Een tikkeltje meer

 Vannacht werd ik weer wakker van de vreselijke kramp in  mijn darm. Ik ben opgestaan en nam me voor nu na meer dan zes weken sukkelen morgen de dokter te bellen. Ik heb paracetamol ingenomen en daar zakte het gelukkig toch weer wat door weg en in de vroege morgen viel ik in slaap. 

Zo gezegd zo gedaan. Ik maakte een afspraak voor over een week met in mijn achterhoofd  de hoop dat het tegen die tijd toch weer beter zou gaan want ik zit echt niet te wqchten op weer een darmonderzoek.  En door alle jaren heen is het nog altijd weer overgegaan,. maar nu duurt het toch wel erg lang. Hopelijk kan ik de afspraak over een tijdje annuleren. 

Toch maar weer in beweging komen dan.... Ik ben verschrikkelijk moe pijn trekt alle energie uit mijn lijf en de spieren worden er met de jaren ook niet sterker op.  Ik ben heel lenig maar het nadeel is slappe spieren en slappe darmen. die ook nog eens problemen geven met verkrampingen en of ontstekingen.  

Na de lunch toch even naar buiten en wat fotootjes geschoten in de vlindertuim. Zowaar, dat zul je zien nu ik de dokter heb gebeld lijkt het toch aan de beterende hand te zijn. Maar ja dat dacht ik met vlagen de afgelopen weken vaker.  Ik hoop het toch zo. 

Aan tafel na het avondmaal hadden mijn lief en ik weer fijne gesprekken. Ik had het erover dat ik het zo ontzettend leuk vind op mijn toetsenbordje te rammelen en te schrijven. Ik zou willen dat ik dat heel goed kon. Hele verhalen eruit rammelen. Als ik boeken lees vind ik het zo knap hoe schrijvers prachtig hele scenes weten te verwoorden. Ze moeten wel een enorme opmerkzaamheid hebben  waardoor je  bij het lezen het idee krijgt dat je er zelf bij bent. Het lijkt me als je dat kunt dat je dan toch wel een heel aandachtig leven moet leven om alles zo tot in detail op te kunnen beschrijven en dan ook nog op een manier die boeit voor de lezer.  Een perfecte verhandeling over alle ins en outs.  

Iemand op facebook  vroeg  me of ik familie was van Johnnie van Doorn, de Selfkicker. Hij was op zoek naar een bepaald boek.  Nou inderdaad, ik ben een achternichtje maar heb nooit veel contact met hem gehad maar we zaten wel in dezelfde klas van de kleuterschool.  

Ik las ooit 'mijn kleine hersentjes' van hem en die staat in mijn boekenkast.  Ik herinner me er niet meer zoveel van en wilde het dus weer eens nakijken. Maar helaas ik had teveel moeite om het nog te kuinnen lezen.  Dus raadpleegde ik mijn Ebook bieb en jawel Ik kon het dornloaden.  En ik begon erin te lezen. 

Zo leuk al die dingen uit Arnhem  die erin staan uit de periode dat hij ook langs ons huis liep naar de lagere school en al zoekend naar de namen van de fanilieleden die  hij er ook in noemt die  dus ook mijn familieleden zijn. Zo herkenbaar.

Ik heb Heren van de thee van Hella Haase  bijna uit en dan duik ik beslist weer eens in 'mijn kleine hersentjes'. Zo knap hoe hij die tijd beschreven heeft. En alle details die ik tegenkom.

Soms geeft de lichtval net een tikkeltje meer