Iedere confrontatie is welkom

 

zaterdag 11 februari 2023

.

 Ik heb zovaak tegengesputterd tegen allerlei dingen die op mijn pad kwamen. Hoe graag ik me ook volledig zou willen wijden aan de dingen die ik als belangrijk ervaar, altijd had ik wel een goede reden ze uit de weg te gaan. Anderen konden bepaalde dingen  veel beter dan ik. Ik durfde niet. Waarom zou ik het aangaan ik kreeg dardoor alleen maar meer last van mijn darmen.  Ik had al genoeg tegen wil en dank moeten doen. Mijn hele leven,. Ik schreef er zelfs een boek over,  Ik ben me bewust van dingen die ik wel kan en aandurf  maar andere dingen, de dingen waar ik tegen opzie omdat ik denk dat ik het niet kan of niet aankan die hoef ik toch niet te doen. 

Op een gegeven moment denk ik dat ik nu wel  los ben van mijn verleden, dat ik daar nu wel vrij van ben. Het roept niet meer dezelfde emoties op van verdriet en boosheid.  Ik kan eraan tegugdenken zonder pijn.  Ik heb ermee om leren gaan ernaar durven kijken. Ik had er verdriet en boosheid over. Alle emoties zijn bedaard daaromtrent. Geen boze  gevoelens meer over aangdaan leed.

Maar ik blijf in mijn beperkingen zitten. Dit kan ik wel en dat kan en wil ik niet. Dat wil ik niet en niet omdat ik het niet wil maar het 'kost' me teveel. Niet omdat ik dan teveel hooi op mij n vork neem maar omndat mijn weerstanden de energie verlammen. Ik merk op dat dat laatste een heet hangijzer is. 

Ja zolang ik daarin blijf hangen is er een sterke identificatie met alle dingen en de weerstanden daarover. Ik maak dan een keus, niet uit vrijwilligheid maar vanuit allerlei opstakels die ik opwerp.   Heel voorzichtig kom ik erachter dat het niet alleen komt omdat anderen het beter kunnen maar ook omdat ik bang ben af te gaan en daar komen ook mijn darmklachten vandaan. Maar er zijn ook andere overwegingen herken ik op een gegeven moment.Niet meer te helen die darmen  maar wel anders mee om te gaan.  Ik zit er  aan vastgeplakt want de beperkingen  gaan over de grenzen van wat ik aanaankan

Dat is waardoor ik op ieder moment daar ben waar ik ben met alle beperkingen. Niet vrij om keuzes te maken altijd beinvloed door dat wat ik denk te zijn.  De beperkingen waar ik me mee identificeer en ze lijken dan een onoverkomelijke beperking. Ik kom tot de ontdekking dat alles identifictie is. Zelfs met de kleinste dingen waar ik nauwelijks weet van heb.  Ook dat kleine waar ik gewoon overheen wals is identificatie. Ik reageer erop en dat is op de manier van die ik denk te zijn en de gewoonten die ik me heb aangewend. Niets mis mee maar wel goed om te zien en plots te herkennen. Hrt is weer een kwartje dat valt. Steeds duidelijker zien hoe ik als mens  functioneer

Ik heb er een hekel aan om te zeggen zo ben ik nu eenmaal want ik heb geleerd dat alles kan veranderen. Ook ik. Er is niets dat nou eenmaal zo is. Maar het vasthouden daaraan daar doe ik zelf aan mee. 

Stukje bij beetje los leren laten wat ik denk te zijn. in de realiteit van het dagelijks leven steeds meer openingen vinden en kwartjes die vallen. Leren zien dat ik alles zelf bedenk en me overal aan bastgrijp aldof het een onomstotelijke waarheid is. 

Alles verandert altijd weer iedere keer weer een klein stapje naar meer openheid en vrijheid. Kunnen functioneren met open vizier omgaan met wat op mijn pad komt. 

Heb ik de keus me te verbinden met wat ik wil? Heb ik een vrije keus in alle dingen die op mijn pad komen? Als ik echt een vrije keus heb van binnenuit, is die misschien dezelfde als die ik in onvrijheid zou maken maar er is een mogelijkheid een keus in volle vrijheid te maken. Dat betekent een andere manier van leven zonder dat er uiterlijk o iets verandert. De vrijheid van binnen uit. Aanwezig zijn in volle vrijheid. Spontaan doen wat gedaan wil en moet worden op de plek waar ik ben.  Pas van uit volkomen vrijheid wordt alle moeten willen.

Zou dat niet zalig zijn

Daar ga ik voor  en dan is iedere confrontatie welkom.