Vrede

 Plotseling zag ik het haarscherp voor me. De oude fiets van mijn vader.

Ik had het gevoel dat ik de hele nacht niet had geslapen en dacht, hoe was dat ook alweerin die tijd dat er geen enkel huis was met een badkamer een douche of bad. Mijn vader ging altijd naar het sportfondsebad om daar een stortbad te nemen. Ging hij dan dat hele eind lopen. Zoveel tijd had hij toch niet. Het was werken van 'smorgens vroeg tot voor de avondmaaltijd. En hij ging ook nog regelmatig naar de bibliotheek. Deed hij dat allemaal lopend? 

En plotyseling was hij daar. Die oude zware zwarte fiets. De koplamp was zelfs pok zwart. Dat is zeventig jaar geleden. /Zo regelmatig poppen zulke beelden naar boven. Dat is leuk maar wat is de wereld veranderd. 

Ik heb helemaal geen zin in dat gebeuzel van fijne feestdagen en zo. Niet omdat ik het niet naar mijn zin heb. Maar omdat er zo'n chaos in de weteld heerst niet alleen in de wereld maar ook in de harten van veel mensen.  Daarom is het enige dat ik wens dat er vrede komt en tevredenheid met alles dat er is in ieders hart en dat gaat niet vanzelf. Daar moeten we heel wat voor doen en misschien wel heel wat laten. eb  dan volgt de rest vanzelf.  en verder doe ik het een beetje kalm aan met bloggen.