Wat is liefde eigenlijk

 Het is knap koud buiten. Dat ben ik bniet meer zo gewend, ik ben veel in huis en als ik naar buiten moet is het voor een boodschap die we meestal met de auto doen. Zwaar dragen is er niet meer bij en het boodschappen karretje loopt op wieltjes evenals de tas waar we alles instoppen. We zijn van alle gemakken voorzien en de meeste dingen ervaren we als normaal.

Wat zijn er toch veel dingen die we als normaal beschouwen. Maar is het allemaal wel zo bnormaal? Nu ik ouder word (of ben 🙈) heb ik nog een referentiekader van vroeger. Herinneringen die naar boven komen. En ik zie dan hoe het leven is veranderd. De afgelopen 50 jaar in een razend tempo. Het digitale tijdpertk deed zijn intrede en ik heb dat allemaal mee mogen maken. Het bracht veel moois maar ook veel mneer stress met zich mee. De mentaliteit van de maatschappij heeft zich steeds weer bij alle ontwikkelingen aangepast. Het een volgt uit het ander en daardoor zitten we nu precies daar waar we  zitten.  Daar zullen we het beste van moeten maken. Maar hoe doe je dat. 

Iedereen zal daar zo zijn eigen ding over denken. Voor mij is het duidelijk dat ik de hele wereld niet kan veranderen en ook de omstandigheden waarin ik verkeer zijn niet altijd zomaar veranderbaar. Sterker nog zelfs als ik denk dat ik anderen kan vertellen hoe ze het beste kunnen leven om zo weinig mogelijk tegen problemen aan te lopen gaat dat niet werken. Dat heb ik soms door schade en schande moeten leren.  Maar ik kan wel aan mezelf werken en leren met omsetandigheden goed om te gaan. 

Binnen de Boeddhistische Darmha beoefeningen heb ik vele handvaten aangereikt gekregen die me geen windeieren hebben gelegd. Ik heb er veel  ' eyeopeners'  door gekregen en nog steeds sta ik versteld van de soms plotselinge helderheid die voortkomt uit de Darmha beoefening waarmee ik dan aan mijzelf kan werken door er opmerkzaam op te zijn. . Een van die dingen is bijvoorbeeld het inzicht dat ik kreeg door me bewust te worden  dat er maar weinig is dat ik doe of zie of weinig handeling waar ik niet met mijn eigen ikje, omdat IK het graag wil of omdat ik nou eenmaal zo denk, middenin zit. Niet dat daar zoveel mis mee hoeft te zijn maar toen ik dat echt door begon te krijgen werd het me steeds duidelijker dat alles gekleurd is door mijn eigen bril waar ik doorkijk naar de wereld en dat er weinig objectief aan is. Geen werkelijk  onafhankelijke beschouwing naar de wereld toe, naar anderen of naar mezelf.  Dat bracht ontzettend veel consequenties met zich mee. Heel langzamerhand gaan er dan over allerlei onderwerpen kwartjes vallen en ga ik zien hoe het werkt en niet alleen in mijzelf maar ook in alle andere mensen om me heen. Want iedereen zit in zijn of haar eigen middelpunt met alle dingen die hem of haar eigen zijn. En vandaaruit wordt gekeken en gehandeld.

Neem nou Liefhebben bijvoorbeeld. In het Boeddhisme hebben we het over Groot Liefde Mededogen.  Niet dat dat ergens verweg in een paradijs is of in een  hemel is maar het is voor mij een oefening om te leren zien hoe het werkt in mijzelf. Mezelf eerlijk in het licht zetten zodat ik al mijn eigen trekjes en ikgerichtheid leer herkennen.  Niet dat dat eenvoudig is want o o wat kom ik mezelf dan tegen. Ik zie dingen in mezelf die ik doe of denk die ik liever oner stoelen en banken zou willen stoppen.  En dan...Hoe alpmvattend de liefde zou kunnen zijn. Hoe we zelf de mogelijkheden in ons hebben om daarmee te werken. Allomvattende liefde voor al wat leeft. Heb ik dat dan ook? Misschien wel de mogelijkheid daartoe maar het zit  diep weggestopt in mijzelf. Het komt er in ieder geval niet altijd uit. Ja het is eenvoudig liefde te voelen als er niets tegen zit en de ander ook lief voor mij is maar heb ik dat ook voor die akelige persoon die zo stom en oervervelend is. Waar ik iedere keer weer tegenaan loop en me aan erger op zijn zachtst gezegd.. Eigenlijk kan ik er hgelemaal niet tegen,.  Nee echt niet, dan gaan al mijn haren overeind staan. En dat zet me dan weer op mijn voetjes terug middenin de modder van dit bestaan. Zo zit mijn ikje in elkaar.  Ggggrrrr. Als ik zelf dan zo onhebbelijk kan zijn tegen iemand die me niet zint. Waarom moet ik dan die lastige ander oordelen die ook gewoon net als ik gelukkig wil zijn. Een zwaar dilemma

Nee, van echte liefde  heb ik nog niets  begrepen. Mijn liefde is gebaseerd op dat wat ik van anderen voor mijn eigen geluk verwacht. Maar ook dat is niet erg want ik kan iedere dag leren en opmerken hoe ik werkelijk in elkaar steek en daarvan leren. Niet dat plaatje dat ik van mezelf heb gemaakt van die lieve aardige Elly. 

Ik heb gelukkig al wel geleerd dat de rust en vrede in mijzelf zit en  ik leer van  de problemen waar ik tegenaan loop. Ik wil leren met  met geduld en een liefdevolle geest te handelen. En dan ook nog met liefde voor mezelf en naar dat wat ik misschien als mijn eigen valen beschoyw. Het mag er allemaal zijn want ook dat is heel belangrijk want daar haal ik mijn stabliliteit en  rust vandan. Leren zzien en me bwust worden  dat ik af en toe in de boosheid van de weerstanden tegen dingen en personen schiet en dan weer  bij mezelf terugkeren dan wordt het  het leven  eenvoudiger is mijn ervaring. Dan mag alles en iedereen er zijn zoals hij of zij is. 

En dan nog even voor de duidelijkheid. Het betekent nooit dat ik me als voetveeg laat gebruiken. We kunnen haat en boosheid vervangen door liefde . Houden van degene die onrecht doet  maar de daad die diegene vericht veroordelen en haten. 

Ik heb nog heel wat te leren.