Doordat ik steeds meer en meer over mijn verborgen kanten te weten kom vraag ik me ook steeds meer af of het echt mogelijk is jezelf te leren kennen. Daar geloof ik niet meer zo in. Er zit zoveel kwaliteit. Positief en negatief, mogelijkheid en onmogelijkheid in een mens verborgen. Vaak niet herkend onder de oppervlakte. Het kan naar boven komen onder specifieke omstandigheden want niet alle soorten omstandigheden komen in één leven voorbij.
Zo kan ik door die opmerkzaamheid versteld staan over mezelf. Soms leuk soms minder leuk en dan lijk ik niet op de persoon die ik zou willen zijn. Dan denk ik: ben ik dat? Heb ik dat ook ik me zitten.?
Niets menselijks is ons vreemd wordt er wel eens gezegd en dat is een waar woord.
Bepaalde omstandigheden kunnen een reactie teweeg brengen die helemaal niet past bij het aardige mens dat je denkt te zijn. Ik denk dat dat voor iedereen geldt
Één voordeel heeft het. Als ik al die trekjes in mijzelf tegenkom en er met vriendelijkheid op leer te reageren zonder mezelf te veroordelen,. Mezelf niet onderuit haal maar zeg : volgende keer beter opletten en het anders aanpakken. Of als ik er misschien om lachen kan dan leer ik hopelijk ook milder of anders te reageren op datgene waarmee mijn medemens de mist ingaat.
Zo is dat
Nooit een saai moment
Schoppen naar de maan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten