Een pratertje in mijn hoofd

 De dagen lopen als vanzelfsprekend vol met van alles en nog wat,. Ik merk wel dat het leven en alles wat er op me afkomt steeds vermoeiender wordt. Ik ben blij dat ik redelijk alles op de daarvoor bestemde tijd kan doen en dat hetgeen me bezig houdt me niet tever  in het vore  belaagt of dat ik er achteraf nog voortdurend mee bezig ben want dat zou extra vermoeiend zijn. 

Gisteravond da

cht ik, 'ik ben zo moe, misschien ga ik morgen maar niet met mijn lief mee om boodschappen te doen.' 

Maar een nachtje goed slapen doet wonderen. Ik merk toch regelmatig dat jarenl;ange meditaties me hebben geleerd niet alle ballast op mijn rug mee te blijven slepen en ik redelijk geleerd heb me te bepalen in het moment. Dat scheelt waarschijnlijk een slok op een borrel want als ik het om me heen zo hoor dan wordt er heel wat meegesleept aan denkpatronen die vaak  geen zin hebben. Dingen die moeten  waarvan men denkt dat als er niet doorlopend over nagedacht wordt dat het dan mis gaat lopen . En maar denken en maar denken. Shantideva zegt: Als je er iets aan kunt doen, doe het. Als je er niets aan kunt doen. laat het. Natuurlijk gebruik ik hier even mijn eigen interpretatie. Maar daar komt het wel op neer. 

Als het zover is dan handel ik wel en als ik met mijn denkertje een beslissing heb genomen kan ik het meestal wel verder laten rusten en me bij het volgende bepalen. Naarmate je ouder wordt zie ik om me heen dat het steeds moeilijker wordt en ik wil niet zeggen dat ik op een gegeven moment ook niet vast zal lopen in  problemen die ik niet meer los kan laten maar tot op heden ben ik dankbaar dat ik tientalle jaren geleden ben begonnen met iets te doen aan dat pratertje in mijn hoofd. En al is het niet helemnaal weg en popt het af en toe op toch heb ik dat vaak al snel door en door opmerken alleen al gebeurd er  veel.

Soms krijg ik dan in een gesprek te horen Ja, maar jij bent heel anders dan ik. Ja natuurlijk is dat zo. We zijn allemaal uniek maar ik herken wel alle dingen die de ander ook heeft in mezelf. Natuurlijk heb ik ook al die dingen in me zitten maar juist doordat ik ze nu vaak wat sneller opmerk  hoef ik er niet mee op mijn rug rond te blijven lopen. En dat is doodgewoon oefening. Vroeger kwam ik dezelfde onrust veel vaker tegen en alhoewel naarmate je ouder wordt er minder dingen op je pad komen blijft het heel veel omdat we met dat veranderingsproces steeds langzamer worden en steeds minder mogelijkheden hebben om alle opstakels en bedenksels op te vangen als we er niet iets voor doen. Het is niet snders dan de spieren in beweging houden. Ook dat is te trainen.  Daarom ben ik blij dat ik heb geleerd daar op een andere manier mee om te gaan.

 Vaak heeft men het over loslaten,. maar ik vraag me af of dat het juiste woord ervoor is. want er valt niet zoveel los te laten. De dingen zijn zoals ze zijn en moeten wel of niet gedaan of verwerkt worden. Misschien is het meer de focus leren verleggen en vooral me bewust worden van waar ik mee bezig ben. Vaak merken we nauwelijks op waar ons brein mee aan de gang is. Met alertheid merk ik  op een gegeven moment  op en ben ik in staat een keus te maken en meer zeggenschap te krigen,  al is het maar een tikkeltje meer over die gedachten  die altijd hun eigen ding willen doen.  Op merken iedere keer weer opnioeuw zien dat ik er weer middenin zit is veel belangrijker dan het niet willen. Dat is alleen maar weerstand en daar schiet ik niets mee op is mijn ervaring. Geduld oefenen en stil opmerkzaam aanwezig blijven. Op de lange duur zet het zoden aan de dijk. Mijn ervaring is dat er uiteindelijk een moment komt dat je het denkertje een slag voor bent en wordt het geduldig opmerken  beloond.. Toen stond ik verbaasd over mezelf dat ik gewoon rustig kon blijven zitten en niet weer werd meegenomen door alles waar ik me niet mee bezig wilde houden. 

Ja inderdaad geduld en op mijn kussentje zitten. Daar begint en waarschijnlijk eindigt het daarmee. De bewustwording van het leven zelf.  Maar het belangrijkste voor mij is dat ik er door de dag heen veel profijt van  heb waardoor er ruimte is om dat te doen waar ik me mee wil verbinden en bezig wil houden.  En nu werkt het niet alleen op mijn kussentje maar gewoon door de dag heen  Die opmerkzaamheid van hoe ik denk en reageer is op de achtergrond altijd  aanwezig. 

Zo zat ik ook al schrijvend in een volgende overdenking waar ik me mee bezig zou kunnen houden . Want natuurlijk dat denken stopt niet maar de keuze is beter te maken. Waar wil ik dan over denken en me mee bezig houden? 

Want als ik me bewust wil worden, zijn dat essentiele vragen. Wie weet een volgend keer misschien over schrijven. Nu ga ik alles klaarzetten en naar Veroni