Wat weten we nou echt?

 Druk met miks.

Ach nee natuurlijk niet. Dat dekt niet de lading.. Er is altijd wel iets om mee bezig te zijn maar soms heb je het gevoel dat de hele week is volgepland. Maar nu zit ik gewoon even rustig alles te overzien en o! o!  dan valt het zo mee.  Het is zelfs zo dat ik vind dat ik mijn telefoontje met alle informatie en doe dingetjes of de tablet te vaak in de hand heb wat helemaal nergens op slaat.  Dat is dan zo'n ding waar ik een ander gewoontepatroon bij aan zou willen leren.  Want een gewoonte patroon, ja dat is het.  Of zou je dan al van een verslaving kunnen spreken.  Het sluipt er soms zo ongemerkt in en plotseling kan je er bijna niet meer buiten. 

Bij mij werkt het natuurlijk dubbel zo hard omdat ook het lezen op de tablet moet en ook nog zoveel adere dingen. Een boek in de handen houden heeft geen enkele zin want dat kan ik niet meer lezen.  Dus zijn er allerlei dingen die zo wie zo al via de tablet geregeld moeten worden en bekeken.  Maar misschien is het wel handig om eens beter op te letten of er buiten die digitale hulpmiddelen ook nog andere mogelijkheden zijn.  Maar ja dan moet je die natuurlijk ook wel willen want het zou goed zijn vaker een wandelingetje te maken of misschien wat oefeningetjes te doen om de beenspieren sterk te houden. Die waren altijd behoorlijk sterk omdat ik jaren aan ballet deed maar er is nu nog maar heel weinig van overgebleven.  Om al die dingen op te pakken. Daar is een goed onderbouwde motivatie voor nodig. En ja, helaas die heb ik gewoon niet. Ik ben gewoon lijfelijk lui denk ik dan.  

Ik zit liever met een boekje in een hoekje (op tablet da  natuurlijk) of ik communiceer graag. Ik vind het heerlijk om te observeren te reflekteren en na te denken.   En daar genruik ik dan ook weer  die digitale media voor. Niet alleen om een spelletje te doen maar ook vanwege alle info die ik daar kan vinden en de 'gesprekken'  die ik daarop voer waar ik graag over nadenk en er mijn eigen ideeen en visie door laat beinvloeden of het juist afwijs omdat het tegen mijn eigen ideeen over wat  een goed leven is ingaat. 

En zo zit ik dan weer op de bank en kom er niet toe een wandelingetje te maken. 

Nogmaals:

Een mens is een raar botje. 

Misschien zijn er wel dingen herkenbaar

Totdat het op een gegeven moment niet anders meer kan en je door omstandigheden gedwongen wordt een andere weg in te slaan.  Maar zoalng je de noodzaak niet inziet van veranderen zal er niets gebeuren.  Het kost heel wat inzet iets echt te willen. 

Want het grootsdte probleem dat erachter of eronder ligt is dat we geen enkel wezenlijk in- of overzicht hebben.  Dat we werkelijk niets weten en nooit weten waar we wel of niet goed aan zullen doen. We overzien de oorzaken en gevolgen  nogvoor geen meter. 

Niets is veranderlijker dan een mens

 En dat is een kreet waar ik doorlopend aan beantweoord. Niet dat je mniet van mij opaan kunt voor wat mijn medemensen betreft maar meer in de keuzes die ik voor mijzelf maak. Et zijn maar weinig keuzes waar ik stabbiel en vastberaden bijblijf. 

Ik kom de laatste tijd bijvoorbeeld jelemaal niet meer aan schilderen toe. Ik denk dat het in de zomermaanden met de vakanties altijd zo is geweest maar nu lijkt het veel duidelijker omdat we ook nog eens zitten te wchten op het verloop in berband met de voorgenomen verkoop van ons huis.

Daarintegen heb ik nu wel weer veel meer zin om te schrijven. En ook dat herinner ik me uit vorige jaren. Het zijn altijd van die op en neer gaande bewegingen die me aansturen tot het een of het ander. 

En wat nu ook een rol speelt is dat ik vaak miet wil schrijven op een openbaar blogje en het liever voor mezelf houd en toch zit ik zo vastgeroest in het delen dat wanneer het lklaar is ik het vaak toch weer deel op mijn eigen wijze. Zoals nu.

Ach het is allemaal niet zo belangrijk maar daaraan merk ik wel dat ik niet zo duidelijk voor mijzelf heb wat ik nou wel of niet wil en ook dat is dan eigenlijk totaal niet belangrijk want ik blijf alles gewoon doen zoals ik het op het moment voel. 

Aan de ene kant vasthoudend als ik het belangrijk vind en aan de andere kant flexibel zoals het me uitkomt.  Zo ben ik nu eenmaal zit bij mij niet vastgepind en ik ben ervan overtuigd dat een mens nornaal gesproken alle goeds en kwaads in zich heeft.  Net als ik. 

Dan blijft het gewoon gebabbel

 Filosofieën zijn gerelateerd aan spiritualiteit  Ze zijn heel bijzonder en geven vaak een pad aan tot meer inzicht en een beter leven. Dat is interessant om daar dingen over te lezen . Wijze uitspraken worden vaak in citaten opgeschreven of in korte kreten weergegeven. Prachtig.

 En dan kun je ze opschrijven of bewaren om jezelf er af en toe aan te herinneren, je er aan te spiegelen of ze je te herinneren als je ouder wordt. Dat je ooit iets interessants las.

Maart dat is ook een grote valkuil.Het helpt namelijk helemaal niets om je leven te verbeteren of om betere en andere inzichten of omstandigheden  te creëren. Net als de januari goede voornemensvan het nieuwe jaar komt er na een aand al weinig of niets meer van terecht. De filosofische  citaten blijven loze kreten die iemand ooit heeft uitgesptoken omdat hij of zij zelf door die ervaring heen is gegaan omdat hij of zij daar heel veel energie in heeft gestopt door ervan te leren. De filosoof is een heel leerproces door gegaan en heeft het daaraanvolgend ook zelf zo ervaren Maar dat betekent nog niet dat je er zelf ook maar iets aan hebt. Je kunt het er hooguit mee eens zijn en denken wat mooi, ja zo is het! maar daarna jblijf je het eigen leven leven met alle gewoonte patronen die je hebt opgebouwd van dien. 

Zelfs na kort durende cursussen verandert er doorgaans niets of eige lijk te weinig aan alle goede voornemens. Ze beklijvenniet echt e zakken vaakweer weg.

Pas door er dagelijks aan te werken en jezelf ermee te confronteren en oefent dan pas kan er echt iets gebeuren. zoals met alles, oefening baart kunst. Het is geen hap snap werk. Het verbeteren van je inzichten en je leven gaat niet vanzelf daar kun je aan werken en dat is de enige manier om het je werkelijk eigen te maken. zodat het je doen en laten gaat beinvloeden en je je eigen gewoontepatronen gaat doorbreken waar je niet altijd gelukkig van werd . De valkuilen waar je altijd weer intrapt Die veranderen dan langzamerhand omdat je er dagelijks op gaat letten en het in de gaten krijgt.

 Je zou dagelijk op zo een mooi inzict dat je je eigen wilt maken opmermzaam op kunnen zijn er bewust mee bezig zijn om er iets van te realiseren.

Opschrijven alleen zet geen zoden aan de dijk

Filosofieën  gaan over in spiritualiteit  tij dens de eigen beoefening en realisaties

Maar ja...wie doet dat nou of ziet daar de noodzaak nou van in?

Daarbij komt de persoonlijke  motivatie om de hoek kijken.

Update

Ter verduidelijking

Niets mis met gewoon gebabbel hoor

Gebabbel

Oud worden en oud zijn

  De moeder van mijn vader zei toen ze niet meer zelfstandig kon wonen en bij tante Sia in huis kwam. Ze woonden toen in het bendenhuuis waar ik boven woonde met mijn gezin.

Oud worden is niet erg maar oud ziijn.

Wanneer BEN je dan oud. Nou als ik er goed over nadenk BEN je pas oud en ervaar je dat als heel erg wanneer je je niet (meer) kunt aanpassen aan de onopmstotelijk komende omstandigheden en je vast blijft houden aan dat wat je niet meer kunt en toch persee wilt wat onmogelijk blijkt te zijn en dat niet in wilt of kunt zien.. 

Zolang je nog flexibel genoeg bent en voldoende realiteit inzicht hebt ontwikkelt om dingen in te passen in je leven waardoor het wordt vergemakkelijkt. Aanpassingen ook in het feit dat alles langzamer gaat en vermoeiender is, BEN je nog niet oud maar WORD je oud en dat hoeft dan niet alles bepalend te zijn want je bent nog steeds bezig te leren. 

En daar komt de uiitspraak van een vriendin om de hoek, Bea zegt.

Er is geen periode of tijd in je leven waarin je meer moet leren dan tijdens het ouder worden.

Ik hoop tot mijn dood ouder te worden en nieuwsgierig te zijn naar dat wat nog wel mogelijk is om daarna mijn hoofd en lijf in vrede neer te leggen.

Ondergang

 In de massa 

Zie ik 

de ondergang

Een stem

Dtingt tot mij

Door

Ik versta

Het niet

En strek

Mijn hand uit

Maar mijn arm

Is te kort

Gelezen zoals het bedoeld was.

 Dinsdagmorgen hadden we zoals iedere dinsdag weer kunstcafee in de blieblioteek Presikhaaf. We hebben er een nieuwe binnenekomer bij. Ze is er nu al een paar weken bij en heeft een heel fijne inbreng. Ik had haar mijn boekje geleend. Als de hemel valt en vanmorgen wilde ze er met me over praten na afloop van de samenkomst maar dat werd lastig.

Ik drong er min of meer op aan dat ze het in de groep zou brengen omdat ik dacht dat ik niets te verbergen had en gelukkig ben ik niet bang voor lritiek ook al zou ik dat als afbrekend kunnen ervaren. Dus stak ze van wal.

Ik was zo verbaasd over wat ze opmerkte. Het kwam erop neer dat ik van haar te horen kreeg dat ze niet alleen de opsomming van de gebeurtenissen had gelezen maar ook de onderliggende noot van mijn zoektocht . Wat zij opmerkte was precies datgene waarover ik had willen schrijven en waarvan ik zelf de indruk had dat het niet tot zijn recht was gekomen in het boek omdat mnij daartoe de capaciteit ontbroken had. Wat een opsteker. 

Bea heeft het boek kennelijk gelezen zoals ik het bedoeld had en haar conclusie was dat als ik ervan uit was gegaan dat er niets zeker is in dit leven mijn zoektocht op een bepaalde manier voltooid zou zijn. Ik kon me daar helemaal in vinden Zo is het en dat is waar ik nu ben. Met hopelijk een eeuwigdurende nieuwsgierigheid naar het volgende moment. 

Dank je wel Bea.

Problemen leren herkennen

  Het gaat ook niet zo goed met X. Ze blijft vreselijk hoesten en heeft het zo benauwd dat ze in paniek raakt. De dokter heeft haar een kalmeringsmiddel voorgeschreven en vertelt dat ze totaal verkeerd ademt. En daardor ook hyperventileert. Ze heeft het heel zwaar. 

Dat is mij niet vreemd. Ik deed dat ook jaren geleden en zag mijn moeder het ook doen. De adem komt niet verder dan de schhouderbladen en wat ben ik blij dat ik heb leren ademhalen door de beoefeningen in het Boeddhisme. De adem naar de buik brengen en steeds weer met mijn geest terug naar mijn eigen midden. Eenn mooie basis en concentratie oefening die heilzaam werkt.Rust en ruimtte. Goed ademhalen is me nu normaal geworden. Ook behulpzaam bij pijn.

Wat is het toch erg dat je mensen in het algemeen honderdduizend dingen aan kunt reiken ter verbetering van hun leven of zelfs maar één advies en ze er vervolgens niets mee te zien doen of niet voldoende ermee aan het werk blijven. En het ergstevind i, dan dat de consequentiesna jaren dan zichtbaar worden. Deellende.

 Soms doen ze een cursusje mindfulness en dan is het klaar denken ze terwijl je er doorlopend dagijks evenals eten en drinken mee aan de gang moet blijven. Het is namelijk nooit klaar. Je vervalt als je niet bezigblijft steeds weer in oude gewoontepatronen terug. Die zitten zo diep. Het zijn karresporen die je nietzomaar verandert.

Ik las op een blogje dat iemand zo blij was dat ze in de jaren tachtig met de computer had leren werken en dat ze nu mensen tegen kwam van haar leeftijd die vreselijk onthand zitten nu hun partner er niet meer is en ze zelf totaal niet met betalingen en dergelijke uit de voeten kunnen. En zij leert nog dagelijks bij omdat de mogelijkheden eindeloos zijn.

Ja zo zit het leven ook in elkaar als je er niets voor doet om aan je eigen mentale gezo dheid te werken kan het gebeuren dat je de boot mist omdat dat je niet hebt meebewogen met het leven zelf waarin de mogelijkheden ook eindeloos zijn. Zo is het ook met de training van de geest en veel andere mentale beoefeningen. Als je er geen aandacht aan besteedt kun je op latere leeftijd in de problemen komen. Dan is er eentekort aan mentale ontwikkeling en loop je tegen allerlei problemen aan. Dingen als het beoefenen van flexibiliteit en durven opmerken waar je tegenaan loopt en niet zeggen OOOO neeeee dat heb ik niet of dat komt door de omstandigheden. Denken dat je er niets aan kunt veranderen en dat die omstandigheden zich maar aanmoeten oasse. Die ijn vaak gewoon niet te veranderen. Jij bent deenige die kan leren met het leven om te gaan zoals het is.dus opletten en kijken hoe alles in je functioneert. Dat is zo belangrijk. Daarmee werken net als met de ademhaling. Als de ademhaling niet gaat zoals het moet heeft datconsequenties voor allerlei andere zaken. Het is de basis van optimaal functioneren. Alles gebruiken wat er aan mentale mogelijkheden in je zit.

Als je dat in de gaten krijgt dat je niet goed ademt of ongeconcentreerd bent , en dat in de gaten krijgen is op zich al lastig genoeg, kun je leren zien hoe je functioneert en door reflecteren en met mindfulness oefenen. Niet zeggen dat kan ikniet. Gewoon heel lief en geduldig voor jezelf zijn. Dat op zich is alzo behulpzaam. Als je dat niet doet kun je later tegen problemen aanlopen en ben je misschien te oud om het nog als hulpmiddel in te brengen 

Het werkt net zoals met geen aandacht besteden aan de vooruitgang van de tijd waarin de computer een onmisbaar geheel is geworden. Dan roep je de problemen over jezelf af. En als je die op jongere leeftijd uit de weg gaat omdat dat makkelijker is op dat moment dan kom je het helaas op latere leeftijd tegen. 

En dan zeggen toch veel mensen:

Het zal mijn tijd wel duren. Wie dan weer leeft wie dan weer zorgt. 

Natuurlijk kun je nooit alle problemen voorkomen maar je kunt er wel mee leren omgaan en ze leren her- en erkennen. Want alleen dan is er iets aan te doen.

Ik schrijf zoals je weet er alleen maar over omdathet mijn eigen ervaring is. En niet omdat ik het allemaal onder de knie heb want dan zou ik er niet over kunnen schrijven.

 

Het leed is weer geleden

 Het is maar goed dat alles vergankelijk is alhoewel dat natuurlijk niet voor alles zo leuk lijkt maar voor een blaasontsteking is dat wel zo. 

Eindelijk heb ik vanmorgen de eerst pil kunnen slikken want vrijdag toen ik met veel pijn de dokter belde en het plasje was gecontroleerd zei de assistente dat de pillen voor half zes bij de apotheek zouden liggen. 

Foutje! Geen ppillen dus en de praktijk van de arts was na vijf uur gesloten. weekend met pijnaanvallen en veel drinken en granberyy's doorgesukkeld En vanmorgen zijn ze er dus die pillen en meestal verdwijnt de pijn na het innemen onmiddelijk.  Wat een opluchting.

Maar ook een hele toestand want schoonmama zou ook om tien uur uit het verpleeghuis mogen vertrekken en die moest dus even wachten ondat ook de pillen om tien uur gehaald moesten worden.  Wat zouden wij vrouwen toch moeten beginnen als er geen Ferry was die altijd overal klaarstaat.   Ik had mee willen gaan maar blijf voot de zekerheid maar thuis want hij zit niet te wachten om twee vrouwen te verzorgen. PFFF dat snap ik.

Dat was dus een moeizaam weekendje  maar nu schijnt ook het zonnetje weer en ik hoop dat ma zich een beetje kan redden. Schoonzus heeft al wat voorwerk en boodschappen gdaan en nu maar hopen dat ze zich kan redden met de hulp die ze normaal ook had. Ik vermoed dat er nu toch wat meer hulp zou moeten komen maar dat gaat tegenwoordig niet vanzelf. Het is mondjesmaat wat je toegewezenkrijgt als je zorg nodig hebt en oud bent. De meeste mensen willen niet naar een verpleeghuis al zou je er wat makkelijker in kunnen maat de indicaties daarvoor zijn zo hoog dat je er nauwelijks voor in aanmerking komt. Nee de zorg is hard achteruit gegaan. 

Een van de fotootjes op de Hoge Veluwe. De bijtjes hebben ook het boerenwormkruid weer gevonden. Het stond daar trouwens vol met sint janskruid  en de nodige insecten daarop zoals het metaalvlindertje

Twee herten en je moet het doen met wat er is

 Dat was weer eens even lekker eruit,  schrijf ik zojuist dat ik de lente miste wat foyograferen betreft  maar vandaag was het weer rask. Fotogeraferen en genieten.  Ik had het idee dat er veel ingehaald moest worden. Maar dat is natuurlijk onzin. Er valt nooit iets in te halen. Je moet het gewoon doen met wat er is.  De tijd stopt echt niet even en alles wat je doet is altijd belangrijk denk ik dan maar. En dat denk ik niet alleen zo probeer ik ook te leven.  Het me eigen te maken dat alles zinvol is.  De motivatie waarom ik dingen doe en op wat voor mamier is belangrijker dan wat ik werkelijk doe. 

En wat is dan die motivatie. UUUHHH  Ja nou kan ik natuurlijk een Boeddhistische kretelogie hier neer zetten maart ik houd het maar gewoon even bij hoe ik het zelf ervaar en beleef. Voor mij is het belangrijk dat ik leer leven met alles erop en eraan zowel met fijne als geen fijne dingen en daar op een zo stabiel mogelijke manier mee om leren gaan me niet in alle emoties mee laat  ramen en steeds terugko  in mijn eigen test en middelpunt.  HARA noemde Walter het  en als ik daarmee g uit de voeten kan of leer te gaan want dat gaat niet vanzelf en van alles wat er op mijn weg komt iets op kan steken zodat ik niet alleen zelf een goed leven kan leiden maar ook nog eens er kan zijn voor en met alle  mensen om me heen  Dan is alles zinvol. 

Maar daar wilde ik het niet over hebben 

We waren even naar de Hoge Veluwe gegaan en we waren nog maar net het hek door bij Schaarsbergen   toen Fer plots riep:

Eeen hert daar dar, nee twee herten. 

Ja en dat zie ik in eerste instantie   niet maar ik had natuurlijk wel het fototoestel paraat. .  Heel voorzichtig reed hij tot zo dicht mogelijk in de nabijheid en mijn raampje maakte hij open en ja hoor. Door en met mijn toestel die werkt het als een verrekijker, kon ik foto's maken. 

Fer rijdt en helaas hij zat ernaast achter het stuur en kon niets maken.  Maar hij was heel blij dat ik ze wel kon maken en ik was niet minder blij.  

Nou ja  dat was bijzonder. Daarna maakten we ook nog fotootjes  omdat we rond de landschappentuin liepen   en daar aparte insecten zagen die Fer me aanwijst en dan zoek ik ze weer op met de zoomlens.  Maar die komen nog wel.

Minder prettig is de blaasontsteking waardoor het bijna misging hihihi. Ppppgffff heftig hoor. Maar ik ben weer droog thuisgekomen.  Nu maarweer eens heel veel drinken en e tra blasecare met D manose pillen nemen  en hopen dat het overgaat. 

Het blijft spannend.

 ER komt geen eind aan het opruimen. Het gaat maar door. Klaar? nee echt niet. 

Voor het gezicht ziet het er allemaal goed uit en de 5 bezichtigingen maandagmiddag gingen naar wens. Ha het waren er vijf.  Nu maar weer afwachten. We zijn we begonnen aan een archief opruiming.. Mijn eigen archief had ik al jaren geleden geschoond en het meeste papierwerk opgeruimd maar nu kwamen allerlei andere papieren tevoorschijn die ook nog allmaal nagekeken moeten worden en vernietigd. 

Het lastige is dat ik wel graag wil helpen maar mijn ogen weigeren op dat niveau dienst en komt het neer op helpen  met wegknippen wat standaard herkenbaar is maar zo gauw er meer op staat,  met informatie dat echt vernietigd moet worden kom ik zicht te kort.  Dus het is voor mij hoofdzakwlijk lopende bandwerk wat ik aan de stapels papieren kan doen. 

Een papiersnipperaar geeft een enorme hoeveelheid stof dus beperken we ons tot knippen  en dat gaat prima om grote hoest problemen en benauwdheid te voorkomen.  We hebben er tot nog toe nog alle tijd voor en ik denk dat al dat papier niet zovel zoden aan de dijk zet met het opruimen maar het is echt de moeite waard en geeft meer kastruimte.  Heerlijk is dat. 

Nu we zo bezig zijn met allerlei dingen rondom het huis en een eventuele verhuizing gaan er andere dingen langs me hee. Ik kom minder buiten en we zijn de laatste tijd weinig wezen fotograferen. Daar komt nog bij  dat schoonmama ook aandacht en tijd nodig heeft in get verpleeghuis zijn er altijd wel weer dingen die geregeld moeten worden. Maabdag gaat ze naar huis en moesten er ook allerlei nieuwe voorzieningen geregeld worden waar Fer met zijn zus mee bezig is geweest. 

Ik heb het gevoel dat ik het voorjaar ben misgelopen. Weinig fotograferen en buiten zijn. Maar hopelijk komt daar ook weer tijd voor. Maar ja als het echt verhuizen zou worden komen er weer allerlei nieuwe dingen op stapel te staan .   Het blijft spannend.

Dus maar een fotootje uit het archief. 

Kijk de klaprozen heb ik dus echt gemist. 

 

Achter de feiten aanlopen

  Ik zat vanmorgen alleen aan de ontbijt tafel. Ik was al opgesstaan terwijl Fer nog sliep en dan gaan er zo allerlei gedachten door me heen. Allereerst dacht ik

Dit kon wel eens de laatste zondag zijn dat we niet zeker weten of we hier blijven wonen of zullen verhuizen. want morgen komen er hier de eerste bezichtigingen voor verkoop en als het verkocht wordt verhuizen we naar Wageningen. 

Toen dacht ik aan het gesprek met Ans over dat we niet meer zo lang te leven hebben. Hopenlijk hebben Fer en ik nog zo n jaar of drie samen dan ben ik 83 en Ans gaf zichzelf 85. Ach wie weet misschien worden we wel honderd en ik denk dat we pveral wel vrede mee zullen hebben. 

Toen dacht ik aan de fouten die ik bij veschillende mensen maakte pf gewoon dingen in het dagelijks leven die ik deed waarvan ik later dacht. Dat zou ik een volgend keer anders doen. En dan kwam die andere keer en dat pakte dan toch weer heel anders uit omdat er niets is dat ooit precies hetzelfde gaat. Waardoor je toch weer andere beslissingen noet nemen. De mogelijkheden zijn eindeloos.

Toen dacht ik nadat ik toch wel veel sterfgevallen had begeleid aan het laatste dat ik mee maakte. Mijn moeder die op het eind ontustig werd , het bed uit wilde waardoor ik min of meer in paniek raakte. Niet wist wat ik ermee aan moest. Echt ook het gevoel dat ik er alleen voor stond Wat was ik op dat moment alleen maar op mezelf gericht in de hoop dat ik er doorheen zou komen en hoelang zou dit gaan duren. Houd ik dat vol.. Ik heb uiteindelijk een sedatie voor haar aangevraagd en ze kreeg dat spuitje zonder te weten wat er gebeurde, Dat was niet handig van mij. Waarom heb ik het niet gewoon met haar proberen te bespreken. Ja inderdaad misschien was ze er niet toe in staat geweest omdat ze toch waarschijnlijk ook vasculaire demmtie had gekregen . Maar dan was ze er hopelijk niet zo van geschrokken misschien waarna zse meteen in slaap verzonk. 

Ach allemaal vraattekens achteraf. Het is gegaan zoals het ging en ik heb er vrede mee. Maar zo plots komen dingen naar boven en dan denk ik . Ik liep misschien wel altijd een beetje achter de feiten aan en kwam dan later tot de ontdekking dat het ook anders kon. Ik nam te weinig tijd om in rust te komen en erover te reflekteren waar ik goed aan zou doen. Als het je maar aan dde bortten komt zei Ineke altijd en dan schiet je in zelfbehoud hoe goed je het ook met de ander voorhebt. Het is goed om te kijken en te erkennen want daar leer je van. Dat is althand te hopen

Want zoals ik al zei. Er is geen een situatie hetzelfde. Ook het leren omgaan met het leven en de dood is eindeloos. 

En nu gaan we vandag het huis weer toonkamerklaar maken voor de bezichtigingen van morgenmiddag. Spannend. Ik ben zo benieuwd.

Mooie bloemen op het tafeltje en duimen voor een beetje succes

Geluk vlak onder je neus.

 Ja geluk en tevredenheid, hoe werkt dat nou in ons bewustzijn. Dat lijkt me wel weer iets om over te schrijven. Natuurlijk kan ik alleen maar iets vertellen over datgene wat ik bij me zelf opmerk  al schrijf ik dan op een manier alsof dat voor iedereen zo is dat is natuurlik niet waar. Iedereen heeft eigen ervaringen en soms herkennen we de dingen in elkaar en daar reageren we dan op. 

