Ik schreef gister een gedichtje en las nu dat het de week van de poëzie was.
Of dat zo is weet ik niet maar ik plaats het toch maar.
Kraai
In stilte voor mijn raam gezeten.
Keek hij naar binnen in mijn ogen
En even voelde ik bewogen
Dat ik niet anders was
Woorden rieiken niet
Aan wat gebeurde
In een monent
Waar tweeheid eenheid was
Wat scheidt mij van het alomvattend
Leven dat er is
Het laat nij denken voert mij weer weg
Van dat wat werkelijk was
