Medelijden en mededogen

 pffff. Ik heb het boek uit.  Als het ware in een adem uitgelezen.  Als ik eenmaal met een boek begin kan ik niet meer stoppen. Ik verdwaal er uren in en ervaar alles als het ware aan de lijve. Zit er middenin en alles voltrekt zich voor mijn geestes oog. 

Mijn ervaring is dat je goed in je vel moet zitten om bepaalde boeken te kunnen lezen. Er waren tijden dat ik boeken over mishandeloingen en agressieve scheidingen niet kon lezen omdat ik mijn eigen emoties daarover nog niet verwerkt had.  Maar tijden veranderen en ze zeggen tijd heelt alle wonden maar voor mij kwam er wel meer bij kijken om er echt doorheen te komen. Ik heb geleerd dat het niet behulpzaam is me door emoties mee te laten slepen en het is een hele oefening om daar een weg in ge leren vinden. Niet door er onverschillig over te worden maar door te leren zien dat ook donderwolken voorbij drijven op hun eigen tijd en dat het mogelijk is de zon achter de wolken te zien schijnen.  

Ook heb ik geleerd dat het denken dat je dingen achter je hebt gelaten vaak niet klopt maar dat je er middenin kunt zitten voor je het weet  ervaren dat het altijd voorbij gaat dat je kunt oefenen je er niet door mee te laten nemen.  Ik heb emoties maar ben ze niet. 

Misschioen allemaal gemakkelijker gezegd dn gedaan en het gaat dan ook niet vanzelf. . Maar er kwam een  moment dat ik merkte dat andermans leed mij op een andere manier triockerde . Op een manier die mededogen op riep en geen medelijden  want daar help je niemand mee. Zo gauw je van andermans lijden tot je eigen lijden gaat maken neem je dingen op je nek die niet van jou zijn en kan je er niet meer zijn voor de ander.  Het is een weg van jaren leren opmerken hoe het steeds weer in je werkt en hoe ermee om  te leren gaan en nog steeds moet ik oppassen er niet in te verzanden zoals in het boek dat ik nu net uit heb.  

Pas als ik het kan lezen en zie hoe een krachtige vrouw als Jannie die de hoofdrol speelt zich erdoorheen slaat samen met haar zus Lien dan ... ja dan loopt mijn hart over van enorm respect en verwondering voor wat en hoe een mens kan zijn onder de meest vreselijke omstandigheden.  Dat mensen die kracht in zich hebben.Dan merk ik dat het goed is te weten dat tegenover zoveel ellende en slechtheid zoveel rechtvaatdigheidsgevoel en daadkracht wordt opgeroepen  waar ik veel van kan leren dat binnen mijn eigen minuscule leventje voor mijn eigen doen en laten kan leren dat het eenen voortbeeld kan zijn voor mij.  Dan kan ik er hopelijk van leren in plaats van in verwarring te raken en de hele wereld te willen verbeteren. Want dat functioneert niet.

Er zijn op mijn eifgen plek en dar doen wat ik moet doen is goed. De rest ia toekomst en niet te bepalen  of te overzien in een doorlopend veranderenden wereld.  Mijn wereld

Ik las het Hoge nest van oxane van Iperen. 

Uit de modder groeien de mooiste bloemen.