Gevoelens, dat is  de kwaliteit en de  noegelijkheid die in ieder mens aanwezig is en ons dingen laat ervaren. Tevredenheid en geluk zijn twee van die gevoelens die nauw verband met elkaar houden. De meeste gevoelens worden opgeroepen door omstandigheden zoals onder andere de omgeving waarin je leeft en de gezondheidstoestand waarin je verkeert.

We hebben meestal het idee dat we geluk en tevredenheid dan ook uit die omstandigheden  moeten zien te halen. Uit dat wat buiten onszelf aanwezig is of uit de plezierige dingen die van buitenaf aangeboden worden  en uit  onze gezondheidstoestand.  Vooral bij het zoeken naar geluk zie je dat gebeuren en dat kun je ook zelf zo ervaren. Iedere keer verdampt dat geluk  weer net zoals de omstandigheden veranderlijk zijn . De vakantie gaat voorbij het nieuwtje van dat wat we hebben verkregen  daar gaat het nieuws af en onze gezondheid blijft niet eeuwig optimaal en daarmee  verdwijnt het grote geluksgevoel.  Als je geluk hebt blijft er nog wat van  hangen in je gevoelens in de vorm van tevredenehid maar al snel zijn we aan een volgende vernieuwing toe en jagen op dat ultieme geluksgevoel dat toch weer verloren zal gaan na de vakantie of het feestje. . Zo houden we de jachtpartij in stand en willen altijd maar weer iets moois of nieuws beleven .  En als dat niet meer mogelijk is verschijnt er zelfs in  veel gevallen een soort van compensatie gedrag. Als het niet linksom kan dan maar rechtsom. 

Tevredenheid ziet er voor mij wat rustiger uit vanuit tevredenheid wil ik altijd nog wel leuke dingen ervaren en daar een extra kick van krijgen maar de noodzaak is aanzienlijk minder of zelfs helemaal verdienen. De jachtpartij  naar alle vermaak buiten mezelf   staat op een lager pitje.  Binnen tevredenheid  kan je heel gelukkig zijn ook zonder nieuwe uirtdagingen.   Het is voor mijn gevoel stabieler en kan ten grondslag liggen aan een leven dat niet op zoek is naar die vluchtige geluksmomenten. Een leven dat net als alle levens wel problemen kent maar daar een weg in zoekt in oplossingen en tevredenheid ook als er geen afdoende  bevredigende oplossingen zijn.  Dan wordt Tervredenheid en geluk een basis staat van zijn wat zeker niet hoeft te beteken dat het leven saai wordt. Integendeel. Want juist in die staat van zijn leer je de mogelijkheden binnen de beperkingen te vinden die een enorm gevoel van geluk kunnen veroorzaken die minder snel vergankelijk zijn dan de bevengenoemde jachtpartij. 

Het zijn lijkt mij, als ik zo naar mijn eigen ervaringen kijk, twee dingen die hand in hand gaan maar er zijn wel degelijk onderscheidingen in aan te brengen. En als je ziet welke onderschedingen dat zijn is er ook een keus te maken in dat waar je je op wilt richten,.  Het geluk en de tevredenheid die meer van binnenuit functioneren en daarbij natuurlijk ook net zo goed een afhankelijkheidsfactor van de omstandigheden hebben maardie minder belangrijk worden, wanneer je keus miet daarop wordt gericht . Daar is het waar je minder afhankelijk wordt van de niet altijd optimale omstandigheden. 

De dwangmatighed van je naar buiten richten op alles wat de omsgtandigheden te bieden hebben verandert . Dan zijn vakanties bijvoorbeeld en alle andere leuke omstandigheden nog wel belangrijk maar iets meer dominant rn geluk en tevredenheid zijn daar niet meer afhankelijk van. 

Al met al gaat tevredenheid meer om een staat van zijn. Van waaruit je leven gericht is . Dat leren cultiveren en  herkennen kan een slok op een borrel schelen voor de tevredenheid die altijd en overal aanwezig is onder allw omstandigheden. 'Een gevoel  en  een staat van zijn die je kunt leren ontdekken een manier van zijn  waaruit geleefd kan worden.  Dan licht geluk altijd vlak onder je neus. 

Tot vandaag

 Niet te geloven. Nooit meer gevonden. Die ene foto.

Ik deed hartstochtelijk aan klassiek ballet en ging vanaf mijn 14 de jaar naar de toenmalige stedelijke muziekschool. Daarvoor ontbrak het aan financiële mogelijkheden en was ballet voor mij niet haalbaar. . In diezelfde tijd doen Annick van Steenbergen en Ton Wiggers, de latere oprichter van hIntrodans, de vak opleiding in het zelfde gebouw . De accomodatie telt zeggen en schrijven 1 danslokaal en boven 2 kkeedjamertjes inde weeverstraat. Onmogelijk elkaar niet te ontmoeten. Na hun eindexamen krijg ik ook van hen beiden nog dansles in de muziekschool.

