'En mens is een raar botje' , zei mijn moeder altijd. En als ik naar mezelf kijk hoe ik af en toe in mijn vel steek dan heeft ze helemaal gelijk gehad. Mits ik anders ben dan anderen en daar geloof ik niet in. We hebben allemaal onze eigenaardigheden.
Neem nou dat blogjes schrijven,.
Begin ik met een blog dat ik 'Elly's eigen wijze' noem. Begin ik er blogjes op te schrijven over alle dingen die me bnezighouden maar in eerste instantie veel over de dingen gaan die ik leer . Ik sluit de reacties af omdat ik daar geen reacties op wil hebben. Het is meer voor mijzelf bedoeld mnaar al gaande de weg wordt het hier en daar gelezen en besluit ik de reacties open te stellen. En wat merk ik nu bij mijzelf?
Dat ik ba ga denken of ...
Als ik er andere dingen en vaker dingen dan ik in eerste instantie plande op ga zetten zou ;men' dat dan niet lasdtig vinden als er zoveel post in de brievenbus komt. Omdat 'men' zich hierop heeft geabonneerd.? En meer van dat soort overwegingen. .
Het is toch van de zotte. Nou dan gooien ze de boel maar in de prullenbak. Niks mis mee. Het kost niet eens papier en ik wil gewoon op mijn 'eigen wijze' mijn eigenwijze dingen blijven doen.
Is dat een vrouwenkwaal, altijd met een ander rekening willen houden?. Zo' n ingesleten gewoonte patroon. Want ik dacht dat ik al heel lang verlost was van dat soort ideeen wat zal een ander er wel niet van denken. Maar zo zie je heel stiekem sluipt het er hier en daar weer in.
En het grappige is dat wat een niemandalletje had moeten worden toch ook een reden tot overdenking is en laat zien hoe belangrijk het is mezelf in de gaten te houden zodat ik een vrij mens kan zijn. Want pas als ik het zie kan ik een keus maken.
En dan ook nog...zijn het geen schatjes zulke achterkleinkinderen? Dat kun je toch geen niemandalletje meer noemen. 😀
Ze zijn leuk, die kleinkinderen. Tja, en wat is een niemendalletje? Dat kan voor iedereen verschillend zijn, feit is wel dat wie of wat er ook geschreven wordt, de schrijver er aandacht aan heeft gegeven. Jouw doorwrochte stuk van gisteren is niet te vergelijken met wat ik produceer, toch hebben we er allebei energie ingestoken en vonden we dat het bericht de wereld in kon. Die innerlijke stem is wel een lastige, sommige mensen hebben daar blijkbaar weinig last van, dat kan heel bervijdend werken, maar soms komt er ook narigheid van.
BeantwoordenVerwijderenVoor de goede orde, ik doelde dus op het stuk van zondag. En bervijdend moet natuurlijk bevrijdend zijn.
VerwijderenDenk niet dat het een vrouwenkwaal is. bij mij heeft het alles te maken met hoe ik opgegroeid ben, altijd bezorgd zijn om anderen... Nee, soms steekt het toch weer de kop op! Wat me blijft opvallen; we hebben best veel overeenkomsten! ;-)
BeantwoordenVerwijderenDat zijn heel mooie achterkleinkinderen. En altijd rekening houden met. Misschien is het deels een vrouwenkwaal. Maar je kunt het beter een positieve eigenschap noemen die niet iedereen heeft. Of het typisch vrouwelijk is weet ik niet. Misschien zijn ze meer opgevoed om zorgzaam te zijn. Misschien blijft het moederdier altijd aanwezig.
BeantwoordenVerwijderen