Angst beperkt vrijheden

 

Wie kent het niet, angst? 

Het is een groot goed dat we angst kennen. Het zit overal in ons verborgen. Ook in mij gelukkig anders zou ik zonder opletten de straat oversteken,  Nou is dat vaak niet waarover we het hebben als we over angst praten. Dat soort angst hoort er gewoon bij en daar maken we ons niet druk over. Maar toch, het is wel degelijk angst  wat ons voorzichtig laat zijn. We willen toch iet dat ons iets overkomt. 

Nee dat willen we niet. Er zijn mensen die straatvrees hebben, die gaan niet eens de weg op en blijven liever binnen,  Ik heb een hekel aan met de trein reizen. Ik ben er niet zo bekend mee en ik denk dat mijn angst hoofdzakelijk in de angst zit dat ik ergens verkeerd instap of uitstap en zielsverloren niet weet wat ik doen moet. Misschien is dat iets wat ik uit  mijn kindertijd heb overgehouden. maar dat maakt niets uit. Het is gewoon lastig. Ik heb maar weinig met de trein gereisd en dat maakt het er niet beter op.

Gek he. Als je het goed gaat beredeneren is het onzin. Angst is niet erg maar we stoppen er de verkeerde energie in en trekken het uit de context waarvoor het gewoon noodzakelijk is.  We kunnen wel overal bang voor worden. 

Als ik te vroeg op het verkeerde perron uit de trein zou stappen moet ik gewoon weer in de volgende trein stappen of iets anders verzinnen om de omstandigheden op de voor mij juiste manier in te vullen.  Simpel toch zul je zeggen als jij daar geen angst voor hebt.   Maar voor iemand die wel angst heeft kan het eeen hele grote opstakel zijn en het zicht op de werkelijkheid verduisteren.  

Aan de omsgtandigheden kunnen we niet zoveel veranderen. Inderdaad de Russen kunnen oorlog voeren en dat is verschrikkelijk daar kan je angstig van worden. Maar ook dan moet er gehandeld worden en zou het fijn zijn als ik dan onverduisterd door mijn  angst  en adrenaline alles toch  nog een beetje in de juiste richting kan sturen. 

Misschien een grote sprong van reizen met de trein naar oorlog en verdoemenis.  Maar angst is angst en als die emotie de baas is en het zo heel stiekum van me overneemt, heb ik niets meer aan mijn angst. Dan werkt het alleen maar tegen datgene waarvoor het bedoeld is. Dan kunnen er heel vreemde conclisies en verduisterde zogenaamde waarheden opdoemen die misschien helemaal niets meer met waarheden te maken hebben maar het worden dan de  de werkelijkheden waarin ikzelf verstrikt kan raken en ze niet meer vanuit eem ander perspectief kan zien.  Dan zijn we in staaat dingen te doen of beslissingen te nemen die we in rust en helderheid en vanuit een meer objectieverend perspectief niet hadden genomen. Misschien zouden  we zonder angst zelfs heel anders denken. 

Er bestaan vele waarheden vanuit verschillende perspectieven bekeken.

 Geluikkig heb  ik pertsoonlijk geen angst bij voorbaat   voor overstromingen en klimaat en voor het egoisme wat rondom hoogtij viert niet over corona en niet voor doodgaan of voor de russen. Ik  ben  op dit moment niet bang  dat  deze tijd ons met nare delinquenten en lastige digitale ontwikkelingen opzadelt.  Ik loop niet zo hard op die dingen vooruit . Dat wil niet zeggen dat ik de realiteit daarvan niet onder ogen durf te komen maar de emoties daarover nemen me gelukkig niet.mee. Ik heb veel geleerd in dat opzicht van meditatie beoefening dat helpt me enorm om in rtust in mijn eigen midden te verblijven ook door de dag heen.  Over al die dingen denk ik wel na en neem me voor en denk:, 

Als ik er iets aan kan doen, zal ik het zeker ook  doen en als ik er niets aan doen kan dan maak ik me er van te voren geen zorgen over .  Daar is niemand mee geholpen. Ik houd het wel in de gaten maar laat me er niet door meenemen, integendeel. Midden in angstige emoties gaan zitten werkt alleen maar mee aan ons gemeenschappelijk gevoel van onveiligheid. Hetblokkeert enorm alle mogelijkheden die we wel hebben zodat  die  gebruikt kunnen worden om te  te werken aan alles wat mogelijk is en binnen mijn bereik. . 

En als ik op het moment dat er problemen ontstaan wel in de paniek zou gaan dan zien we dat wel weer. Hier en nu ben ik aan het droogzwemmen om paniek hopelijk te voorkomen als het erom zou spannen. Of ik dan kan zwemmen, dat weet ik niet maar ik heb dan in ieder geval gedaan wat ik kon.  Nu alles te leren zien zoals het is en me bewust worden dat ik toch altijd alle gebeurtenissen door mijn eigen heel persoonlijke bril waarneem en er goed mee om wil leren gaan zodat ik er dan ook nog  wat aan kan doen dat is wat ik nu wil in plaats van me zorgen te maken over... en me daardoor angstig en hulpeloos te voelen.

Bestaat er wel zoeits als veiligheid?   Leven we niet voortdurend in onzekerheid over ieder volgend mmoment.  Misschien omdat ik me met dit laatste veel bezig houd en nog meer Boeddhistische inzichten logisch probeer te benaderen, voel ik geen angst voor zulke grote onzekerheden in de toekomst . Even min als voor de dood. Heb ik dan geen angst meer vraag ik mezelf dan af.

Natuurlijk wel. De tijd zal leren hoe ik werkelijk in het leven heb gestaan. En verder zijn er genoeg dingen waar ik angst voor heb, maar die minder duidelijk zijn.  Er is nog werk aan de winkel Ik mag dan blij zijn met mijn basale rust over de toekomst die volkomen onzeker is  maar die dingen als treinreizen en nog wel meer die zitten in mijn lijf gebakken en raak ik ook niet zo makkelijk kwijt. Uh uh... ik hoef ze ook niet kwijt want het zijn allemaal emoties die ook bij het leven horen maar ik wil er beter mee om leren gaan zodat ze mijn vrijheid en openheid niet meer zo beperken.  Want dat is wat er gebeurd.

Verkeerd gebruik maken van de angst  beperkt onze vrijheden.