Uiteindelijk ga ik met Annick mee als ze haar eigen balletschool begint en train bij haar tot ik bijna 40 ben.

Ik moet ongeveer of bijna dertig jaar geweest zijn als ik een super klein duetje mag dansen met een beroeps danser die zijn prinses zoekt op een oriëntaalse markt in de stadsschouwburg tijdens een voorstelling op muziek van Grieg. En Laat daar nou een mooie foto van zijn gemaakt die ik nooit meer terug vond.

Tot vandaag.

Waar opruimen al niet goed voor is. 

Gelukkig zijn en was ophangen

 Wat vind ik het toch ontzettend leuk om te schrijven. Ik herinner me dat ik ook aan het schrijven van mijn boek zo veel plezier heb beleefd.  Als ik eenmaal begin te tikken vind ik het altijd weer jammer als mijn verhaal of dat wat ik wil schrijven weet klaar is en zou ik wel uren door kunnen gaan. Ook al heb ik niets meer te vertellen. De enige keer dat ik daar echt urenlang mee door ben gegaan was inderdaad bij het schrijven van mijn boek.  Daarna heb ik verschillende keren geprobeerd een extra blog daarvoor te openen maar dat liep altojd weer stuk. En dan zette ik de korte dingen toch weer op mijn vast blog. Want wie zit er nou op eindeloze verhalen te wachten die voor mij interssant zijn maar voor iemand anders van weinig og of geen belang  denk ik dan weer. Dus laat ik heel veel onverteld.

Zoals die dinsdagochtenden als we samekomen in de biebliotheek waar we altijd weer gastvrij worden ontvangen door het team van Gebriella.  Wij ouderen praten wat over onszelf in eerste instantie, de drukte de gezondheid en de dingen waar we ons op dat moment mee bezig houden maar we hebben ook een groot video scherm tot onze beschikjing en daarop laten we dingen zien over kunst of kultuur en allerlei andere wetenswaardigheden die we samen willen delen en onze mening of onze inzichten over willen delen.  Zo langzamerhand zijn we een hecht groepje ouderen geworden die elkaar zelfs af en toe goedmoedig in de haren kunnen zitten maar wel zinvolle dingen samen delen. En dat is zo fijn. Gelijk gestemden te treffen en dingen samen delen. 

Zo ging dat ook vanmorgen weer en nu was er een van ons die iets voorlas van Ovidius die vertelde over de inzichten van Pythagoras die zich niet alleen maar met wiskunde bezighield maar diepgaande wijsgerige inzichten had./ Zij kon prachtig voorlezen en wist ook van wanten en vertelde ons in een inleiding waar een en ander vandaan kwam en hoe het in de tijdsbalk geplaatst kon worden. We hadden dus een prachtige ochtend samen. Ook riep het enkele vragen op waardoor we samen weer berder spraken en doordachten.  

Alles bij elkaar kwam ik weer vrolijk thuis. 

En nu is de bonte was klaar die ik op ga hangen.  Wat is er toch veel te beleven in een leven.  Sommige mensen moeten grote reizen maken om zich te kunnen vermaken of het idee te hebben daty ze dan zinvol bezig zijn geweest. Maar ook was ophangen is zinvol bezig zijn en je bezig houden met kinderen kleinkinderen of een praatje maken met een vriendin die je toevallig weer tegenkomt zijn heel bijzondere dingen waar het leven belangrijk voor kan zijn.  Alles hoort erbij en alles mag er zijn en gelukkig mogen we dat in een vrij land allemaal invullen op de manier die ons zelf het beste past.  Pas wanneer je tevreden bent met alle dingen die er op je pad komen  en daar blij van kunt worden kun je echt gelukkig zijn. Het is zinloos je te fixeren op dat wat er op veel of sommige mnonenten onberijkbaar is om wat voor reden dan ök.. Daar eordt je niet vrolijk van. 

Ja er kwam even iets naar boven wat ik op een ander blogje las en dit moest er dus even uit en daar heb ik nu maar eens aan toegegeven. 

Ondanks dat ben ik intussen toch weer uitgetikt en ga echt de was ophangen. 

Een wandelimgetje door de achtertuin is ook om gelukkig mee te zijn