Een snoer kralen.

 Zoezo dat hebben we weer gehad zullen we maar zeggen.. Niet dat het over is want het hoort allemaal bij mijn leven en het is zaak er op een manier mee om te gaan waar ik baat bij heb. En ik merk dat ik nu wel erg veel aandacht aan het lijf heb besteed lp dit blog. Dat is niet mijn uitgangspint vooer het schrijvendat ik wil doen.  Veel belangrijker en meer levensvreugde ervaar ik uit het ermee om leren gaan en het overgeven of loslaten van alles wat me meeneemt. En pijn is iets wat ons in het algemeen erg meeneemt.  Maar als de pijn nog steeds kan zakken en weer , al is het maar tijdelijk, verdwijnt dan kan ik me weer op andere dingen van de mind richten. En dat voelt als een bevrijding. 

Steeds meer ervaar ik dat allerlei zaken als een golfbeweging in het leven een rol spelen. Het is een doorlopende beweging van momenten die iedere keer weer een andere kleur en gevoelswaarden hebben.  Daar sta ik niet altijd bij stil en ontdek zo nu en dan dat ook binnen de meest pijnlijke momenten altijd  pieken en dalen zitten om daarna weer weg te ebben en over te gaan in het bevrijdende gevoel van ruimte zodat er  weer plaats is voor nieuwe en andere dingen. 

De eerste keer dat ik dat opmerkte is wel dertig jaar geleden toen ik mijn enkel had verstuikd en met mijn been in de hoogte tegen de achterleuning van de bank neerdaalde en bewust opmerkzaam de verschrikkelijke pijnscheuten wilde voelen.  Wat voel ik nou echt, dacht ik en het ging inderdaad met een op en neer gaande beweging van heftigheid. Tot het na een tijdje zakte. 

Soms is het zinloos on te blijven hangen in de mooie momenten maar nog onzinniger is het om in de moeilijkste momenten te blijven hangen.  Ik weet dat het niet iedereen is gegeven om met de stroom mee te gaan zoals mensen met zware trauma's . Maar het is wel heel belangrijk voor mij om duidelijk te krijgen wat het echt betekent dat gezegde

 Go with the flow

Zo  mooi dat we als mens al die bewegings mogelijkheden  in ons hebben, Daarbij geeft opmerkzaamheid de ervaring van wat het werkeljk is, wat het berekent dat ieder moment verschilt van het andere.  In grote en in kleine gebeurtenissen. De vergelijking met een snoer kralen vind ik altijd erg mooi. En hier gebruik ik deze vergelijking even voor het leven dat we op dit moment leiden. 

Ons leven loopt als een draad door een snoer kralen van gebeurtenissen. de draad is het leven van de persoonlijkheid en de kralen kun je zien als alles wat daarbij een rol speelt. Het kpmen en gaan van alles wat er is. De omstandigheden en ook de emoties waarvan ik zo makkelijk denk dat ik dat ben omdat ik me daar maar al  te vaak  helemaal mee identificeer en denk dat ik dat ben maar nee zo zit dat niet. Ik heb emoties.  Al die mometen  ze komen en gaan en de draad loopt  er zo goed als onaantastbaar doorheen en de volgende kraal is er dan alweer.   

En nu schiet me ook nog te binnen dat je dus lijm aan die draad kunt smeren.  De lijm van vasthouden niet los kunnen of willen laten. Niet voldoende aandacht besteden aan diep zuchten en weten hoe het zit waardoor de kralen eraan blijven plakken. Zien dat die draad niet meer zo soepeltjes door de kralen loppt naar  de volgende  levensmomenten. 

Het is een hele oefening van aandacht om met die beweging 

mee te leren gaan. Meegaan met het leven zelf en de gebeurtenissen van het verleden lpslaten. Het je eigen  maken daarvan kost tijd veel tijd maar mijn ervaring is dat het meer ruimte geeft en tot medeleven en begrip van de medemens aanzet. Daar  in dat traject van gaan is geen bereiken maar gaan zonder lijm.

In deze tijd van een erg grote nadruk op individualisme en privacy is het een heel mooie tegenhanger die de boel een beetje in evenwicht kan houden.