning, stabiliteit en heldere aandacht om uit te komen bij het warme hart . Zonder commentaar leren ervaren wat is. Leren zien hoe alle dingen in mijzelf tot rust kunnen komen of misschien soms ook niet maar me daar dan ook bewust van zijn zonder oordeel en weten dat de zon achter de wolken schijnt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten